Prawa Jima Crowa (ang.Jim Crow laws) – regulacje wprowadzane na stopniu lokalnym (hrabstw – counties) lub stanowym, głównie w południowych stanach Ameryki po wojnie secesyjnej[1], jak również w stanach nienależących do Konfederacji[2]. Miały za zadanie ograniczenie praw czarnoskórychwyzwoleńców oraz pogłębianie separacji między białą a czarną ludnością w tych stanach. Nazwa pochodzi od tytułu piosenki i tańca „Jump Jim Crow” (pastisz Afroamerykanów wykonywany przez ówczesnego białego showmana Thomasa D. Rice’a)[3].
Podstawą prawną dla prawa Jima Crowa było orzeczenie Sądu Najwyższego (1896), który – uznając, że XIII i XIV poprawki do Konstytucji, znoszące niewolnictwo i umacniające równość między rasami, nie zabroniły ich segregacji – wprowadził zasadę „równi, ale oddzieleni”[4].
Głoszenie idei równouprawnienia dla Murzynów, przez drukowanie, publikowanie, lub wprowadzanie w obieg, jest zabronione i grozi grzywną do 500 dolarów lub pozbawieniem wolności do 6 miesięcy.
↑Thomas Holt: Black over White: Negro Political Leadership in South Carolina during Reconstruction. Urbana: University of Illinois Press, 1979. (ang.). Brak numerów stron w książce