Półbatalion Inżynierów – pododdział saperów Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego.

Jednostka stacjonowała w Warszawie. W 1819 roku przeformowana w Batalion Saperów Królestwa Kongresowego.

Noszono mundur ciemnozielony, kołnierz, wyłogi i łapki czarne, wypustki pąsowe. Naramienniki były czarne, guziki żółte z armaturą.

dowództwo

• dowódca batalionu – kpt. I klasy Józef Buławecki (od 29 X 1816^[1])
• adiutant - por. Hilary Zakrzewski (od 29 X 1816)

Kompania minerów

• dowódca – kpt. Jan Fiedorowicz
• porucznik Ludwik Jatoft
• podporucznik Kazimierz Oleksiński
• lekarz batalionowy - Fryderyk Gulicz

Kompania pontonierów

• dowódca – kpt. Feliks Przedpełski (od 29 X 1816)
• porucznik Ignacy Abramowicz (od 29 X 1816)
• podporucznik Szymon Sołkiewicz
• lekarz batalionowy - Ludwik Kombert

Kompania saperów

• dowódca – kpt. Józef Dobrzyński
• porucznik Stanisław Sleszyński
• podporucznik Andrzej Gawroński
• lekarz batalionowy - Jan Dobrowolski

• Jednostki inżynieryjno-saperskie Wojska Polskiego

• Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie - Królestwo Polskie 1815-1830. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-48-3. Brak numerów stron w książce
• Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2. Brak numerów stron w książce
• Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. T.3. Lwów, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923.
• Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.