Nikola Karabatić (serb. Никола Карабатић; ur. 11 kwietnia 1984 w Niszu[1]) – francuski piłkarz ręczny pochodzenia chorwackiego urodzony w Serbii, reprezentant Francji. Gra na pozycji środkowego rozgrywającego. Został uznany najlepszym szczypiornistą na świecie roku 2007.
Trzykrotny mistrz olimpijski 2008, 2012 oraz 2020.
Od sezonu 2015/16 występuje w Division 1, w drużynie Paris Saint-Germain Handball.
Dzieciństwo
Niko urodził się w dawnej Jugosławii, obecnie Serbii. Jego ojciec, Chorwat, Branko Karabatić, także szczypiornista, był bramkarzem reprezentacji Jugosławii. W 1988 roku razem z rodziną przeprowadził się do Francji. Piłką ręczną zaczął się interesować już w wieku 5 lat.
Kariera klubowa
Jego pierwszym klubem był Colmar, gdzie grał w latach 1990–1992. Następnie przeniósł się do młodzieżowej drużyny w Thau, gdzie jego ojciec był menadżerem.
Montpellier Agglomération Handball
W 2000 roku Karabatić uczył się w Akademii Montpellier. Sezon 2001/2002 był dla niego pierwszym sezonem w profesjonalnym klubie. Wówczas, w wieku 17 lat, zdobył mistrzostwo i puchar Francji. W sezonie 2002/2003 Nikola zdobył wszystko możliwe do zdobycia w klubowej piłce ręcznej: Ligę Mistrzów oraz mistrzostwo i puchar Francji. Kolejne sezony Niko w Montpellier również były udane, zdobył: dwukrotne mistrzostwo Francji, dwukrotnie superpuchar Francji, a także w sezonie 2004/2005 puchar Francji.
Po 5 latach w Montpellier, Karabatić opuścił Francję.
Nikola wrócił do Montpellier w sezonie 2009/2010. W pierwszym sezonie po powrocie wywalczył dla Montpellier mistrzostwo i puchar Francji, a także puchar Ligi Francuskiej. Wystąpił 19 meczach w Division 1, zdobywając 83 bramki. Na zakończenie sezonu został wybrany MVP oraz najlepszym środkowym rozgrywającym.
W sezonie 2010/2011 Karabatić zdobył szósty tytuł mistrza Francji, a także puchar Ligi Francuskiej. W całym sezonie Niko wystąpił w 22 meczach i zdobywał 122 bramki.
W kolejnym sezonie Division 1 – 2011/12, Nikola zdobył wraz z Montpellier mistrzostwo i puchar Francji, a także puchar Ligi Francuskiej. W całym sezonie wystąpił w 76 meczach, zdobywając przy tym 126 bramek.
Przed świętami Bożego Narodzenia 2012 szczypiornista dopuścił się bójki z prezesem Montpellier HB Remim Levy, który skierował sprawę do sądu[2]. Po tej sytuacji, w styczniu 2013 rozwiązał kontrakt z Montpellier za porozumieniem stron[3].
THW Kiel
Z kilońskim klubem związał się w sezonie 2005/2006. W tamtym czasie udało mu się wywalczyć: superpuchar i mistrzostwo Niemiec.
Sezon 2006/2007 już po raz drugi świętował w potrójnej koronie, zdobył puchar i mistrzostwo Niemiec, a co najważniejsze wygrał Ligę Mistrzów, został także królem strzelców tej edycji mistrzowskiej, z wynikiem 89 bramek. Na koniec sezonu został uznany za najlepszego szczypiornistę sezonu w Bundeslidze.
Kolejne mistrzostwo i puchar Niemiec, a także srebrny medal Ligi Mistrzów, wywalczył w sezonie 2007/2008. Po raz drugi został wybrany najlepszym piłkarzem sezonu w Bundeslidze.
Sezon 2008/2009 był dla Nikoli bardzo udany, udało mu się wywalczyć puchar Niemiec, finał Ligi Mistrzów, w którym THW przegrało po raz kolejny z BM Ciudad Real. Ciudad wygrał dwumecz zaledwie jedną bramką (stan 67:66). Zdobył również po raz czwarty z rzędu mistrzowski tytuł. Niko opuścił kilońską drużynę po czterech sezonach. W tym czasie zdobył dla THW Kiel 629 bramek, występując w 550 meczach.
Pays d’Aix Université Club handball
1 lutego 2013 podpisał pięciomiesięczny kontrakt z Pays d’Aix Université Club handball. Nikola pomógł utrzymać się drużynie z Aix-en-Provence we francuskiej Division 1[4]. Ostatecznie drużyna zajęła 11 miejsce, a sam zawodnik otrzymał nagrodę MVP sezonu.
FC Barcelona
W czerwcu 2013 podpisał czteroletni kontrakt z drużyną z Katalonii[5]. W ciągu dwóch sezonów gry dla hiszpańskiej drużyny zdobył dwukrotnie złoty medal mistrzostw Hiszpanii, puchar Króla, superpuchar Hiszpanii oraz puchar Ligi ASOBAL. Zdobył także brązowy medal w Lidze Mistrzów podczas Final Four rozgrywanego w dniach 31 maja-1 czerwca 2014 w Kolonii. Nikola znalazł się również w „10” najlepszych strzelców sezonu Ligi Mistrzów z 72 bramkami. FC Barcelona zdobyła także puchar Króla i mistrzostwo Hiszpanii. W sezonie 2014/15 szczypiornista zdobył złoty medal Ligi Mistrzów. Reprezentant Francji został wybrany do Siódemki Gwiazd jako najlepszy lewy rozgrywający. Zdobył także 75 bramek w całych rozgrywkach.
