Rowan wychowywał się w Hongkongu, uczęszczał do tamtejszych szkół: Beacon Hill School, a następnie King George V School[5][6]. W KGV odznaczał się wybitnymi wynikami nie tylko naukowymi, ale także sportowymi[7]. Na gali Bauhinia Bowl Awards w 2003 roku zdobył tytuł najlepszego w Hongkongu młodzieżowego sportowca roku (2003 Sportsboy of the year)[8], a podczas kolejnej edycji otrzymał nagrodę dla wyróżniającego się sportowca w kategorii rugby chłopców[9].
Na pierwszy trening mini rugby trafił w wieku dziewięciu lat, po tym jak rodzice zabrali go na trybuny podczas turnieju Hong Kong Sevens[10]. Umiejętności sportowe rozwijał w klubie DeA Tigers, skąd trafił do reprezentacji Hongkongu do lat 14 i 16[6].
W styczniu 2003 roku 16-letni Varty zadebiutował w kadrze do lat 19 i w swoim pierwszym spotkaniu, ze Sri Lanką zdobył hattrick przyłożeń[6]. Mimo iż drużyna awansowała na Mistrzostwa Świata U-19, Varty jako zbyt młody nie został dopuszczony do udziału w turnieju[11].
Przebieg kariery
Do 2008
W 2003 roku znalazł się w składzie dotkniętej plagą kontuzji reprezentacji seniorów w rugby 7 na turniej King’s Cup w Bangkoku[12]. W lutym 2004 roku dołączył na dobre do drużyny[7], z którą przygotowywał się do turnieju Hong Kong Sevens, jednak ostatecznie nie znalazł się w 12-osobowym składzie[13]. Kilka miesięcy później trafił na zgrupowanie pierwszej reprezentacji „piętnastek”[13], debiutując w spotkaniu z Singapurem[14]. W następnym meczu, z Chinami 18-latek wystąpił już w pierwszym składzie, zdobywając dwa przyłożenia[15]. W tym samym roku rozpoczął studia prawnicze na angielskim Nottingham University[16].
W marcu 2005 roku wziął udział w swoim pierwszym turnieju Hong Kong Sevens, który pokrywał się wówczas z Pucharem Świata[17]. Choć Varty zdołał zdobyć przyłożenie w grupowym spotkaniu z Japonią, gospodarze przegrali wszystkie swoje mecze[18]. W 2006 roku – z uwagi na studia na drugiej półkuli – nie znalazł się w drużynie na turniej w Hongkongu, mimo iż to jego podobizna widniała na plakatach reklamujących zawody[19]. Niemniej wziął udział w późniejszych imprezach: w Singapurze[20], na Sri Lance[21] czy w ramach katarskich Igrzysk Azjatyckich. Podczas zawodów w Dosze Hongkończycy, po porażce w fazie grupowej z Koreą Południową, zajęli rozczarowujące piąte miejsce[22]. Także w kolejnym roku na arenie międzynarodowej Varty występował wyłącznie w rozgrywkach siedmioosobowych (wziął m.in. udział w oficjalnych turniejach IRBna własnym terenie[23] czy na Sri Lance[24]).
Przełomowy dla międzynarodowej kariery młodego skrzydłowego okazał się rok 2008, kiedy to ukończył studia w Anglii[25][26]. Wraz z zespołem siedmioosobowym automatycznie zakwalifikował się do turnieju Hong Kong Sevens[27], a jesienią zapewnił sobie awans na rozgrywane w kolejnym roku mistrzostwa świata[28]. W drużynie piętnastoosobowej wystąpił we wszystkich ośmiu spotkaniach międzynarodowych[b], w tym w czterech w ramach Asian Five Nations (mistrzostw Azji)[29][30][31][32]. Zdobył też pięć przyłożeń, w tym – co warte odnotowania – trzy w przegranym 29:75 wyjazdowym spotkaniu z Japonią[31] (pozostałe dwa w spotkaniu z Chińskim Tajpej)[33]. Wiosną Varty został uhonorowany mianem najlepszego zawodnika w regionie; otrzymał także zaproszenie do reprezentowania podczas turnieju Rome Sevens zespołu Penguins, brytyjskiego „wyjazdowego” klubu rugby[26]. Ponadto we wrześniu, obok Marka Wrighta i Keitha Robertsona został jednym z trzech pierwszych profesjonalnych hongkońskich rugbystów. Po raz pierwszy Hong Kong Rugby Football Union (HKRFU) zaoferowało wówczas zawodnikom reprezentacji profesjonalne kontrakty, umożliwiając im ponadto treningi w silniejszych pod względem sportowym krajach. Na mocy porozumienia Varty przez jeden sezon trenować miał z zespołem angielskiej PremiershipLondon Irish i grać w niżej sklasyfikowanej drużynie Esher[25].
