Kościół z XVIII w.Ruiny zboru kalwińskiego z XVI w.Wzgórze zamkowe z ruinami
Dobra na których została założona Sidra były własnością kolejno Gasztołdów, Hołowczyńskich a pomiędzy 1538 a 1558 r. zostały objęte w posiadanie przez Andrzeja Wołłowicza. W 1558 dobra te odkupił od niego jego brat Ostafi Bohdanowicz Wołłowicz syn Bohdana. Wkrótce otrzymała dodatkowe darowizny od króla Zygmunta Augusta. W 1563 król nadał przywilej na staw i młyn na rzece w Sidrze i w tym okresie też został założony dwór w Zalesiu oraz zbudowany przez Pawła Wołłowicza dwór w Pawłowiczach.
W 1566 r. Sidra otrzymała od króla Zygmunta Augusta prawa miejskie i wkrótce obok powstającego miasteczka w części południowo-wschodniej wzniesiono warowną rezydencję z bastejami. Eustachy Wołłowicz już jako kanclerz wielki litewski i kasztelan trocki umiera w 1587 r. w drodze do Krakowa na koronację Zygmunta III Wazy. Jego dobra odziedziczyła córka Regina będąca żoną kasztelana Seweryna Bonera, którzy jednak umierają kolejno w 1591 i 1592 r. Dobra w skład których wchodziła Sidra odziedziczyli synowie wojewody Grzegorza Bogdanowicza Wołłowicza, cześnik litewski Piotr i starosta rogaczewski Roman. Na początku XVII wieku Mikołaj Naruszewicz, kasztelan żmudzki, przy poparciu Piotra Wołłowicza ufundował w Sidrze zbór kalwiński (zamknięty w 1839 roku z powodu braku wiernych)[8][9]. W 1602 r. Hieronim Wołłowicz ufundował kościół katolicki w Zalesiu. Po podziale dóbr Sidra przypadła Piotrowi Wołłowiczowi, a później jego córce Helenie, która w 1622 r. poślubiła cześnika Janusza Hołowiczeńskiego, a w 1630 Krzysztofa Potockiego, po którym odziedziczył dobra kasztelan Andrzej Potocki.
W 1636 r. Janusz Radziwiłł napisał list z Sidry do swojego ojca Krzysztofa Radziwiłła, w którym informował o udanym polowaniu króla Władysława IV na niedźwiedzia[10]. Potoccy przebudowali zamek na pałac. Córka Andrzeja Potockiego, Konstancja Maria Anna została żoną podkanclerzego litewskiego Stanisława Antoniego Szczuki. 20 grudnia 1704 r. Szczukowie ufundowali w Sidrze parafię katolicką, uposażając ją w grunta, sad i ogród oraz przestrzeń na zabudowę plebańską. Zbudowano drewniany, tymczasowy kościół, poświęcony 14 czerwca 1705 r. Wcześniej nabożeństwa odbywały się w dworze sidrzańskim. Fundację parafii potwierdził 9 listopada 1705 r. biskup wileński, Konstanty Kazimierz Brzostowski. W tym samym roku fundator rozpoczął starania o wzniesienie murowanej świątyni, jednak przerwały je wydarzenia wojenne 1706 r. Projektowali ją polscy architekci pochodzenia włoskiego, Józef Piola i Józef II Fontana. Kościół murowany, noszący wezwanie Trójcy Świętej i zachowany do dnia dzisiejszego, ukończono w latach 1781-1783. Zbudowano go z cegły na planie prostokąta, z jedną nawą i prosto zamkniętym prezbiterium, w stylu neoklasycystycznym. Na ścianach we wnętrzu świątyni umieszczono freski[11]. W XVIII w. powstała też w mieście drewniana synagoga, ukończona w 1783 r. dzięki wsparciu finansowemu ówczesnego właściciela Ignacego Potockiego.
W 1804 r. Ignacy Potocki sprzedał Sidrę wraz z dobrami Rajmundowi Rembielińskiemu. W XIX wieku Sidra utraciła prawa miejskie. W 1863 r. podczas powstania styczniowego został rozstrzelany kapitan Zawistowski, właściciel pobliskich dóbr w Siderce. W 1878 r. Sidra liczyła 920 mieszkańców. Ostatnimi właścicielami Sidry byli Wincenty i Wanda Hejnerowiczowie.
Kościół Świętej Trójcy z XVIII w. wybudowany w stylu klasycystycznym. 27 listopada 1981 r. bp Edward Kisielkonsekrował nowy ołtarz i świątynię parafialną. nr rej.: A-50 z 29.12.1964
Dzwonnica przykościelna klasycystyczna z 1780 r., nr rej.: 187(193) z 29.12.1964
Ruiny zborukalwińskiego z 2 połowy XVI w. fundacji Wołłowiczów, orientowanyzbór ze skarpami, o wymiarach 16,5 x 23 metry, we wschodniej części rynku, nr rej.: 339 z 7.10.1972
Dwór Eynarowiczów (Eunarowiczów) z pocz. XX wieku, obecnie Ośrodek Zdrowia.
układ przestrzenny z XVI w, nr rej.: 418 z 12.08.1978
ruiny młyna wodnego z 1890 r., nr rej.: 375 z 2.04.1976[14].
Domy drewniane z końca XIX i początku XX w.
Kościół w Zalesiu z lat 1602–1623 w stylu wczesnobarokowym z wieżą zbudowaną po 1858 r.
Kościół z 1825 r. w stylu klasycystycznym fundacji Ignacego Zawistowskiego (dawniej greckokatolicka, następnie prawosławna)
Pozostałości zabudowań dworskich z XIX w. w Siderce
