Perkozek grubodzioby[5], perkoz grubodzioby[6] (Podilymbus podiceps) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny perkozów (Podicipedidae). Zamieszkuje Amerykę od środkowej Kanady i USA po południową część Ameryki Południowej. W Europie pojawia się sporadycznie[7]; w Polsce stwierdzony po raz pierwszy w 2000 roku[8] i wpisany na listę polskiej awifauny[9].
P. p. antarcticus (R.P. Lesson), 1842 – północna Ameryka Południowa po południową Argentynę
Morfologia
Wygląd
Upierzenie godowe brązowe, podbródek i szyja czarna, spód jaśniejszy. Ciemna pręga na dziobie. Upierzenie spoczynkowe jaśniejsze i bardziej rdzawe, podgardle i dziób jasny. Młode z biało-czarnym prążkowaniem i rdzawymi plamami na głowie.
długość ciała 30–38 cm rozpiętość skrzydeł 45–62 cm masa ciała 253–568 g
Ekologia i zachowanie
Biotop
Drobne zbiorniki słodkowodne, rzeki i bagna. Zimuje na dużych jeziorach, rzekach i wybrzeżach morskich.
Gniazdo
Gniazdo o różnorodnej lokalizacji, od pływającego, zakotwiczonego w przybrzeżnej roślinności, przez stojące w płytkiej wodzie po zlokalizowane na brzegu w gęstych roślinach.
Jaja
Wydłużone, eliptyczne, sinozielone w liczbie 2 do 10 (zazwyczaj 4 do 7).
Wysiadywanie
Jeden do dwóch lęgów, jaja wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres 23 dni przez obydwoje rodziców, choć przez większość czasu wysiaduje samica.
IUCN klasyfikuje perkozka grubodziobego jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2019 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji na ponad 500 tysięcy dorosłych osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy[4].
↑Zielińska M., Zieliński P.. Pierwsza obserwacja perkoza grubodziobego Podilymbus podiceps w Polsce. „Notatki Ornitologiczne”. 42 (2), s. 141–143, 2001.