Lata 2009–2011
W 2009 roku uczestniczył w serii turniejów międzynarodowych, zarówno z zespołem „siódemek”, jak i „piętnastek”. W marcu wraz z reprezentacją w rugby 7 wziął udział w Pucharze Świata, który zorganizowano w Dubaju. Po trzech porażkach w grupie zespół trafił do etapu „Bowl”, najniższej części turniejowej drabinki[34]. Następnie po zwycięstwie nad Włochami Hongkong odpadł w ćwierćfinale Bowl przegrywając z Irlandią[35]. W tym samym miesiącu Varty znalazł się w składzie na turniej Hong Kong Sevens. Gospodarze po zwycięstwach nad Portugalią i Tonga zajęli drugie miejsce w grupie i awansowali do fazy Plate[36], gdzie jednak ulegli Kanadyjczykom[37]. W maju z reprezentacją „piętnastek” uczestniczył w turnieju Asian Five Nations – w spotkaniu z reprezentacją Singapuru zawodnik DeA Tigers zdobył hattrick przyłożeń[38][39], jednak wygrany 64:6 mecz był jedynym zwycięstwem Hongkończyków w rozgrywkach[40]. Z kolei w lipcu Varty brał udział w turnieju rugby 7 będącym częścią World Games 2009, które rozgrywano na Tajwanie. Podczas tych zawodów reprezentanci Hongkongu przegrali wszystkie swoje mecze i zajęli ostatnie, ósme miejsce[41][42]. Następnie we wrześniu uczestniczył w inaugurujących nowe rozgrywki mistrzostw Azji w rugby 7 zawodach Shanghai Sevens[43]. Niedługo później ogłoszono, że władze HKRFU zrezygnowały z pomysłu kontraktów zawodowych dla swoich wyróżniających się graczy[44]. W grudniu podczas rozgrywanych w Hongkongu Igrzysk Azji Wschodniej gospodarze dotarli do finału, gdzie mimo dwóch przyłożeń Varty’ego przegrali z Japonią[45][46]. Jeszcze przed końcem roku ten uczestniczył w pierwszej w historii reprezentacji Hongkongu w rugby piętnastoosobowej serii spotkań w Europie (rywalami były reprezentacje Niemiec, Holandii i Czech)[47].
W marcu 2010 roku podczas turnieju Hong Kong Sevens reprezentacja gospodarzy po słabych wynikach w fazie grupowej odniosła zwycięstwo w sekcji Shield (tytuł trzeciej kategorii). Dwa przyłożenia Varty’ego w finale z Rosją pomogły Hongkończykom sięgnąć po pierwsze od 2001 trofeum w rozgrywkach[48]. Dwa miesiące później zawodnik DeA Tigers uczestniczył w kolejnej edycji Asian Five Nations, które to rozgrywki służyły jednocześnie za kwalifikacje do Pucharu Świata 2011. Szansę na awans do nowozelandzkiego turnieju reprezentacja Hongkongu straciła ostatecznie po bardzo wysokiej porażce z Japonią[49]. Latem Varty podpisał kontrakt z beniaminkiem japońskiej Top League – Toyota Industries Shuttles[3][50]. Drużyna po zaledwie jednym sezonie spadła z ligi[51]. Jesienią znalazł się w składzie reprezentacji „siódemek”, która dotarła do finału Igrzysk Azjatyckich rozgrywanych w chińskim Kantonie. Mimo porażki w finale z Japonią 21:28, rugbyści wywalczyli pierwszy w historii Hongkongu medal tej imprezy w sportach drużynowych[52][53].
