Paweł Tetera

Павло Тетеря

Paweł Tetera
hetman kozacki
Data i miejsce urodzenia	ok. 1620 nieznany↗
Data śmierci	ok. 1670
Przebieg służby
Lata służby	1620–1657
Siły zbrojne	kozacy rejestrowi
Stanowiska	hetman kozacki
Główne wojny i bitwy	Oblężenie Głuchowa
Multimedia w Wikimedia Commons

Paweł Tetera (ukr. Павло Тетеря, Pawło Teteria), właściwie Paweł Morzkowski herbu Ślepowron (?-1670) – hetman kozacki w latach 1663–1665, stolnik połocki, pisarz wojsk zaporoskich w czasie powstania Chmielnickiego, pułkownik perejasławski, starosta niżyński w 1665 roku^[1], starosta bracławski w 1668 roku^[2].

W 1654 wziął udział w poselstwie do Moskwy, które w imieniu Bohdana Chmielnickiego poprosiło o włączenie Ukrainy do Rosji. W latach 1657–1658 brał udział w pertraktacjach z Rzecząpospolitą, które doprowadziły do podpisania ugody hadziackiej. W 1658 roku na sejmie warszawskim za zasługi dla kraju został nobilitowany^[3].

W 1659 roku Sejm nadał mu dożywotnio Złotopol. W latach 1663–1665 jako hetman Ukrainy Prawobrzeżnej osłaniał pochód wojsk polskich na terytorium Rosji. W czasie powstania chłopskiego w 1665 zmuszony był złożyć urząd i wyjechał do Warszawy, gdzie nadano mu stanowisko stolnika połockiego. Przeszedł na katolicyzm. Wkrótce rozpoczął procesy z kresowymi magnatami, a następnie udał się do Mołdawii i Adrianopola na służbę turecką gdzie zmarł.

Był fundatorem warszawskiego kolegium jezuitów.

Jego pierwszą żoną była siostra Iwana Wyhowskiego, kolejną córka Bohdana Chmielnickiego – Katarzyna, a wdowa po Danielu Wyhowskim – bracie Iwana Wyhowskiego. Posiadał także żonę Helenę – córkę Jerzego Chmielnickiego.

• Енциклопедія українознавства, Lwów 1993, t. 8, s. 3186
• Anna Kryszak, Paweł Tetera – hetman kozacki