Kształcił się m.in. w szkole katolickiej Lycée Saint-Jean-de-Passy w Paryżu, przez kilka miesięcy studiował medycynę na Université Pierre-et-Marie-Curie[1]. Podejmował różne prace dorywcze, zajął się także fotografią i organizacją ekspedycji. W latach 70. związany z agencją prasową Sipa Press, był twórcą m.in. fotoreportażu z trzęsienia ziemi w Gwatemali[1][2]. W latach 1978–1987 pracował w rozgłośni radiowej France Inter[2].
Od 1987 był związany ze stacją telewizyjną TF1. Był producentem i prezenterem programów Ushuaïa, le magazine de l’Extrême (1987–1995), Opération Okavango (1996–1997) i Ushuaïa Nature (1998–2012)[2]. Po szybkim sukcesie pierwszej z tych produkcji, w której zwracał uwagę na szkody wyrządzane środowisku przez ludzi, zaangażował się w działalność na rzecz ochrony środowiska i edukacji ekologicznej. Zaczął wydawać książki poświęcone tej tematyce. W 1990 stworzył fundację „Ushuaïa”, która w 1995 została przemianowana na Fondation Nicolas-Hulot pour la Nature et l’Homme[1].
Od 2002 prezydent Jacques Chirac korzystał z jego porad w kwestiach ochrony środowiska. Złożył mu też odrzuconą przez ekologa propozycję objęcia stanowiska ministra ekologii. W 2006 był uwzględniany w sondażach prezydenckich, mimo wyników przekraczających 10% odmówił kandydowania. Zainicjował natomiast podpisanie tzw. paktu ekologicznego przez pięciu głównych kandydatów na urząd prezydenta[1].
13 kwietnia 2011 ogłosił w Sevran zamiar wystartowania w wyborach prezydenckich w 2012[3]. Wziął udział w prawyborach organizowanych przez Europe Écologie-Les Verts, przegrywając 12 lipca 2011 z Evą Joly[4]. 6 grudnia 2012 został nominowany przez prezydenta Francji François Hollande’a specjalnym wysłannikiem do spraw ochrony planety[5].
15 maja 2017 w nowo powołanym gabinecieÉdouarda Philippe’a objął stanowisko ministra stanu oraz ministra ekologii[6]. Pozostał na tej funkcji również w utworzonym w czerwcu 2017 drugim rządzie tegoż premiera[7].
28 sierpnia 2018 podczas wywiadu radiowego ogłosił swoją dymisję, krytykując brak wsparcia dla jego koncepcji reform w sferze ekologii[8].
Życie prywatne
Urodził się jako syn Philippe’a i Monique. Gdy miał 15 lat, jego ojciec zmarł na chorobę nowotworową[9]. Jego dziadek był architektem i sąsiadem reżysera Jacques’a Tati, który inspirował się tą osobą, tworząc postać pana Hulot w filmie Wakacje pana Hulot z 1953. Gdy Nicolas Hulot miał 19 lat, odnalazł zwłoki swojego brata, który popełnił samobójstwo[9]. W 1980 wystartował w Rajdzie Paryż-Dakar[10].
Dwukrotnie żonaty: po raz pierwszy z Isabelle Patissier (uprawiającą profesjonalnie wspinaczkę skalną), następnie z Florence Lasserre. Ma dwoje dzieci[1].
.jpg)
.jpg)