W związku z zapowiedzianą reformą rozgrywek i powiększeniem liczby stałych uczestników cyklu Sevens World Series począwszy od sezonu 2012/2013, w 2012 roku głównym celem reprezentacji Hongkongu w rugby siedmioosobowym było zapewnienie sobie jednego z trzech dostępnych miejsc. Decyzją IRB promocję uzyskiwały trzy najlepsze drużyny fazy Shield turnieju Hong Kong Sevens 2012[64]. Gospodarze pod wodzą Varty’ego pokonali wszystkich rywali w fazie grupowej (Urugwaj, Tonga i Chiny), po czym raz jeszcze nie byli w stanie pokonać lokalnych rywali, Japonii, i odpadli w fazie ćwierćfinałowej[65][66]. Pod koniec kwietnia, w inaugurującym kolejną edycję turnieju Asian Five Nations meczu ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi zawodnik DeA Tigers zdobył cztery przyłożenia[67]. Tym samym w swoich sześciu kolejnych meczach w reprezentacji zdobył dziewięć przyłożeń[b]. Następnie dołączył do reprezentacji „siódemek”, która po zwycięstwach w regionalnych turniejach w Szanghaju[68] i Mumbaju[69] (w trzecim, Borneo Sevens dotarła do finału[70]) sięgnęła po pierwsze w historii Hongkongu mistrzostwo Azji w tej dyscyplinie[71][72]. Dwa tygodnie później w Singapurze Varty wraz z zespołem brał udział w czwartym turnieju, który rozstrzygał o kwalifikacji do Pucharu Świata rozgrywanego w Moskwie w czerwcu 2013 roku (awans uzyskiwały trzy czołowe drużyny). Hongkończycy dotarli do finału z Japonią, gdzie dwupunktowe zwycięstwo wywalczyli rywale[73].
Rok 2013 w wykonaniu urodzonego w Londynie rugbysty podporządkowany był niemal w całości rozgrywkom w skróconej odmianie rugby. W trakcie zawodów w Hongkongu gospodarze przegrali wszystkie trzy spotkania grupowe i trafili do dolnej części drabinki turniejowej[74]. Po zwycięstwie nad Argentyną i Stanami Zjednoczonymi miejscowa drużyna awansowała do finału fazy Bowl. W nim lepsi okazali się faworyzowani Anglicy, którzy wygrali w stosunku 42:5[75][76]. W maju drużyna Varty’ego brała udział w turnieju London Sevens, który stanowił kwalifikacje do kolejnej edycji Sevens World Series. W fazie ćwierćfinałowej Hongkończycy przegrali z Hiszpanią – drużyną, której w mijającym sezonie przysługiwał tytuł stałego członka cyklu[77]. W międzyczasie 27-latek otrzymał zaproszenie do drużyny Barbarian F.C. – „Baa-Baas” pod koniec maja rozgrywali dwa spotkania: z reprezentacją Anglii na stadionie Twickenham w Londynie, a następnie na Hong Kong Stadium z British and Irish Lions, którzy udawali się na serię spotkań do Australii[78]. W powszechnym przeświadczeniu obecność w składzie Varty’ego miała zachęcić miejscowych kibiców do przybycia na mecz z Lions[79][80], stąd o ile występ hongkońskiego zawodnika na Twickenham stał pod znakiem zapytania, o tyle miejsce w szerokim, 23-osobowym zestawieniu na drugi mecz miał on mieć niejako zagwarantowane[78][81]. Kiedy wychowanek DeA Tigers pojawił się na boisku na ostatnich 18 minut spotkania z Anglikami, został pierwszym hongkońskim członkiem elitarnego klubu Barbarians[81]. Wysoka porażka z zasadniczo drugą reprezentacją sprawiła, że ówczesny trener klubu zdecydował się wystawić przeciwko Lions najsilniejszy dostępny skład[79][82]. Oznaczało to pominięcie jedynego reprezentanta gospodarzy, który w dniu meczu jedynie pozostawał w pogotowiu z uwagi na niezaleczony uraz Mike’a Tindalla[79][82]. Niefortunny obrót wypadków został odnotowany zarówno przez miejscową jak i międzynarodową prasę[79][80][82][83]. Ostatecznie Baa-Baas – bez hongkońskiego zawodnika – ulegli British and Irish Lions 8:59[84]. Mniej więcej miesiąc później, w czasie czerwcowych mistrzostw świata Varty i koledzy z reprezentacji w fazie grupowej odnieśli