|
Państwo
|
Stany Zjednoczone
|
Data i miejsce urodzenia
|
23 lipca 1989 Chicago
|
Wzrost
|
183 cm
|
Gra
|
leworęczny, oburęczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
2004
|
Zakończenie kariery
|
aktywny
|
Trener
|
Donald Senior, Illona Young
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
0
|
Najwyżej w rankingu
|
38 (27 lutego 2012)
|
Australian Open
|
3R (2014)
|
Roland Garros
|
3R (2014)
|
Wimbledon
|
2R (2016, 2017)
|
US Open
|
4R (2011, 2015)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
0
|
Najwyżej w rankingu
|
43 (14 sierpnia 2017)
|
Australian Open
|
3R (2017)
|
Roland Garros
|
F (2017)
|
Wimbledon
|
2R (2014)
|
US Open
|
2R (2012)
|
|
Donald Young (ur. 23 lipca 1989 w Chicago) – amerykański tenisista, olimpijczyk z Londynu (2012).
Życie prywatne
Donald Young jest synem Donalda Seniora i Illony. Oboje zajmują się szkoleniem tenisistów oraz są trenerami własnego syna. W młodości trenował w IMG Academy pod nadzorem Nicka Bollettieriego, który w przeszłości współpracował m.in. z Andre Agassim oraz Jimem Courierem.
Kariera tenisowa
Lata juniorskie
Pierwszy juniorski wielkoszlemowy tytuł wywalczył w styczniu 2005 roku na kortach Australian Open, eliminując m.in. Marina Čilicia, a w finale wynikiem 6:2, 6:4 Sun-Yong Kima[1]. Dzięki temu zwycięstwu awansował jako najmłodszy (15 lat) junior na pozycję lidera rankingu singlistów.
W 2007 roku wygrał swój drugi juniorski wielkoszlemowy turniej, na Wimbledonie. W finale wygrał z Władimirem Ignaticiem 7:5, 6:1[2].
W grze podwójnej triumfował podczas juniorskiego US Open w 2005 roku. W parze z Alexem Claytonem pokonał w meczu o tytuł Carstena Balla i Thiemo de Bakkera 7:6(3), 4:6, 7:5.
Status profesjonalny
Jako zawodowy tenisista Young w 2011 roku awansował do finału zawodów ATP World Tour w Bangkoku. Pokonał po drodze m.in. broniącego tytułu Guillermo Garcíę Lópeza oraz Gaëla Monfilsa. Pojedynek finałowy zakończył się porażką Younga 2:6, 0:6 z Andym Murrayem[3]. W lutym 2015 roku Young doszedł do finału w Delray Beach, gdzie uległ Ivo Karloviciowi[4]. W zawodach wielkoszlemowych w singlu najdalej doszedł do 4. rundy US Open 2011. Z dalszej gry wyeliminował Younga Andy Murray.
W lutym 2015 roku Young osiągnął finał ATP World Tour w grze podwójnej, podczas turnieju w Memphis wspólnie z Artemem Sitakiem. Finałowe spotkanie para Sitak–Young przegrała z Mariuszem Fyrstenbergiem i Santiago Gonzálezem. Razem z Santiago Gonzálezem został finalistą French Open 2017 ponosząc porażkę w decydującym meczu 6:7(5), 7:6(4), 3:6 z Ryanem Harrisonem i Michaelem Venusem[5].
W 2012 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie. Uczestniczył w rywalizacji singlowej, z której odpadł w 1 rundzie pokonany przez Andreasa Seppiego[6].
W rankingu gry pojedynczej Young najwyżej był na 38. miejscu (27 lutego 2012), a w klasyfikacji gry podwójnej na 43. pozycji (14 sierpnia 2017).
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda
|
Wielki Szlem
|
ATP World Tour Finals
|
ATP World Tour Masters 1000
|
Igrzyska olimpijskie
|
ATP World Tour 500
|
ATP World Tour 250
|
Gra pojedyncza (0–2)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwnik |
Wynik finału
|
Finalista
|
1.
|
2 października 2011
|
Bangkok
|
Twarda (hala)
|
Andy Murray
|
2:6, 0:6
|
Finalista
|
2.
|
22 lutego 2015
|
Delray Beach
|
Twarda
|
Ivo Karlović
|
3:6, 3:6
|
Gra podwójna (0–2)
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
Turniej |
2005 |
2006 |
2007 |
2008 |
2009 |
2010 |
2011 |
2012 |
2013 |
2014 |
2015 |
2016 |
2017 |
2018 |
2019 |
2020 |
Wygrane turnieje |
Bilans w turnieju
|
Australian Open
|
–
|
–
|
–
|
1R
|
–
|
2R
|
1R
|
2R
|
–
|
3R
|
2R
|
1R
|
2R
|
1R
|
–
|
–
|
0 / 9
|
6–9
|
French Open
|
–
|
–
|
–
|
1R
|
–
|
–
|
–
|
1R
|
–
|
3R
|
1R
|
1R
|
1R
|
–
|
–
|
|
0 / 6
|
2–6
|
Wimbledon
|
–
|
–
|
–
|
1R
|
–
|
–
|
1R
|
1R
|
–
|
1R
|
1R
|
2R
|
2R
|
–
|
–
|
|
0 / 7
|
2–7
|
US Open
|
1R
|
1R
|
3R
|
1R
|
1R
|
1R
|
4R
|
1R
|
2R
|
1R
|
4R
|
2R
|
2R
|
1R
|
–
|
|
0 / 14
|
11–14
|
Wygrane turnieje
|
0 / 1
|
0 / 1
|
0 / 1
|
0 / 4
|
0 / 1
|
0 / 2
|
0 / 3
|
0 / 4
|
0 / 1
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 2
|
0 / 0
|
0 / 0
|
0 / 36
|
N/A
|
Bilans spotkań
|
0–1
|
0–1
|
2–1
|
0–4
|
0–1
|
1–2
|
3–3
|
1–4
|
1–1
|
4–4
|
4–4
|
2–4
|
3–4
|
0–2
|
0–0
|
0–0
|
N/A
|
21–36
|
Przypisy
- ↑ Australian Open Junior Championships. collegeandjuniortennis.com. [dostęp 2009-12-04]. (ang.).
- ↑ Young Earns Wimbledon Junior Championship. tenniskalamazoo.blogspot.com, 8 lipca 2007. [dostęp 2009-12-04]. (ang.).
- ↑ Andy Murray beats Donald Young to win Thailand Open. bbc.co.uk, 2 października 2011. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
- ↑ Karlovic Denies Young, Captures Delray Beach Title. atpworldtour.com, 22 lutego 2015. [dostęp 2015-05-24]. (ang.).
- ↑ Grupa WirtualnaG.W. Polska Grupa WirtualnaG.W., Roland Garros: Michael Venus pisze historię Nowej Zelandii. Wspólnie z Ryanem Harrisonem zdobył tytuł w Paryżu - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 10 czerwca 2017 [dostęp 2017-06-11] (pol.).
- ↑ Donald Young Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-06-11] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-14] (ang.).
Bibliografia