Sobek (także Sebek; gr. Σοῦχος Suchos) – w mitologii egipskiej opiekun jezior, wody, patron armii oraz symbol siły królewskiej. Przedstawiany był jako człowiek z głową krokodyla, czasem jako krokodyl z głową sokoła, lwa, byka, barana lub szakala bądź jako krokodyl [potrzebny przypis]. Na głowie nosił koronę składającą się z dwóch piór, dysku słonecznego i otaczających go rogów.[1] Był synem bogini Neit. Egipcjanie wierzyli, że im więcej jest w Nilu krokodyli, tym lepsze będą zbiory po wylewie tej rzeki. Sobka wiązano z bogiem słońca - Ra, jako jedną z jego dusz. [potrzebny przypis]
Miejscami kultu Sobka były m.in. Szedet (znane też jako Al-Fajjum oraz Crocodilopolis), Kom Ombo, Armant, File oraz Abusir.
Aspekty bóstwa
Sobek był uważany za bóstwo płodności i urodzaju; rzeka Nil, źródło wody i użyźniających osadów rzecznych, miała być stworzona z jego potu. Starożytni Egipcjanie czcili go także jako boga seksualności. Jednocześnie Sobek przez swoją krokodylą naturę był również nieprzewidywalnym i wrogim bóstwem, bogiem nagłej śmierci. Sobek miał mieć również zdolność pomocy umarłym w zaświatach, przywracając duszom wzrok.[2]
Przypisy