tylko jedno zwycięstwo, 17:15 nad Portugalią, co wobec wysokich porażek z Anglią i Argentyną pozwoliło zaledwie na zajęcie ostatniego miejsca w grupie[85][86]. Następnie w ćwierćfinale fazy „Bowl” ulegli Gruzji i odpadli z dalszych rozgrywek[87]. Zaledwie dwa dni później Hongkończycy – jako mistrzowie Azji[88] – rozpoczęli swój udział w World Games w kolumbijskim mieście Cali. Po porażkach z Południową Afryka i Kanadą oraz zwycięstwie nad ekipą gospodarzy, drużyna HKRFU z trzeciego miejsca awansowała do fazy pucharowej. Porażka z Francją spowodowała, że Azjaci trafili do dolnej połówki zawodów. Tam zwycięstwa nad Urugwajem i Brazylią dały Varty’emu wraz z kolegami piąte miejsce na osiem startujących drużyn[89][90]. We wrześniu reprezentacja Hongkongu uczestniczyła w turnieju rugby 7 w ramach Chińskich Igrzysk Narodowych w Liaoningu. Dotarła tam do finału rozgrywek, gdzie mimo prowadzenia z Szantungiem 12:0 przegrała ostatecznie w kontrowersyjnych okolicznościach 12:14[91]. Niedługo później, tuż przed turniejem Thailand Sevens w ramach Asian Rugby Sevens Series, Varty zrezygnował z funkcji kapitana reprezentacji siedmioosobowej. Jednocześnie chcąc poświęcić więcej uwagi karierze prawniczej, zdecydował się na jedynie częściowe stypendium Hongkońskiego Instytutu Sportu (HKSI)[92]. Kolejną zmianę przyniósł grudzień 2013 roku, kiedy to HKSI utworzył specjalny program dla 40 miejscowych rugbystów, w tym Varty’ego, w nadziei na kwalifikację do Igrzysk Olimpijskich w Rio[93].
Początek roku 2014 ponownie upłynął urodzonemu w Londynie zawodnikowi pod znakiem przygotowań do turnieju Hong Kong Sevens[94][95]. W samym turnieju głównym – raz jeszcze podzielonym na część dla stałych uczestników cyklu i turniej kwalifikacyjny – reprezentacja gospodarzy zaliczyła cztery kolejne zwycięstwa (trzy w fazie grupowej, z Tunezją, Samoa Amerykańskim[96] i Włochami[97] oraz z Chile[98] w fazie ćwierćfinałowej). W półfinale Hongkończycy przegrali jednak 0:12 z reprezentacją Italii, którą dzień wcześniej pokonali w stosunku 19:0[99]. Na przełomie kwietnia i maja Varty dołączył do reprezentacji „piętnastek” przygotowującej się do Asian Five Nations. W pierwszym meczu turnieju zdobył jedno z szesnastu przyłożeń swojej drużyny, a Hongkong rozgromił Filipiny 108:0[100]. Reprezentacja regionu straciła szansę na końcowe zwycięstwo i bezpośredni awans do Pucharu Świata w Anglii, przegrywając w ostatniej kolejce z faworyzowaną Japonią[101]. Niemniej drugie miejsce w tabeli uprawniało Hongkończyków do udziału w międzykontynentalnym barażu[101]. W rozegranym w Montevideo spotkaniu pierwszej rundy Varty wystąpił w podstawowym składzie, jednak Azjaci przegrali z gospodarzami, Urugwajem, aż 3:28[102]. W październiku Varty wraz z reprezentacją w rugby 7 wywalczył drugie w swojej karierze mistrzostwo Azji – drużyna Hongkongu odniosła zwycięstwa we wszystkich trzech turniejach rankingowych, na własnym terenie, w Kuala Lumpur i Pekinie[103]. Także w październiku ten sam zespół wywalczył srebro podczas Igrzysk Azjatyckich w Inczon w Korei Południowej, po raz kolejny w najważniejszym meczu ulegając Japończykom, tym razem 12:14[104]. Niewiele wcześniej Varty zmienił barwy klubowe – przeniósł się z drużyny Tigers, której był wychowankiem, do Hong Kong Cricket Club (HKCC)[105]. W pierwszej połowie listopada zawodnik wziął jeszcze udział w spotkaniach reprezentacji w pełnej odmianie rugby, która dwukrotnie mierzyła się z Rosją o towarzyski tytuł „Ustinov Cup”. Pomimo tego, że skrzydłowy w obu spotkaniach przykładał piłkę na polu punktowym rywali, to jednak Rosjanie w obu przypadkach wychodzili z pojedynków zwycięsko[106][107].
