PROFILPELAJAR.COM

Szaraki, Szarzy (ang. Greys, Grey alien) – rasa rzekomych istot pozaziemskich. Szary kosmita stał się archetypem inteligentnego stworzenia niebędącego człowiekiem i ogólnie życia pozaziemskiego w kulturze popularnej doby eksploracji kosmosu. W Stanach Zjednoczonych aż 73% relacji dotyczących rzekomych spotkań z obcymi opisuje Szaraki^[1]. Istnieje wiele teorii mających wyjaśniać pochodzenie tych istot.

Wygląd

Porównanie hipotetycznej wielkości Szaraka i mężczyzny

Wygląd Szaraków został określony na podstawie relacji ludzi rzekomo uprowadzonych przez kosmitów – co istotne rzekomo uprowadzeni najczęściej przypisują swoje uprowadzenia właśnie im. Jednymi z pierwszych osób rzekomo porwanych przez Szaraki byli amerykańscy małżonkowie Betty i Barney Hillowie. Według teorii spiskowej Szaraki wspólnie z Reptilianami uprowadzają ludzi^[2].

Szaraki najczęściej opisywane są jako szare istoty niskiego wzrostu (120–150 cm) z wielkimi czarnymi oczami pozbawionymi źrenic i powiek. Posiadają zazwyczaj cztery palce bez kciuka. Mają nieproporcjonalnie duże głowy w stosunku do reszty ciała. Ich skóra nie posiada owłosienia. Często pojawiają się również opisy ich twarzy informujące, że w miejscu uszu i nosa znajdują się u nich tylko otwory^[3].

Szaraki w kulturze popularnej

Dokładne pochodzenie Szaraków jako stereotypowych istot pozaziemskich jest trudne do ustalenia.

W artykule z 1893 pt. „Man of the Year Million” pisarz science fiction Herbert George Wells przewidział możliwość przyszłego przekształcenia ludzkości w rasę istot o szarej skórze i mierzącej około jednego metra^[4]. W swojej książce pt. „Pierwsi ludzie na księżycu” z 1901 opisał zamieszkujących Księżyc Selenitów jako mających szarą skórę, duże głowy i duże czarne oczy.

W 1933 szwedzki pisarz Gustav Sandgren, pod pseudonimem Gabriel Linde, opublikował powieść science fiction pt. „Den okända faran” (Nieznane niebezpieczeństwo), w której następująco opisuje rasę istot pozaziemskich: „... stworzenia nie przypominały żadnej rasy ludzkiej. Byli niscy, krótsi niż przeciętny Japończyk, a ich głowy były duże i łyse, z silnymi, kwadratowymi czołami, bardzo małymi nosami i ustami oraz słabymi podbródkami. Najbardziej niezwykłe były u nich oczy —Duże, ciemne, lśniące, o ostrym spojrzeniu. Nosili ubrania wykonane z miękkiej szarej tkaniny, a ich kończyny wydawały się podobne do ludzkich.”^[5]

Podobne do Szaraków istoty pozaziemskie (choć o żółtym kolorze skóry) opisał radziecki pisarz fantastycznonaukowy Borys Anibal w swoim opowiadaniu pt. „Marynarze wszechświata” opublikowanym w 1940^[6].

Klasyczny wizerunek Szaraków szerzej rozsławiły dopiero doniesienia prasowe, dotyczące rzekomego porwania małżeństwa Betty i Barneya Hillów. Domniemani uprowadzeni, twierdzili, że w 1961 obce istoty uprowadziły ich i zabrały do latającego talerza. Pod hipnozą Betty Hill odtworzyła „mapę gwiazd”, która – jak twierdziła – umiejscowiła macierzystą planetę kosmitów w systemie gwiezdnym Zeta Reticuli.

Na przełomie lat 70. i 80. ufolodzy powiązali Szaraków ze sprawą domniemanej katastrofy statku kosmicznego w Roswell^[7]. W 1987 powieściopisarz Whitley Strieber opublikował książkę pt. „Communion”. Została ona sklasyfikowana jako literatura faktu, w której autor opisuje szereg bliskich spotkań, które miały mieć miejsce z Szarymi i innymi istotami pozaziemskimi. Książka stała się bestsellerem „The New York Timesa”. New Line Cinema w 1989 wyprodukowała filmową adaptację publikacji z aktorem Christopherem Walkenem w roli głównej^[8].

W latach 90. XX wieku kultura popularna zaczęła w coraz większym stopniu łączyć Szarych z wieloma teoriami spiskowymi dotyczącymi Nowego Porządku Świata^[9].

W 1995 brytyjski reżyser Ray Santilli twierdził, że uzyskał film, który przedstawiać miał autopsję prawdziwego Szaraka, rzekomo odzyskanego z miejsca incydentu w Roswell^[10]. Jednak w 2006 Santilli przyznał, że film nie był autentyczny, ale stanowił swego rodzaju rekonstrukcję autentycznego filmu, który on sam widział w 1992. Mężczyzna przyznał jednak, że kilka klatek z oryginalnej taśmy wmontował do własnego filmu, ale nigdy nie określił, które z nich konkretnie miały być prawdziwe^[11].

Hipotezy związane z Szarakami

Twierdzenia ufologów i świadków bliskich spotkań

Szaraki są często powiązani z relacjami o uprowadzeniach ludzi przez kosmitów. Historie dotyczące uprowadzeń są często opisywane jako wyjątkowo traumatyczne, podobne do uprowadzeń przez ludzi lub nawet napaści seksualnej.

Psychokulturowa ekspresja inteligencji

Neurolog Steven Novella sugeruje, że szarzy kosmici są produktem ubocznym ludzkiej wyobraźni, a najbardziej charakterystyczne cechy Szarych reprezentują wszystko, co współcześni ludzie tradycyjnie łączą z inteligencją^[12].

Hipoteza matki

Frederick V. Malmstrom przedstawił pomysł, że Szaraki są w rzeczywistości szczątkowymi wspomnieniami wczesnego rozwoju dzieciństwa. Malmstrom zrekonstruował twarz Szaraka poprzez transformację twarzy matki w oparciu o najlepsze współczesne zrozumienie wczesnych wrażeń i percepcji z dzieciństwa. Zaproponowano również, aby Szaraki były w rzeczywistości zniekształconymi wspomnieniami traumatycznych doświadczeń, wyblakłych z czasem^[13].

Szaraki to ludzie z przyszłości

Michael Masters, profesor antropologii z Montana Technological University, uważa, że w UFO znajdują się ludzie przybyli z przyszłości (którzy przeszli duże zmiany ewolucyjne i posiadają trudną do wyobrażenia dla nas technologię^[14].

Biologiczne narzędzia lub bioroboty

Inna teoria twierdzi z kolei, że Szaraki to tylko narzędzia w rękach innych istot. Szaraki według badacza Davida Icke'a to pachołki Reptilian i rasy owadziej (Insektoidów). Stworzenia mają być eksperymentem genetycznym, pozbawionymi uczuć istotami, których jedynym celem jest wykonywanie zadań^[15]. Tezę o tym, że Szaraki są biorobotami lansował podpułkownik United States Army i pracownik Pentagonu Phillip J. Corso, który zajmował się tematyką incydentu w Roswell.

Ewolucyjna niewiarygodność

Według biologa Jacka Cohena, typowy wizerunek Szaraka jest zbyt fizjologicznie podobny do człowieka, aby był wiarygodny jako reprezentacja rzeczywistej istoty pozaziemskiej, zakładając, że ewoluowałby on ze świata o innych warunkach środowiskowych i ekologicznych niż Ziemia.