Bruno Le Maire

Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1969 Neuilly-sur-Seine
Minister rolnictwa Francji
Okres	od 23 czerwca 2009 do 15 maja 2012
Przynależność polityczna	UMP
Poprzednik	Michel Barnier
Następca	Stéphane Le Foll
Minister gospodarki i finansów Francji[1]
Okres	od 17 maja 2017 do 21 września 2024
Przynależność polityczna	En Marche!
Poprzednik	Michel Sapin
Następca	Antoine Armand
Multimedia w Wikimedia Commons

Bruno Le Maire (ur. 15 kwietnia 1969 w Neuilly-sur-Seine) – francuski polityk i samorządowiec, parlamentarzysta, w latach 2009–2012 minister rolnictwa, od 2017 do 2024 minister gospodarki i finansów.

Syn Viviane Fradin de Belâbre, arystokratki z południowo-zachodniej Francji, dyrektor prestiżowej prywatnej szkoły Lycée Saint-Louis-de-Gonzague w 16. dzielnicy Paryża, oraz Maurice'a Le Maire, menedżera w koncernie Total^[2].

Absolwent francuskich uczelni: École normale supérieure (gdzie obronił pracę nt. twórczości Marcela Prousta), Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu i École nationale d'administration.

Pracę zawodową rozpoczął w administracji rządowej, początkowo w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Później był współpracownikiem Dominique'a de Villepina, gdy ten pełnił funkcję sekretarza generalnego prezydenta Jacques'a Chiraca, ministra i premiera. W 2005 Bruno Le Maire został dyrektorem gabinetu francuskiego premiera.

W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskał mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji z ramienia Unii na rzecz Ruchu Ludowego z departamentu Eure. Kandydował z okręgu, z którego dotąd przez kilka kadencji posłował Jean-Louis Debré.

W 2008 został radnym miejskim w Évreux. W grudniu tego samego roku powołano go w skład drugiego rządu François Fillona na stanowisko sekretarza stanu ds. stosunków europejskich w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (zastąpił Jean-Pierre'a Jouyeta). 23 czerwca 2009 został ministrem gospodarki żywnościowej, rolnictwa i rybołówstwa, zastępując Michela Barniera^[3]. 14 listopada 2010 został ministrem rolnictwa, żywności, rybołówstwa, wsi i planowania regionalnego w kolejnym gabinecie tego samego premiera^[4]. Urząd ten sprawował do 15 maja 2012. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku uzyskał poselską reelekcję^[5]. W 2014 Bruno Le Maire ubiegał się o przywództwo w UMP, przegrywając jednak z Nicolasem Sarkozym^[6].

W 2016 wystartował w prawyborach prezydenckich prawicy i centrum przed wyborami prezydenckimi zaplanowanymi na 2017. W głosowaniu z 20 listopada 2016 uzyskał 2,4% głosów^[7]. W drugiej turze prawyborów poparł kandydaturę François Fillona.

17 maja 2017 objął urząd ministra gospodarki w nowo powołanym gabinecie Édouarda Philippe’a^[8]. W tym samym dniu został wykluczony z partii Republikanie^[9].

Dołączył następnie do En Marche! prezydenta Emmanuela Macrona. Z ramienia tego ugrupowania w wyborach parlamentarnych w 2017 ponownie został wybrany do niższej izby francuskiego parlamentu^[10]. W czerwcu 2017 powołany na ministra gospodarki i finansów w drugim rządzie dotychczasowego premiera^[11]. W lipcu 2020 został ministrem gospodarki, finansów i odnowy gospodarczej w gabinecie Jeana Castex^[12]. W maju 2022 objął urząd ministra gospodarki, finansów, suwerenności przemysłowej i cyfrowej w rządzie Élisabeth Borne^[13]. Utrzymał tę funkcję także przy rekonstrukcji gabinetu z lipca 2022^[14]. Pozostał na tym stanowisku również w styczniu 2024, gdy powołano rząd Gabriela Attala^[15]. Zakończył urzędowanie we wrześniu 2024.

• Bruno Le Maire na stronie Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji. [dostęp 2010-07-28]. (fr.).
• Nota biograficzna na stronie lci.tf1.fr. [dostęp 2010-11-14]. (fr.).