Głowa

Głowa szarańczaka
Głowa człowieka

Głowa (łac. caput) – część ciała stawonogów i kręgowców, zajmująca przednie lub szczytowe umiejscowienie[1]. Z tułowiem łączy ją szyja[2].

 Osobny artykuł: Głowa owadów.

U niektórych stawonogów (skorupiaki i szczękoczułkowce) wykształcił się głowotułów. U skorupiaków jest to część ciała powstała ze zrośnięcia się głowy z częścią segmentów tułowia (1–5), gdzie odcinek głowowy nie jest podzielony na segmenty. U szczękoczułkowców głowotułów powstał w rozwoju osobniczym. Głowa zrosła się ze wszystkimi segmentami tułowia. U większości grup brak podziału na segmenty (szczątkowa segmentacja występuje u solfug).

U kręgowców kostne rusztowanie głowy stanowi czaszka (cranium), zapewniająca ochronę zawartego w niej mózgu (cerebrum). W obrębie przedniej części czaszki, tzw. trzewioczaszki, osadzony jest narząd wzroku oraz początek dróg: pokarmowej i oddechowej. W części skroniowej czaszki znajduje się narząd słuchu. Głowa dorosłego człowieka waży około 4–5 kg.

Od wyrazu "głowa" w wielu językach pochodzą pojęcia określające rzeczy uznane za najważniejsze dla czegoś, jak głowa państwa czy wywodzące się z łac. caput wyrazy kapitan, kapituła.

Zobacz też

Przypisy

  1. Czesław Jura: głowa. W: Encyklopedia biologiczna. Czesław Jura, Halina Krzanowska (red). T. IV: Gl–Ja. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 1998, s. 43. ISBN 83-85909-42-7.
  2. Czesław Jura: szyja. W: Encyklopedia biologiczna. Czesław Jura, Halina Krzanowska (red). T. X: Sj–Ti. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 290. ISBN 83-85909-53-2.

Bibliografia