Klub założono jako ognisko Kolejowego Przysposobienia Wojskowego w 1930. W 1935 zostało połączone z drugim ogniskiem KPW (związanym z przeniesioną z Gdańska Dyrekcją Okręgowej Kolei Państwowej) w „Klub Sportowy Kolejowego Przysposobienia Wojskowego Pomorzanin Toruń”.
Po przerwie spowodowanej II wojną światową został reaktywowany w 1945 jako „Kolejowy Klub Sportowy Pomorzanin”.
W 1972 klub zmienił nazwę na „Międzyzakładowy Związkowy Klub Sportowy Pomorzanin”, a w 1978 na „Międzynarodowy Włókienniczy Klub Sportowy Pomorzanin”.
Od 1981 funkcjonował jako „Klub Sportowy Pomorzanin”.
KPW Pomorzanin Toruń na meczu z Union-Touring Łódź w 1938
W okresie przedwojennym hokeiści Pomorzanina nie odgrywali znaczącej roli w rozgrywkach ogólnopolskich, nawet pomimo tego, że w chwili rozpadu sekcji hokejowej Gryf Toruń, większość jej zawodników zasiliła zespół Pomorzanina. Pozwoliło to zaledwie na zdobycie w sezonie 1937/38 wicemistrzostwa Pomorza, a w sezonie 1938/39 mistrzostwa Pomorza.
Po powojennej reaktywacji, już w grudniu 1946 Pomorzanin zdobył mistrzostwo Pomorza (wygrywając wszystkie cztery mecze: dwa z Brda Bydgoszcz 9-0 12-1 i dwa z Partyzant Bydgoszcz 3-2 4-0), a w stosunkowo krótkim czasie udało się skompletować drużynę na miarę brązowego medalu mistrzostw Polski, który zespół zdobył w roku 1950.
W powojennym sezonach początkowo drużyna funkcjonowała jako Pomorzanin. Następnie, w związku zmianą nomenklatury w ramach zrzeszeń sportowych w latach około 1949-1955 zespół działała jako Kolejarz Toruń, po czym przywrócono oryginalną nazwę klubu.
1945/1946 - przegrał w eliminacjach z Lechią Poznań - pomimo przegranej pojawił się w Krakowie na turnieju finałowym i zostałby dopuszczony do finałów gdyby zdążył złożyć dokumenty na czas[1]
1946/1947 - MP: odpadł w eliminacjach z Lechią Poznań (2-2 i 0-1)
W tym okresie drużyna rozgrywała swoje mecze na nieistniejącym już boisko-lodowisku „Pod Grzybem”. W 1960 wybudowanie sztucznego lodowiska „Tor-tor” przyczyniło się do sukcesów hokeistów: zdobycia dwóch brązowych (1967, 1969) oraz srebrnego medalu mistrzostw Polski (1968).
1960/1961 - I liga: 2 w grupie północnej, 4 w turnieju finałowym
1965/1966 - I liga: 3 po fazie ligowej - 4 w turnieju finałowym
1966/1967 - I liga: 3 po fazie ligowej - 3 w fazie finałowej
1967/1968 - I liga: 4 po fazie ligowej - 2 w fazie finałowej
1968/1969 - I liga: 3 po fazie ligowej, 3 w fazie finałowej
W kolejnych sezonach drużyna toruńska nie osiągnęła sukcesów, a zajmowane w kolejnych latach niskie (7-8) miejsca w I lidze doprowadziły w końcu w 1975 roku do spadku Pomorzanina do II ligi. Co prawda, w kolejnym sezonie udało się awansować, ale niestety tylko na rok. Po kolejnym spadku przyszło grać w II lidze aż do roku 1988.
W czasie powrotu do najwyższej klasy rozgrywkowej sekcja hokeja w Pomorzaninie została ostatecznie rozwiązana. Dalszą działalność oraz szkolenie sportowe przejął nowy toruński klub - Towimor Toruń, który ulegał kolejnym przekształceniom, a od 2010 funkcjonuje Hokejowa Spółka Akcyjna.
