|
miotacz
|
Pełne imię i nazwisko
|
Orlando Hernández Pedroso
|
Pseudonim
|
El Duque
|
Data i miejsce urodzenia
|
11 października 1965 Villa Clara
|
Odbijał
|
prawą
|
Rzucał
|
prawą
|
Debiut
|
3 czerwca 1998
|
Ostatni występ
|
30 września 2007
|
Statystyki
|
Win–loss record
|
129–47 (SNB) 90–65 (MLB)
|
ERA
|
3,05 (SNB) 4,13 (MLB)
|
Strikeouty
|
1211 (SNB) 1086 (MLB)
|
Kariera klubowa
|
|
|
Orlando Hernández Pedroso (ur. 11 października 1965) – kubański baseballista, który występował na pozycji miotacza, złoty medalista Letnich Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie. Jest bratem przyrodnim dwukrotnego uczestnika Meczu Gwiazd Livána Hernándeza[1].
Orlando Hernández karierę baseballisty rozpoczynał na Kubie, gdzie grał w zespole Industriales, występującym w Serie Nacional de Béisbol[2]. W ciągu siedmiu sezonów występów w tym klubie osiągnął bilans zwycięstw i porażek 129–47, co jest do dziś rekordem w kubańskiej lidze[1]. W 1992 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich wraz z reprezentacją narodową zdobył złoty medal[3]. W 1995 po ucieczce jego brata Livána do Stanów Zjednoczonych, kubańskie władze podejrzewając, iż dokona tego samego, został dożywotnio zawieszony w prawach zawodnika[2]. W grudniu 1997 postanowił jednak przedostać się na łodzi do tego kraju[2].
W marcu 1998 roku jako wolny agent podpisał kontrakt z New York Yankees[4]. W sezonie 1998 w głosowaniu do nagrody American League Rookie of the Year Award zajął 4. miejsce[5]. W tym samym roku rozegrał jeden mecz w World Series, w których Yankees pokonali San Diego Padres 4–0[6]. W 1999 po zwycięskiej serii New York Yankees nad Boston Red Sox w finale American League, został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem, a w World Series Yankees ponownie zwyciężyli (4–0 z Atlanta Braves)[7][8]. Rok później zdobył z „Jankesami” trzeci tytuł, po zwycięstwie 4–1 w Subway Series nad New York Mets[9].
15 stycznia 2003 doszło do wymiany na linii New York Yankees, Chicago White Sox, Montreal Expos; ostatecznie Hernández został zawodnikiem klubu z Montrealu, w którym nie zagrał żadnego meczu[4]. W sezonie 2003 rozegrał jedynie dwa mecze w klubie farmerskim tego zespołu, w Brevard County Manatees[10]. W 2004 był ponownie zawodnikiem Yankees[4].
W styczniu 2005 podpisał kontrakt z Chicago Whites Sox, z którym wystąpił w World Series; White Sox pokonali Houston Astros w czterech meczach[4][11]. Występował jeszcze w Arizona Diamondbacks, New York Mets oraz klubach farmerskich Texas Rangers i Washington Nationals[4][12].
Nagrody i wyróżnienia
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne: