Paiwan

Populacja	70 tys.
Miejsce zamieszkania	Republika Chińska
Język	paiwan
Grupa	Aborygeni tajwańscy

Paiwan (chiń. 排灣; pinyin Páiwān) – rdzenna grupa etniczna zamieszkująca Tajwan, zaliczana do Aborygenów tajwańskich. Ich ojczyzną są południowo-wschodnie regiony wyspy^[1]. W 2003 roku ich liczebność szacowano na prawie 70 tysięcy, co czyni ich trzecią co do wielkości grupą aborygeńską po Ami i Atayal^[2]. Posługują się własnym językiem paiwan, należącym do grupy tajwańskiej języków austronezyjskich^[1].

Paiwanowie dzielą się na dwie różniące się dialektami grupy: Raval i Butaul. Ci drudzy dzielą się z kolei na grupy Paumaumaq, Chaoboobol, Parilarilao i Pagarogao^[1][3]. Paiwanowie są blisko spokrewnieni z mieszkającymi na północ od nich Rukai^[1][3]. Tradycyjnie zamieszkiwali wsie liczące od 100 do 1000 osób, ogrodzone murem budowanym z kamieni i bambusa. Do tradycyjnych zajęć należały myślistwo i uprawa ziemi oparta na gospodarce wypaleniskowej^[1].

Zwierzęciem totemicznym Paiwanów był wąż, którego przedstawienie wyszywano na ubraniach, zaś jedzenie jego mięsa było objęte tabu^[4]. Dużą rolę odgrywał ponadto kult przodków, których wizerunki umieszczano na ścianach, filarach i dachach domostw. Społeczeństwo miało charakter matrylinearny^[3]. Jego wewnętrzna struktura była ściśle hierarchiczna, członkowie klas wyższych mieli prawo do posiadania ziemi, używania ozdób i tatuowania się^[2]. Władza należała do wodza, dziedziczącego ją na zasadzie primogenitury^[2][4].