PROFILPELAJAR.COM

Komisariat Straży Celnej „Jelonki”
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1921
Rozformowanie	1928
	Tradycje
Kontynuacja	Komisariat Straży Granicznej „Rudniki”
	Organizacja
Dyslokacja	Jelonki
Formacja	Straż Celna
Podległość	Inspektorat SC „Praszka”

Komisariat Straży Celnej „Jelonki” – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w latach 1921–1928.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną^[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych^[2]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku^[3]. Komisariat Straży Celnej „Jelonki”, wraz ze swoimi placówkami granicznymi, wszedł w podporządkowanie Inspektoratu Straży Celnej „Praszka”^[4].

W drugiej połowie 1927 roku przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej^[5]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku w jej miejsce powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną^[6]. Rozkazem nr 3 z 25 kwietnia 1928 roku w sprawie organizacji Wielkopolskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski powołał komisariat Straży Granicznej „Jaworzno”, który przejął ochronę granicy od rozwiązywanego komisariatu Straży Celnej^[7].

Osobny artykuł: komisariat Straży Granicznej „Rudniki”.

Służba graniczna

Sąsiednie komisariaty

komisariat Straży Celnej „Praszka” ⇔ komisariat Straży Celnej „Podłęże Szlacheckie” − 1926

Funkcjonariusze komisariatu

Obsada personalna w 1927^[8]:

kierownik komisariatu – podkomisarz Leonard Froelich
pomocnik kierownika komisariatu – przodownik Alojzy Bereska (614)

Struktura organizacyjna

Organizacja komisariatu w 1926 roku^[9]:

Uwagi

↑ W niektórych dokumentach archiwalnych spotyka się też nazwę – Pinki^[8]. Wynika on z zapisu fonetycznego nazwy gwarowej (gwarowa wymowa Pińki). W literaturze fachowej nazywa się to uproszczenie grup spółgłoskowych. W jednych dokumentach archiwalnych jest zapis Pinki, w drugich Pieńki. Jednakowoż, obie nazwy odnoszą się do tej samej miejscowości. Błędem jest mylenie obu zapisów z niedaleko położonymi Pankami.
↑ Kozłowski nie wymienia placówki Straży Celnej II linii „Rudniki”^[9]

Przypisy

↑ Dominiczak 1975 ↓, s. 126.
↑ Piekarz 2017 ↓, s. 28.
↑ Dominiczak 1997 ↓, s. 250.
↑ Kozłowski 2012 ↓, s. 25.
↑ Kula 1994 ↓, s. 40.
↑ Goryński 2012 ↓, s. 226.
↑ Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 23.
↑ ^a ^b ^c Szematyzm Straży Celnej 1927 ↓, s. 164.
↑ ^a ^b Kozłowski 2012 ↓, s. 24.

Bibliografia

Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4. OCLC 37244743. (pol.).
Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928–1939. 2012. [dostęp 2018-02-27].
Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
Kalendarz z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927, Nakładem Zarządu Internatu imienia dra Władysława Rasińskiego dla Dzieci Funkcjonariuszy Straży Celnej, 1927 .
Piotr Kozłowski. Straż Celna zapomnianą formacją graniczną II Rzeczypospolitej – dyslokacja jednostek granicznych w 1926 roku. „Problemy Ochrony Granic”. 50, 2012. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej w Kętrzynie. ISSN 1505-1757.
Henryk Mieczysław Kula: Polska Straż Graniczna w latach 1928-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 8311082671.
Karolina Piekarz. Polskie formacje graniczne 1918 – 1924. „Mówią Wieki”. 2s, 2017. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Mówią Wieki”. ISSN 1897-8088.
Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T. 1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.