Schwerer Wehrmachtschlepper
|
| Dane podstawowe
|
| Państwo
|
 III Rzesza
|
| Producent
|
Büssing-NAG, Ringhoffer-Tatra
|
| Typ pojazdu
|
ciągnik półgąsienicowy
|
| Trakcja
|
półgąsięnicowa
|
| Załoga
|
1
|
| Historia
|
| Produkcja
|
1943–1945
|
| Wycofanie
|
1945
|
| Egzemplarze
|
ok. 1000
|
| Dane techniczne
|
| Silnik
|
6-cylindrowy, chłodzony cieczą silnik typu Maybach HL 42TRKMS o mocy 100 KM
|
| Poj. zb. paliwa
|
240 l
|
| Długość
|
6,68 m
|
| Szerokość
|
2,50 m
|
| Wysokość
|
2,83 m
|
| Masa
|
10 t
|
| Osiągi
|
| Prędkość
|
27 km/h
|
| Zasięg pojazdu
|
300 km na drodze, 100 km w terenie
|
| Dane operacyjne
|
| Użytkownicy
|
| III Rzesza
|
|
|
Schwerer Wehrmachtschlepper (sWS) – niemiecki ciągnik półgąsienicowy, używany podczas II wojny światowej.
Zamówienie
Armia niemiecka żądała znormalizowanego ciągnika półgąsienicowego, taniego i prostego w produkcji. Waffenamt zamówił w 1942 roku w firmie Büssing-NAG projekt takiego właśnie pojazdu[1]
Produkcja
Wozy półgąsienicowe są z natury skomplikowanymi konstrukcjami, co powoduje, że proces projektowania jest raczej powolny. Mimo to produkcja nowego ciągnika rozpoczęła się już jesienią 1943 roku w berlińskich zakładach Büssing-NAG i w zakładach Ringhoffer-Tatra w Kolinie. Nie przypisywano mu nigdy numeru Sd.Kfz., a powszechnie nazywany był schwerer Wehrmachtschlepper (ciężki ciągnik armii). W związku z późniejszym wejściem do produkcji, do końca wojny wyprodukowano ich jedynie ok. 1000[1].
Schwerer Wehrmachtschlepper (gep. Ausf.)
Schwerer Wehrmachtschlepper w planach niemieckiej armii miał być standardowym ciężkim ciągnikiem holowniczym. Nigdy nie osiągnął tego statusu. Jednak z powodu większej ładowności i lepszych właściwości podczas jazdy terenowej w porównaniu z Maultierem, wojsko chciało go wykorzystać w roli transportera uzbrojonego w wyrzutnię rakietową Nebelwerfer, co nastąpiło w połowie 1944 roku. Kadłub został opancerzony w podobny sposób jak w pojeździe 15 cm Panzerwerfer 42 auf Selbstfahrlafette. Zamontowano również na nim 10-lufową wyrzutnię Nebelwerfer 42. Pojazdy na podwoziu sWS mogły dodatkowo zabierać większą ilość amunicji niż pojazdy na podwoziu Maultiera. Inna opancerzona kabina została zaprojekotwana dla wersji z rozkładanymi burtami, która stanowiła doskonałą platformę dla działa przeciwlotniczego 3,7 cm FlaK 43 L/89 kalibru 37 mm. Obie wersje pojazdu weszły do służby w połowie 1944 r. i pozostały w niej do końca wojny[2].
Przypisy
- ↑ a b D. Doyle, Niemieckie pojazdy wojskowe II wojny światowej, s. 478
- ↑ D. Doyle, Niemieckie pojazdy wojskowe II wojny światowej, s. 395
Bibliografia
- David Doyle: Niemieckie pojazdy wojskowe II wojny światowej. Poznań (Polska): Vesper, 2005 (świat), 2012 (Polska). ISBN 978-83-7731-080-9. Brak numerów stron w książce
Niemieckie pojazdy wojskowe z okresu do 1945
.jpg)
