Europejskie kwalifikacje do Pucharu Świata 2001 w Rugby 7 miały na celu wyłonienie męskich reprezentacji narodowych w rugby 7, które wystąpiły w finałach tych zawodów. Odbyły się w formie dwóch turniejów rozegranych w Heidelbergu i Madrycie w maju i czerwcu 2000 roku.
Informacje ogólne
IRB zleciła organizację turniejów eliminacyjnych FIRA-AER. Zostały zaplanowane dwa turnieje, każdy z udziałem szesnastu reprezentacji: w Madrycie (10 i 11 czerwca) oraz w Heidelbergu (30 czerwca i 1 lipca). Z każdego z nich do Pucharu Świata awansowały trzy czołowe zespoły[1].
W obydwóch zawodach schemat rozgrywek był taki sam – szesnaście reprezentacji rywalizowało w pierwszym dniu systemem kołowym w ramach czterech czterozespołowych grup. Po zakończeniu tej fazy rozgrywek tworzony był ranking, według którego drużyny zostały po raz kolejny podzielone na cztery grupy, by rozegrać w nich mecze w drugim dniu ponownie systemem kołowym. Zwycięzcy grup awansowali do półfinałów – wygrani z tych pojedynków gwarantowali sobie awans na Puchar Świata i walczyli dalej o triumf w turnieju, stawką meczu dla przegranych było trzecie premiowane awansem miejsce[2][3].
W Niemczech w najlepszej trójce znalazły się reprezentacje Walii, Gruzji i Irlandii, w Hiszpanii zaś zespoły Portugalii, Rosji i Hiszpanii[4].
Heidelberg
W pierwszym dniu zawodów w swoich grupach triumfowały Walia, Irlandia, Rumunia i Gruzja[5][6][2]. W drugim dniu Rumuni, pozbawieni większości grających we Francji zawodników, ulegli w swej grupie Duńczykom, pozostała trójka faworytów awansowała zaś w komplecie do półfinałów. W finale zawodów Walia pokonała Gruzję, w meczu o trzecie miejsce Irlandia okazała się lepsza od Danii[7][4][8][9]
Turniej rozegrano na Campo Central de la Ciudad Universitaria de Madrid[3]. Największą sensacją zawodów była czwarta lokata i brak awansu Szkotów, którzy zostali pokonani przez Rosjan w półfinale oraz przez gospodarzy w meczu o trzecie miejsce, w finale lepsi od Rosjan okazali się natomiast Portugalczycy[10][11][12][4], Najwięcej punktów zdobył reprezentant gospodarzy, Andrei Kovalenco, z szesnastoma w klasyfikacji przyłożeń zwyciężył zaś Szkot Charlie Keenan[13].
