Placówka Straży Celnej „Nowa Wieś” (Bakałarzewo)

Placówka SC „Nowa Wieś”
Historia
Państwo

 Polska

Organizacja
Dyslokacja

Nowa Wieś

Formacja

Straż Celna

Podległość

Komisariat SC „Bakałarzewo”

Rozmieszczenie placówek SC komisariatu "Bakałarzewo" w 1926 roku

Placówka Straży Celnej „Nowa Wieś”[a] – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca w okresie międzywojennym służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[3]. Placówka Straży Celnej „Nowa Wieś” weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Bakałarzewo” z Inspektoratu SC „Suwałki”[4].

W drugiej połowie 1927 roku przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej[5]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Ochronę północnej, zachodniej i południowej granicy państwa przejęła powołana z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczna[6].

Jeszcze w roku 1927 Inspektorat Straży Celnej „Suwałki” przekazał rejon ochranianej granicy państwowej jednostkom Korpusu Ochrony Pogranicza, a konkretnie batalionowi odwodowemu KOP „Suwałki”[4]. W tym celu na granicy polsko-pruskiej rozwinięto strażnice kompanii granicznej KOP „Filipów”, która przejęła służbę graniczną od rozformowanych komisariatów straży celnej[7].

Służba graniczna

Sąsiednie placówki

Funkcjonariusze placówki

Kierownicy placówki
stopień imię i nazwisko, numer okres pełnienia służby kolejne stanowisko
przodownik Szymon Hańczak (6)[b] był w 1926[9]

Uwagi

  1. Na Mapie Operacyjnej WIG z 1932 (1:300 000) miejscowość nazywa się "Nowawieś" natomiast na Mapie Taktycznej WIG z 1931 (1:100 000) nazwa brzmi "Nowa Wieś"
  2. Przy nazwiskach w nawiasach podano numery służbowe funkcjonariuszy Straży Celnej[9]

Przypisy

  1. Dominiczak 1975 ↓, s. 130.
  2. Piekarz 2017 ↓, s. 28.
  3. Dominiczak 1997 ↓, s. 250.
  4. a b Kozłowski 2012 ↓, s. 24.
  5. Kula 1994 ↓, s. 40.
  6. Goryński 2012 ↓, s. 226.
  7. Danielewicz 1994 ↓, s. 32.
  8. WIG – mapa operacyjna Polski 1:300 000
  9. a b Szematyzm Straży Celnej 1927 ↓, s. 292.

Bibliografia

  • Jerzy Danielewicz: Wyższa kadra dowódcza KOP 1924–1939. W: Lech Grochowski (red.): Korpus Ochrony Pogranicza w 70 rocznicę powstania. Materiały z konferencji popularnonaukowej. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1994.
  • Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4. OCLC 37244743. (pol.).
  • Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928–1939. 2012. [dostęp 2016-12-31].
  • Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.