|
| Państwo
|
 Stany Zjednoczone
|
| Data i miejsce urodzenia
|
7 maja 1992
Shreveport
|
| Wzrost
|
185 cm
|
| Gra
|
praworęczny, oburęczny bekhend
|
| Status profesjonalny
|
2007
|
| Zakończenie kariery
|
aktywny
|
| Trener
|
Grant Doyle
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
1
|
| Najwyżej w rankingu
|
40 (17 lipca 2017)
|
| Australian Open
|
3R (2018)
|
| Roland Garros
|
2R (2013)
|
| Wimbledon
|
2R (2011, 2012, 2017, 2018)
|
| US Open
|
3R (2016)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
4
|
| Najwyżej w rankingu
|
16 (20 listopada 2017)
|
| Australian Open
|
SF (2019)
|
| Roland Garros
|
W (2017)
|
| Wimbledon
|
QF (2017)
|
| US Open
|
QF (2012)
|
|
|
| Strona internetowa
|
Ryan Harrison (ur. 7 maja 1992 w Shreveport) – amerykański tenisista, zwycięzca French Open 2017 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Londynu (2012).
Kariera tenisowa
Od roku 2007 jest tenisistą zawodowym.
W grze pojedynczej Harrison wygrał 1 turniej rangi ATP Tour, w lutym 2017 w Memphis na podłożu twardym w hali, a także przegrał 3 finały.
Występując w rozgrywkach deblowych Amerykanin jest zwycięzcą 4 turniejów rangi ATP Tour i finalistą 3 zawodów tego cyklu. W czerwcu 2017 został mistrzem French Open, partnerując Michaelowi Venusowi. W finale pokonali 7:6(5), 6:7(4), 6:3 Santiago Gonzáleza i Donalda Younga[1].
W 2012 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie w konkurencji gry pojedynczej. Odpadł z rywalizacji w 1. rundzie pokonany przez Santiago Giralda[2].
W 2012 zadebiutował w reprezentacji Stanów Zjednoczonych w Pucharze Davisa.
Najwyższą pozycją Harrisona wśród singlistów w rankingu ATP jest 40. miejsce (17 lipca 2017), a deblistów 16. pozycja (20 listopada 2017).
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda
|
| Wielki Szlem
|
| Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
|
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
|
ATP International Series /
ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (1–3)
Gra podwójna (4–3)
| Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partner |
Przeciwnicy |
Wynik finału
|
| Zwycięzca
|
1.
|
10 lipca 2011
|
Newport
|
Trawiasta
|
 Matthew Ebden
|
 Johan Brunström
 Adil Shamasdin
|
4:6, 6:3, 10–5
|
| Zwycięzca
|
2.
|
22 lipca 2012
|
Atlanta
|
Twarda
|
Matthew Ebden
|
 Xavier Malisse
Michael Russell
|
6:3, 3:6, 10–6
|
| Finalista
|
1.
|
19 lutego 2017
|
Memphis
|
Twarda (hala)
|
Steve Johnson
|
Brian Baker
 Nikola Mektić
|
3:6, 4:6
|
| Zwycięzca
|
3.
|
7 maja 2017
|
Estoril
|
Ceglana
|
 Michael Venus
|
 David Marrero
Tommy Robredo
|
7:5, 6:2
|
| Zwycięzca
|
4.
|
10 czerwca 2017
|
French Open, Paryż
|
Ceglana
|
Michael Venus
|
 Santiago González
Donald Young
|
7:6(5), 6:7(4), 6:3
|
| Finalista
|
2.
|
29 lipca 2018
|
Atlanta
|
Twarda
|
Rajeev Ram
|
Nicholas Monroe
John-Patrick Smith
|
6:3, 6:7(5), 8–10
|
| Finalista
|
3.
|
13 stycznia 2021
|
Delray Beach
|
Twarda
|
Christian Harrison
|
 Ariel Behar
 Gonzalo Escobar
|
7:6(5), 6:7(4), 4–10
|
Przypisy
Bibliografia
| 2001–2010 |
|
|---|
| 2011–2020 |
|
|---|
| od 2021 |
|
|---|
_(29236641973).jpg)
