Sejmitar – paradna szabla lub broń myśliwska^[1] używana na Bliskim Wschodzie w XVII-XVIII w., stosowana także do walki.

Broń bardzo ozdobna, o otwartej oprawie rękojeści, krótkim i szerokim jelcu, połączonym często z głowicą rękojeści łańcuszkiem. Klinga krótka (ok. 60 cm) odznaczała się dużą krzywizną i szerokością^[2].

Słowo to jest rzadko używane w polskim bronioznawstwie. W Encyklopedii staropolskiej Zygmunta Glogera z 1900-1903 r. termin ten występuje tylko raz^[3].

Współcześnie spotykane jest niekiedy tłumaczenie angielskiego słowa scimitar jako sejmitar, szczególnie w literaturze fantasy i grach cRPG^[4][5] z powodu pewnego podobieństwa słów (nie ma jednak dowodów na związek między nimi; prawdopodobnie słowo scimitar pochodzi od włoskiego scimitarra^[6]). Wielki słownik wojskowy polsko-angielski i angielsko-polski Krzysztofa Czekierdy^[7] oraz Wielki Słownik PWN-Oxford^[8] tłumaczą słowo scimitar na język polski jako bułat. Przyjęte w polskim bronioznawstwie znaczenie słowa sejmitar, choć nie do końca zgodne w różnych źródłach, jest dużo węższe, dlatego utożsamianie tych pojęć wydaje się błędne.^{[potrzebny przypis]}

Nazwa sejmitar (będąca błędnym tłumaczeniem angielskiego słowa scimitar) używana jest w literaturze i grach fantasy, zwłaszcza u kultur wzorowanych na bliskowschodnich.^{[potrzebny przypis]}

Słynną postacią używającą sejmitarów jest drow Drizzt Do'Urden, bohater cyklu powieści rozgrywających się w świecie Zapomnianych Krain. W sejmitary (Ebonowy Sejmitar Jej Dłoni) uzbrojona jest także gwardia królowej-bogini Almaleksii w grze The Elder Scrolls III: Trójca. Używał go także Ezio Auditore w książce Assassin's Creed: Objawienia.