PROFILPELAJAR.COM

Piotr Świderski
Data i miejsce urodzenia	11 maja 1983 ; Gostyń
Kariera seniorska
Lata	Klub
2005, 2007	Sparta Wrocław
2007	Falubaz Zielona Góra
2007	Peterborough Panthers
2006, 2008	ROW Rybnik
2008	Ipswich Witches
2008	Lejonen Gislaved
2009	Unia Tarnów
2010–2011	Sparta Wrocław
2012	GKŻ Wybrzeże Gdańsk
2013	TŻ Start Gniezno
2014–2015	Stal Gorzów Wielkopolski
2016	Unia Tarnów
2017	Orzeł Łódź
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2020	ROW Rybnik
2020–2021	Włókniarz Częstochowa
2022	Orzeł Łódź

Ten artykuł od 2017-10 wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji.

Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Piotr Świderski (ur. 11 maja 1983 w Gostyniu) – polski żużlowiec i trener sportu żużlowego.

Drużynowy mistrz Polski z 2006 i 2014.

Życiorys

Kariera sportowa

Piotr Świderski do czynienia ze sportem żużlowym miał już jako dziecko. Jego ojciec, wielki fan tego sportu, zabierał go ze sobą na mecze. Piotr jako chłopiec obiecał sobie, że kiedyś zostanie zawodowym żużlowcem. Początkowo ścigał się z kolegami na rowerach, następnie jeździł na motorynce, a jeszcze później na WueSCe. Po ukończeniu dziesiątego roku życia Świderski zapisał się do żużlowej szkółki znajdującej się w Pawłowicach. Po opanowaniu podstawowych umiejętności Piotr trenował w Rawiczu, a następnie we Wrocławiu.

Egzamin na licencję żużlową zdał w 1999 na częstochowskim torze. W barwach wrocławskiej drużyny zadebiutował podczas towarzyskiego spotkania z Kolejarzem Rawicz. Pojedynek ten zakończył się dla młodego zawodnika fatalnie, ponieważ na skutek upadku odniósł on poważniej kontuzji kręgosłupa. Uraz ten wykluczył go z jeżdżenia do końca sezonu. W kolejnych dwóch latach Piotr nie umiał wywalczyć sobie miejsca w składzie WTS-u i występował w turniejach juniorskich. W rozgrywkach ligowych Świderski zadebiutował jako zawodnik Kolejarza Rawicz, do której został wypożyczony z Wrocławia w 2002 roku. W meczu tym Piotr zdobył tylko jeden punkt, chociaż gdyby nie defekty i upadek uzbierałby ich zapewne znacznie więcej. Z czasem Świderski radził sobie już jednak znacznie lepiej, występował nawet w Mistrzostwach Europy Juniorów. Kolejny rozgrywki Piotr ponownie spędził w Kolejarzu, którego był wiodącą postacią. Razem z Marcinem Nowaczykiem zajął piątą lokatę w Młodzieżowych Mistrzostwach Polski Par Klubowych, a finał Srebrnego Kasku zakończył na jedenastej pozycji.

Sezon 2004 rozpoczął jako zawodnik Atlasu Wrocław. Razem z Robertem Miśkowiakiem tworzył jedną z najlepszych par juniorskich w lidze. W jednej z rund kwalifikacyjnych Młodzieżowych Mistrzostw Polski Par Klubowych Świderski musiał wystartować samemu, ponieważ Miśkowiak zdawał w tym dniu maturę, a władze polskiego żużla nie zgodziły się na przesunięcie terminu zawodów. Świderski zdobył komplet osiemnastu oczek, jednak wynik ten był i tak zbyt niski, by przejść do następnej fazy turnieju. W kolejnych zawodach, Mistrzostwach Świata Juniorów, Robert zwyciężył, a Piotr zajął piąte miejsce. Tę samą lokatę Świderski zajął w finale Młodzieżowych Mistrzostw Polski w Pile. Wraz z WTS-em zdobył drużynowo wicemistrzostwo kraju. W 2005 Świderski startował już jako senior i dosyć niespodziewanie wywalczył sobie miejsce w składzie. Uplasował się na czternastym miejscu Indywidualnych Mistrzostw Polski oraz dziewiątej pozycji Indywidualnych Mistrzostw Europy. W 2007 był wypożyczony do ZKŻ Kronopol Zielona Góra. W sezonie 2010 Piotr ponownie powrócił do Wrocławia.

W 2008 przeniósł się z WTS-u Wrocław do pierwszoligowego RKM-u Rybnik, a następnie został zawodnikiem Unii Tarnów.

Kariera trenerska

4 listopada 2019 objął posadę trenera klubu PGG ROW Rybnik, po rezygnacji Piotra Żyto. 17 lutego 2020 skończyła się jego kariera trenerska w Rybniku^[1].

25 sierpnia 2020, po rezygnacji Marka Cieślaka, objął posadę trenera klubu Włókniarz Częstochowa^[2]. Drużynę prowadził do końca sezonu 2021.

Jesienią 2024 został trenerem głównej drużyny Cellfast Wilków Krosno, zastępując Ireneusza Kwiecińskiego^[3].