Ogdoada (gr. ογδοάς ogdoás - "ósemka", egip. hemenu) – w mitologii egipskiej grupa ośmiu bóstw czczonych w Hermopolis i ściśle związanych z tamtejszą koncepcją kosmogoniczną. Według tej koncepcji w pierwotnym praoceanie istniało właśnie osiem bóstw stanowiących Ogdoadę. Prabóstwa te, występujące pod postaciami węży (bóstwa żeńskie) i żab (bóstwa męskie) lub małp, podzielone były na cztery pary:

• Nun i Naunet - prawody;
• Kuk i Kauket - ciemność;
• Huh i Hauhet - nieskończoność;
• Tenemu i Tenemut (później, przypuszczalnie od Epoki Późnej, zastąpieni przez Amona i Amaunet)^[1] - niewidzialność.

Każda z tych par personifikowała określoną cechę pierwotnego chaosu. Od cech tych pochodzą również imiona poszczególnych bóstw.

Zgodnie z kosmogonią hermopolitańską, bóstwa Ogdoady stworzyły kosmiczne jajo, z którego później wykluł się bóg-stwórca. Według innej wersji, jajo zostało złożone przez praptaka, którym najczęściej był ibis (utożsamiany z głównym bogiem Hermopolis, Thotem), rzadziej kaczka lub gęś.

• Hermopolis
• Enneada

• Andrzej Niwiński, Mity i symbole starożytnego Egiptu, Warszawa 2001