Ten artykuł dotyczy 6 Pułku Strzelców Konnych Królestwa Kongresowego. Zobacz też: 6 Pułk Strzelców Konnych - stronę ujednoznaczniającą.

6 Pułk Strzelców Konnych – pułk jazdy polskiej okresu powstania listopadowego

Sformowany 26 maja 1831 w Chrynkach w Puszczy Białowieskiej w szczytowym okresie walk powstania listopadowego^[1].

Potrzeba udzielania pomocy wojskowej powstaniu na Litwie stała się przyczyną włączenia pułku w skład korpusu gen. Antoniego Giełguda, prowadzącego działania bojowe przeciwko wojskom rosyjskim na terenie Litwy i Żmudzi.

Szlak bojowy 6 pułku strzelców konnych wytyczają potyczki stoczone 17 czerwca 1831 pod Trokami, 5 lipca 1831 pod Użogościem, 6 lipca pod Rosieniem, 11 lipca 1831 roku pod Powendeniem.

Swój szlak bojowy pułk zakończył w Nowym Mieście Żmudzkim, przekraczając 15 lipca 1831 granicę Prus. Za swoje zasługi bojowe otrzymał 1 krzyż kawalerski i 5 krzyży złotych^[1]:

Dowódcy pułku^[1]:

• mjr Michał Jackowski (od momentu jego sformowania do 1 lipca 1831 w którym to dniu awansował na ppłk)
• mjr Józef Grabowski (od 1 lipca 1831; 1 września awansował do stopnia ppłk.)

Tradycje pułku kultywował w II Rzeczypospolitej 6 Pułk Strzelców Konnych im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego, a w III RP 6 Kresowy batalion rozpoznawczy z Gubina.

 Osobne artykuły: 6 Pułk Strzelców Konnych (II RP) i 6 Kresowy Batalion Rozpoznawczy.

• Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
• Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie. Tom IV. Od 1815 do 1831 roku. Warszawa: 1966.
• Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie - Królestwo Polskie 1815-1830. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-48-3.
• Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.