Henryk Glücklich urodził się 22 stycznia 1945 roku w Rybniku. Tam zaczęła się jego pasja związana z motocyklami. Pracował w warsztacie motocyklowym w Rybniku. Po ukończeniu 16 lat zapisał się do szkółki żużlowej przy klubie Górnik Rybnik. Z tym klubem był związany do 1963 roku[2]. W maju 1963 trafił do Polonii Bydgoszcz. Z pomocą bydgoskiego żużlowca Mieczysława Połukarda ustabilizował formę. Przez bydgoskich kibiców, ze względu na niski wzrost, nazywany był "małym wojownikiem", a lepsze wyniki osiągał stojąc na motorze podczas zawodów. Jego ulubioną akcją była jazda pod bandą. Pierwszy znaczący sukces odniósł 21 września 1969 w Rybniku – został Drużynowym Mistrzem Świata. Trofeum to zdobył wspólnie z Andrzejem Wyglendą, Stanisławem Tkoczem, Andrzejem Pogorzelskim i Edwardem Jancarzem. Henryk Glücklich wywalczył 3 punkty wygrywając z Ivanem Maugerem. Największy indywidualny sukces Glücklich odnosi w 1970 we Wrocławiu. Podczas Indywidualnych Mistrzostw Świata zdobył 9 pkt i zajął 5. miejsce. W 1971 stał na czele "złotej drużyny" – Polonia Bydgoszcz pod przewodnictwem Glücklicha zdobyła tytuł Drużynowego Mistrza Polski. W 1972 w trakcie finału Indywidualnych Mistrzostw Polski, rozgrywanych w Bydgoszczy, zdobył brązowy medal. Do końca lat siedemdziesiątych był liderem bydgoskiej Polonii i etatowym kadrowiczem. Karierę zakończył w 1981. Od 1995 mieszkał w Niemczech[3].
