Wieś jest siedzibą sołectwaOsowa Sień, w którego skład wchodzi również miejscowość Wincentowo[7].
25 czerwca 2009 roku sołectwo zamieszkiwało 1125 mieszkańców[7].
Nazwa
Miejscowość pierwotnie związana była z Dolnym Śląskiem oraz Wielkopolską. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od początku XIV wieku. Wymieniona po raz pierwszy w dokumencie zapisanym po łacinie z 1312 pod nazwą Ryegstroph, 1325 Rudegeri villa, 1404 Rodger villa, 1416 Ossowa Schen, 1424 Ossowasen, 1425 Ossowaszen, 1429 Ossowaszeyn, 1437 Osszowaszyen, 1443 Ossowa Syen, 1444 Ossowaszyen, 1447 Ossowaschien, 1449 Ossowsyen, 1471 Osszowa Szyen, 1510 Ossovassyen, 1944 Röhrsdorf[8].
Obecna nazwa miejscowości oznacza dosłownie dom pod osikami i pojawia się w polskich źródłach historycznych również jako Ossowa Sień lub Ossowasień. Niemiecka nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego osadnika Rydygiera i występuje w starszych wariantach jako Rüdigersdorf (jak starsza nazwa miejscowości Rudgorzewice) lub w nowszej wersji skróconej Röhrsdorf (podobnie jak starsza nazwa Rochowic).
Historia
Miejscowość leżała na granicy Wielkopolski i Śląska i była własnością szlachecką. W 1312 leżała dystrykcie wschowskim, a w 1437 należała do powiatu wschowskiego Korony Królestwa Polskiego. W 1449 była siedzibą własnej parafii, a w 1510 leżała w dekanacie Wschowa[8].
Odnotowana po raz pierwszy w 1312 kiedy to Dytmar z miejscowości Pannewitz położonej na Łużycach Górnych, wywodzący się z łużyckiej rodziny osiadłej na Dolnym Śląsku, otrzymał od księcia głogowskiego i wielkopolskiego Henryka IV Wiernego, za swoją wierną służbę świadczoną już jego ojcu księciu głogowskiemu Henrykowi, wieś Osową Sień (odnotowaną wówczas po łacinie Rudegeri villa), która położona była wówczas w dystrykcie wschowskim[8].
W XV wieku wieś należała do Ossowskich, polskiej szlachty herbu Awstacz wywodzącej się z Łużyc. W latach 1416–25 była własnością Hinczy Ossowskiego oraz Janusza jego brata. W 1444 Janusz otrzymał od króla Polski Władysława Warneńczyka potwierdzenie posiadania dóbr Osowa Sień. W XVI wieku miejscowość należała do wielkopolskich rodów szlacheckich Ossowskich oraz Krzyckich herbu Kotwicz[8].
Wieś odnotowano w historycznych regestach podatkowych. W 1531 miał miejsce pobór podatków z działu Piotra Ossowskiego, który miał we wsi 9 łanów, a z każdego pobrano po wiardunku. Z działu Mikołaja Krzyckiego pobrano po wiardunku z 3 łanów. W 1563 pobrano podatki z działu Jana Ossowskiego: od 21 łanów, 17 komorników, od dwóch wiatraków dziedzicznych oraz od dziedzicznej karczmy. Z działu Macieja Krzyckiego pobrano podatki od 7,5 łana, 6 komorników, wiatraka dziedzicznego oraz karczmy dziedzicznej. W 1566 pobór odbył się z działu Jana Ossowskiego od 10,5 łana, 4 komorników, karczmy dziedzicznej, dwóch młynów dziedzicznych. Natomiast z działu Macieja Krzyckiego pobrano podatki od 7,5 łanów, karczmy dziedzicznej, wiatraka. W 1579 pobór odbył się od 12 łanów, 6 zagrodników z rolami, jednego wolnego zagrodnika, 5 komorników z inwentarzem, 2 owczarzy posiadających w stadzie po 35 owiec, dwóch rzemieślników, 5 komorników bez inwentarza, dwóch ratajów (najemnych pracowników) od pługa po 30 groszy, młynarza z ogrodem oraz od dwóch wiatraków[8].
pałac w Osowej Sieni, neoklasycystyczny z lat 1890-1904. Od frontu dwupiętrowy ryzalit zwieńczony frontonem z głównym wejściem w ozdobnym portalu obejmujący okno na pierwszym piętrze. Nad nim kartusz z herbami Eugena von Seherr-Thoss (L) i jego żony Anny Julii Teresy von Heydebrand und der Lasa (P).
↑Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
![Herby: Eugena von Seherr-Thoss[10]](Plik:Seherr-Thoss-Fh-Wappen.png)
![Pomnik buhaja Ilona[11]](Plik:Buhaj_Ilon_Osowa_Sie%C5%84.jpg)
