Sturmhaubitze 42 (SdKfz 142/2)

StuH42 Ausf.G
Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Typ pojazdu	samobieżna haubica
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	4
Historia
Prototypy	1942
Produkcja	1942–1945
Wycofanie	1945
Egzemplarze	1299
Dane techniczne
Silnik	1 silnik gaźnikowy 12-cylindrowy Maybach HL 120 TRM o mocy 300 KM
Transmisja	mechaniczna
Pancerz	11 – 80 mm
Długość	6,13 m
Szerokość	2,96 m
Wysokość	2,15 m
Masa	bojowa: 23 900 kg
Osiągi
Prędkość	40 km/h
Zasięg pojazdu	170
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 haubica StuH 42 L/28 kal. 105 mm 1 karabin maszynowy MG 34 kal. 7,92 mm
Wyposażenie
Radio: Fu 15 lub Fu 16, interkom
Użytkownicy
Niemcy
Multimedia w Wikimedia Commons

Sturmhaubitze 42 (SdKfz 142/2) – niemieckie działo pancerne z okresu II wojny światowej.

Wobec zapotrzebowania na nowy pojazd artyleryjskiego wsparcia piechoty, pod koniec 1941 roku zakłady Altmaerkische Kettenwerk GmbH (Alkett) otrzymały zlecenie na opracowanie uzbrojonych w haubicę L/28 kal. 105 mm samobieżnych dział szturmowych na podwoziu Sturmgeschütz III (Sd.Kfz. 142). Pierwszy egzemplarz wyprodukowano na podwoziu Sturmgeschütz III Ausf. E i wyposażony był w haubicę 10,5 cm leFH 18 L/28. Hitler był pod wrażeniem nowej samobieżnej broni i rozkazał wprowadzić ją do produkcji seryjnej. Przed końcem 1942 roku wyprodukowano 9 pojazdów, które otrzymały nazwę Sturmhaubitze 42 (StuH 42).

Po pozytywnych wynikach prób poligonowych podjęto decyzję o wdrożeniu wozu do produkcji seryjnej, którą rozpoczęto w lutym 1943 roku. Ogółem do końca wojny zbudowano około 1300 sztuk Sturmhaubitze 42, wprowadzając w trakcie produkcji jedynie niewielkie zmiany: inną osłonę oporopowrotników czy rezygnację z hamulca wylotowego w późniejszych seriach. Reszta zmian w pojeździe była identyczna ze zmianami dokonywanymi w równolegle produkowanym rówieśniku - Sturmgeschütz III Ausf. E.

Lufa haubicy 10,5 cm StuH 42 L/28 montowana w Sturmhaubitze była krótsza, grubsza i bardziej zwężała się ku wylotowi niż działo 7,5 cm StuK 40 L/48 ze StuGa. Do września 1944 roku nowe pojazdy typu StuH były dostarczane z zamontowanymi hamulcami wylotowymi. W pojazdach produkowanych od września do czasu zajęcia zakładów Alkett przez rosjan w kwietniu 1945 roku zrezygnowano z nich, między innymi ze względu na możliwe problemy z amunicją podkalibrową.

Od momentu rozpoczęcia produkcji Sturmaubitze 42 była wprowadzana do uzbrojenia wojsk niemieckich jako etatowe wyposażenie dywizjonów dział szturmowych, obok Sturmgeschütz III uzbrojonych w długolufową armatę kal. 75 mm. StuH 42 nie były używane w wojskach państw sprzymierzonych z III Rzeszą.

• Leksykon techniki wojskowej XX wieku. Sturmhaubitze 42, w: Nowa Technika Wojskowa nr 12/1998, ISSN 1230-1665
• WolfgangW. Fleischer WolfgangW., Die deutschen Sturmgeschütze 1935–1945, RichardR. Eiermann, Wölfersheim-Berstadt: Podzun-Pallas Verlag, 1996, ISBN 3-7909-0588-7, OCLC 38304186 . Brak numerów stron w książce
• Wolfgang Fleischer: Waffen Arsenal Band 176: Deutsche Sturmgeschütze im Einsatz, 1999, Podzun-Pallas Verlag, ISBN 3-7909-06-59X
• David Doyle, Niemieckie pojazdy wojskowe II wojny światowej, 2005 (2012 PL), Poznań (PL), Vesper, ISBN 978-83-7731-080-9.

• Zdjęcia