Kariera reprezentacyjna
Pierwsze powołanie do narodowej kadry Francji otrzymał w 2002 roku, mając 18 lat. Rok później, w 2003 roku, zdobył swój pierwszy medal, brąz mistrzostw Świata rozgrywanych w Portugalii.
Jako 20 latek zaliczył swój pierwszy występ na Igrzyskach Olimpijskich w 2004 roku w Atenach.
W 2004 roku wystąpił również podczas mistrzostw Europy, gdzie Francji nie udało się stanąć na podium. Jednak Niko został wybrany najlepszy zawodnikiem na pozycji lewego rozgrywającego w turnieju.
W 2005 roku po raz drugi w karierze wywalczył brązowy medal mistrzostw Świata.
W 2006 roku zdobył złoty medal Mistrzostw Europy. Rok później, podczas mistrzostw Świata w Niemczech Francja nie wywalczyła medalu, ale Karabatić otrzymał nagrodę dla najlepszego lewego rozgrywającego turnieju. W 2008 roku został wybrany MVP Mistrzostw Europy, rozgrywanych w Norwegii, a Francja zdobyła brązowy medal. Został uznany najlepszym piłkarzem ręcznym na świecie roku 2007.
Podczas Igrzysk Olimpijskich 2008 w Pekinie zdobył złoty medal olimpijski.
W 2009 roku w Chorwacji wywalczył mistrzostwo Świata. W finale ekipa Francji pokonała Chorwację 24:19. Na zakończenie turnieju został wybrany do Siódemki gwiazd jako najlepszy środkowy rozgrywający.
Został wybrany do najlepszej siódemki świata 2009 roku przez magazyn „L’Équipe”[6].
W 2010 r. zdobył mistrzostwo Europy. Podczas tych ME w Austrii Francuzi pokonali w wielkim finale Chorwację 25:21[7], a Karabatić został wybrany do Siódemki gwiazd jako najlepszy środkowy rozgrywający turnieju[8].
W 2011 r. drugi raz z rzędu został mistrzem Świata. Turniej odbywał się w Szwecji, a na jego zakończenie Nikola został wybrany MVP[9][10].
W grudniu 2011 r. został wybrany przez L’Équipe najlepszym sportowcem roku we Francji[11].
12 sierpnia 2012 w Londynie razem z reprezentacją Francji, po raz drugi w historii, zdobył złoty medal olimpijski. Na zakończenie turnieju został wybrany najlepszym środkowym rozgrywającym[12].
Podczas Mistrzostw Europy 2014 rozegranych w Danii Francuzi ponownie zdobyli złoty medal, a Nikola został wybrany MVP. To już druga taka nagroda reprezentanta Francji[13].
Afera korupcyjna
1 października 2012 został aresztowany przez francuska policję w związku z ustawianiem meczów i nielegalnymi zakładami bukmacherskimi. W aferę zamieszani są również: Wissem Hmam, Luka Karabatić, Dragan Gajić, Mickaël Robin, Issam Tej oraz Primož Prost, dotyczy ona meczu z 12 maja 2012, kiedy drużyna Montpellier Agglomération Handball przegrała z Cesson Rennes Métropole Handball 28:31. Montpellier Agglomération Handball miał wówczas zapewniony tytuł mistrzowski, a drużyna z Cesson-Sévigné walczyła o utrzymanie[14]. Zawodnicy przyznali się do obstawiania zakładów, ale nie do ustalania końcowego wyniku meczu. Prokurator Republiki Brice Robin poinformował, że przyjaciółka Nikoli postawiła 1500 €[15].
Jak się później okazało Nikola dzień przed meczem z Cesson Rennes Métropole Handball pobrał na swój telefon bukmacherską aplikację Parions Sport. Istnieją również dowody, że na jego laptopie był na bieżąco monitorowany przebieg meczu pomiędzy obiema drużynami[16].
Życie prywatne
Był związany z Blanką Vlašić, chorwacką lekkoatletką uprawiającą skok wzwyż. Jest synem, zmarłego 25 maja 2011, Branko Karabaticia – jugosłowiańskiego szczypiornisty i bratem Luki, również szczypiornisty. Ma dwójkę dzieci - syn Alek oraz córka Nora.
Sukcesy
Klubowe
Liga Mistrzów
Mistrzostwo Hiszpanii
(2014, 2015)
Puchar Króla
(2014, 2015)
Superpuchar Hiszpanii
- (2014, 2015)
Puchar Ligi ASOBAL
- (2014, 2015)
Superpuchar Niemiec
- (2005, 2007, 2008)
Puchar Niemiec
Mistrzostwo Niemiec
Mistrzostwo Francji
- (2002, 2003, 2004, 2005, 2010, 2011, 2012)
Puchar Francji
- (2001, 2002, 2003, 2005, 2010, 2012)
Superpuchar Francji
- (2004, 2005)
Puchar Ligi Francuskiej
- (2004, 2005, 2010, 2011, 2012)
Klubowe Mistrzostwa Świata
- (2013)
Superpuchar Hiszpanii
- (2013)
Reprezentacyjne
Mistrzostwa Europy
(2006, 2010, 2014)
(2008)
Mistrzostwa świata
Igrzyska Olimpijskie
(2008, 2012, 2020)
(2016)
Nagrody indywidualne
Wyróżnienia
Odznaczenia
Przypisy
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne:
