Stanisław Kędziora

Biskup tytularny Tucci
Secundum Verbum Tuum Według Słowa Twego
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1934 Seligów
Data i miejsce śmierci	25 grudnia 2017 Warszawa
Miejsce pochówku	cmentarz Bródnowski w Warszawie
Biskup pomocniczy warszawsko-praski
Okres sprawowania	1992–2011
Biskup pomocniczy warszawski
Okres sprawowania	1987–1992
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	11 sierpnia 1957
Prezbiterat	3 sierpnia 1958
Nominacja biskupia	11 marca 1987
Sakra biskupia	25 marca 1987
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Kędziora (ur. 6 grudnia 1934 w Seligowie, zm. 25 grudnia 2017 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy warszawski w latach 1987–1992, biskup pomocniczy warszawsko-praski w latach 1992–2011, od 2011 biskup pomocniczy senior diecezji warszawsko-praskiej.

Urodził się 6 grudnia 1934 w Seligowie. W latach 1948–1952 kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym w Łowiczu^[1]. Po złożeniu egzaminu dojrzałości przez rok był pracownikiem urzędu gminy^[2]. W latach 1953–1958 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie^[1][3]. Święcenia subdiakonatu otrzymał 29 czerwca 1957 przez posługę biskupa pomocniczego warszawskiego Zygmunta Choromańskiego. Na diakona wyświęcił go 11 sierpnia 1957 kardynał Stefan Wyszyński, który 3 sierpnia 1958 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie udzielił mu również święceń prezbiteratu. Od 1961 do 1964 kontynuował studia w zakresie teologii dogmatycznej na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył z magisterium-licencjatem. Tamże w 1971 uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Nauka św. Bernarda z Clairvaux o mistycznym poznaniu Boga^[1].

W latach 1958–1961 i 1964–1965 pracował jako wikariusz i katecheta w parafii św. Floriana w Brwinowie^[1]. Od 1982 do 1987 był proboszczem parafii Wszystkich Świętych w Warszawie, a od 1986 do 1987 dziekanem dekanatu Warszawa-Śródmieście^[3]. W 1985 został członkiem rady kapłańskiej i kolegium konsultorów. W 1976 otrzymał przywilej noszenia rokiety i mantoletu^[1].

Od 1965 do 1987 był wykładowcą teologii dogmatycznej w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. W latach 1965–1971 pełnił w seminarium funkcję prefekta, zaś w latach 1971–1982 sprawował urząd wicerektora^[3].

11 marca 1987 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej ze stolicą tytularną Tucci^[4]. Święcenia biskupie otrzymał 25 marca 1987 w kolegiacie Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja w Łowiczu. Udzielił mu ich kardynał Józef Glemp, prymas Polski, któremu asystowali biskupi pomocniczy warszawscy: Władysław Miziołek i Kazimierz Romaniuk^[1]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Secundum Verbum Tuum” (Według Słowa Twego)^[5]. 12 maja 1987 został ustanowiony wikariuszem generalnym archidiecezji. W kurii metropolitalnej był przewodniczącym Wydziału Nauki Katolickiej^[1]. Należał do rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i rady ds. ekonomicznych archidiecezji^[6].

25 marca 1992 został przeniesiony na urząd biskupa pomocniczego nowo utworzonej diecezji warszawsko-praskiej. Został mianowany wikariuszem generalnym diecezji. W kurii biskupiej objął funkcje przewodniczącego Wydziału Administracji Ogólnej i Wydziału Nauki Katolickiej^[1]. Został zastępcą przewodniczącego rady kapłańskiej i członkiem kolegium konsultorów diecezji^[6]. W 2008, w związku z przeniesieniem dotychczasowego biskupa diecezjalnego Sławoja Leszka Głódzia do archidiecezji gdańskiej, sprawował urząd administratora diecezji^[6][7]. W 1992 został ustanowiony prałatem kapituły katedralnej warszawsko-praskiej^[1]. 5 stycznia 2011 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego diecezji warszawsko-praskiej^[8][9].

W ramach Episkopatu Polski wszedł w skład Komisji ds. Duchowieństwa, Komisji ds. Duszpasterstwa Akademickiego, Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego oraz Komisji ds. Wychowania Katolickiego^[1][3].

Zmarł 25 grudnia 2017^[10] w Warszawie^[11]. 29 grudnia 2017 został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie^[12].

Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 17 lipca 2008 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[13].

W 2012 został wyróżniony Medalem Pamiątkowym „Pro Masovia”^[14].

• Nota biograficzna Stanisława Kędziory na stronie diecezji warszawsko-praskiej [dostęp 2010-11-10]
• Stanisław Kędziora [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-11-10]  (ang.).