Lata 2015–2017
W marcu 2015 roku Varty wziął udział w swoim dziesiątym turnieju Hong Kong Sevens[108]. Nowy sezon „siódemek” rozpoczynający się jesienią tego samego roku był dla hongkońskich rugbystów najważniejszy od wielu lat, gdyż oprócz próby obrony tytułu mistrza Azji mieli oni w perspektywie kwalifikacje do turnieju olimpijskiego w Rio de Janeiro[109]. Tym większym rozczarowaniem były wyniki drużyny, która w rozgrywkach Asian Rugby Sevens Series zajęła co prawda drugie miejsce, jednak w poszczególnych turniejach zajmowała lokaty piątą[110], trzecią i drugą[111]. W listopadzie hongkońska kadra brała udział w azjatyckim turnieju kwalifikacyjnymdo igrzysk olimpijskich 2016. Zespół Varty’ego dotarł do finału z kompletem zwycięstw[112][113], jednak w finale raz jeszcze trafił na Japonię, której uległ 24:10[113][114]. Niemniej awans do fazy półfinałowej dał reprezentantom Hongkongu przepustkę do późniejszego turnieju repasażowego[114].
Wiosną 2016 roku po raz jedenasty brał udział w Hong Kong Sevens[115], gdzie gospodarze awansowali do finału fazy kwalifikacyjnej, decydującej o awansie do przyszłej edycji cyklu World Series. W ostatnim meczu Hongkończykom przyszło się jednak mierzyć z Japonią, która ostatecznie zwyciężyła 24:14[116]. W maju Varty rywalizował z tym samym przeciwnikiem, jednak wraz z reprezentacją w rugby piętnastoosobowym, w ramach Asia Rugby Championship[117]. Następnie w czerwcu wraz z zespołem „siódemek” uczestniczył w olimpijskim turnieju ostatniej szansy, który zorganizowano w Monako. Odniósłszy komplet zwycięstw w grupie[118], hongkońska kadra odpadła w fazie ćwierćfinałowej po porażce z Samoa. Końcowe zwycięstwo odnieśli Hiszpanie, których zespół z Azji pokonał pierwszego dnia turnieju w czasie rozgrywek grupowych[119]. Jesienią zawodnik HKCC uczestniczył w mistrzostwach Azji w rugby 7, które przyniosły mu trzeci złoty medal w karierze[120][121]. Następnie znalazł się w składzie reprezentacji „piętnastek” na mecz z Zimbabwe w ramach towarzyskiego turnieju Cup of Nations[122].
Występy w reprezentacjach zakończył w 2017 roku[12], notując 43 występy w kadrze 15-osobowej i 59 turniejów w rugby 7[129]. Wkrótce zakończył karierę sportową z uwagi na kolejne wstrząśnienia mózgu, jakich doznawał od 2015 roku[12].
Statystyki
Stan na koniec 2017 roku[130]. W przypadku dwóch spotkań brak jest danych dla jednoznacznego potwierdzenia udziału zawodnika.
Podając wynik, na pierwszym miejscu wskazano punkty reprezentacji Hongkongu.
miejsce w galerii sław rodzimej federacji (HKRFU Hall of Fame, 2019)[129]
Życie osobiste
Varty ma mieszane, azjatycko-europejskie korzenie. Jego ojciec Paul, wychowany w Hongkongu Anglik, pracował w przeszłości jako biegły rzeczoznawca[5][170]. Matka Corinne urodziła się w Hongkongu w wywodzącej się z Makau prawniczej rodzinie Remedios o zarówno chińskich jak i portugalskich korzeniach[5][170][171]. Podobnie jak Rowan, z rugby związała się także jego młodsza siostra, Lindsay[5][172].
Rowan urodził się w Londynie, dokąd jego rodzice udali się specjalnie w tym celu, wobec niepewnej sytuacji politycznej związanej ze zbliżającym się przekazaniem Hongkongu Chinom[173]. W 2010, po blisko rocznych staraniach, zawodnikowi udało mu się uzyskać, kosztem brytyjskiego, hongkoński paszport przyznawany mieszkającym stale w Hongkongu obywatelom Chin[170][171][173]. Dokument ten był niezbędny do ewentualnego uczestnictwa w igrzyskach olimpijskich w barwach regionu[173].
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Nottingham, a następnie podyplomowe studium prawnicze (PCLL) na Uniwersytecie Hongkongu. W 2014 roku rozpoczął praktykę w zawodzie radcy prawnego (barrister)[174].
Uwagi
↑Statystyki odnoszą się wyłącznie do turniejów organizowanych w ramach cyklu World Rugby Sevens Series (wcześniej pn. „IRB Sevens World Series”).
↑BrynB.PalmerBrynB., Barbarians 8-59 Lions, BBC Sport, 1 czerwca 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-04](ang.). Brak numerów stron w książce
