Mistrzostwa świata w szachach 1972 – cykl rozgrywek najwyższej rangi w celu wyłonienia indywidualnego szachowego mistrza świata na 1972 pod egidą FIDE. Finałowy mecz tych rozgrywek pomiędzy aktualnym mistrzem świata Borisem Spasskim, a zwycięzcą meczów pretendentów, Robertem Fischerem został rozegrany w Reykjavíku w dniach 4 lipca – 1 września1972. Odbyło się dziesięć turniejów strefowych, turniej międzystrefowy, mecze kandydatów oraz mecz finałowy, w którym zwyciężył pretendent Amerykanin Robert Fischer, zostając jedenastym w historii oficjalnym mistrzem świata w szachach.
W rozgrywkach wzięło udział 167 szachistów z 60 krajów, w tym dwóch Polaków Jan Adamski (wicemistrz Polski) i Jerzy Lewi (mistrz Polski), ale bez sukcesów. Obaj odpadli w turniejach strefowych: Adamski był 19. w Raacha, a Lewi 12. w Atenach.
System rozgrywek
Przeprowadzony system rozgrywek o tytuł indywidualnego szachowego mistrza świata na 1972 składał się z dwóch etapów (eliminacji – w celu wyłonienia pretendenta do tytułu MŚ i pojedynku finałowego). Eliminacje były trójstopniowe (turnieje strefowe, turniej międzystrefowy oraz trójstopniowe mecze kandydatów – ćwierćfinały, półfinały i finał). FIDE ustaliło następujące parytety szachistów w poszczególnych strefach, którzy awansowali do turnieju międzystrefowego[2]:
zwycięzca turnieju międzystrefowego w poprzednim cyklu rozgrywek 1966–1969 – Bent Larsen (Dania)
Z turnieju międzystrefowego do meczy kandydatów awansowało 6 szachistów, finalista w poprzednim cyklu rozgrywek 1966–1969 – Tigran Petrosjan (ZSRR) i finalista meczy kandydatów w poprzednim cyklu rozgrywek 1966–1969 – Wiktor Korcznoj (ZSRR)[3]. Zwycięzca finałowego pojedynku kandydatów (pretendent) awansował do meczu finałowego, w którym zmierzył się z obrońcą tytułu MŚ – Boris Spasski (ZSRR).
Już na długo przed rozpoczęciem mecz cieszył się olbrzymim zainteresowaniem, nie tylko wśród szachistów. Po raz pierwszy bowiem od ćwierćwiecza naprzeciwko radzieckiego mistrza miał zasiąść pretendent z innego kraju. Pretendent Amerykanin Robert Fischer był szachistą wyjątkowym, odnoszącym niespotykane wcześniej sukcesy (w drodze do meczu z Borisem Spasskim dwukrotnie pokonał w meczach kandydatów swoich przeciwników w stosunku 6 : 0, a byłego mistrza świata, Tigrana Petrosjana – 6½ : 2½). Z tego powodu, jak również i powodów politycznych (naprzeciwko siebie stanęli rywale z dwóch największych, rywalizujących ze sobą, mocarstw świata), pojedynek nazwano „meczem stulecia”[26]. Fischer przed meczem przestudiował z tzw. „czerwonej księgi”[27] wszystkie partie Spasskiego, a prócz tego trenował podnoszenie ciężarów i boks, aby nabrać kondycji fizycznej, natomiast Spasski przede wszystkim gruntownie przygotowywał się teoretycznie, korzystając z pomocy paru arcymistrzów[28]. Spasski miał pewną przewagę psychologiczną, bowiem w pięciokrotnych wcześniejszych partiach nigdy z nim nie przegrał (trzykrotnie zwyciężył i dwa razy zremisował)[28].
Organizacja meczu – jak przewidywał ówczesny prezes FIDE, dr Max Euwe – wymagała rozwiązania wielu niełatwych problemów[28]. Pierwszym z nich okazał się wybór miejsca spotkania. Zainteresowane przeprowadzeniem spotkania miasta zaoferowały następujące kwoty przetargowe o prawo przeprowadzenia tego meczu: Belgrad (152 000 $), Buenos Aires (150 000 $) i Reykjavík (125 000 $)[28]. Z tej listy miast Spasski wybrał Reykjavík, a Fischer – Belgrad, dlatego początkowo wybrano rozwiązanie kompromisowe: pierwsza połowa meczu w Belgradzie, a druga w Reykjavíku[33]. Niespodziewanie jednak Fischer oświadczył, iż nie odpowiadają mu warunki finansowe meczu[33]. Zażądano od obu miast gwarancji finansowych, w związku z czym Belgrad zrezygnował z organizacji części tego meczu. Autorzy David Edmonds i John Eidinow w książce „Bobby Fischer Goes to War” twierdzą, że Fischer czynił trudności organizatorom, domagając się coraz lepszych warunków finansowych oraz ryzykując swoją karierę, mając na celu jedynie zdobycie tytułu mistrza świata[34][35]. Ostatecznie decyzją FIDE wyznaczono na miejsce spotkania Reykjavík (hala koncertowo-sportowa Laugardalshöll na 3000 miejsc)[36], a datę rozpoczęcia meczu wyznaczono na dzień 1 lipca 1972[33][37].
Zasady
Pojedynek miał składać się z 24 partii[37]. Mistrzem świata miał zostać ten z szachistów, który jako pierwszy zdobędzie 12½ punktów[37]. W przypadku remisu tytuł zachowywał Spasski. Grano o fundusz nagrodowy w łącznej wysokości 300 000 $[j] (w tym część wpływów za transmisję telewizyjną)[36], który miał być podzielony w stosunku ⅝ : ⅜ między zwycięzcę i pokonanego[33]. Na sędziego głównego spotkania wyznaczono Niemca Lothara Schmida, a sędzią pomocniczym został Islandczyk Guðmundur Arnlaugsson[37]. Sekundantami Spasskiego zostali: Jefim Geller, Nikołaj Krogius i Iivo Nei, a Fischera – William Lombardy oraz prawnik Paul Marshall[33][38]. Limit czasu ustalono na 2 godziny 30 minut / 40 posunięć + 1 godzina / dalszych 16 posunięć[37]. Partie odbywały się w niedzielę, wtorek i czwartek, w godzinach 17:00–22:00[38]. Po 40 posunięciach partia była przekładana i dogrywana następnego dnia od godziny 16:00[38].
Przebieg meczu
Do stolicy Islandii przybyło około 40 000 turystów, pragnących oglądać historyczny pojedynek[33]. Fischer postawił organizatorom kolejne wygórowane warunki finansowe, a ponieważ nie mogli oni ich spełnić, nie przybył na czas do Reykjavíku[33]. Dopiero po telefonicznej interwencji Maxa Euwego i doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego Stanów Zjednoczonych, późniejszego sekretarza stanuHenry'ego Kissingera oraz powiększeniu funduszu nagrodowego przez londyńskiego bankiera Jamesa Slatera o 50 000 £[39], Fischer zdecydował się na przyjazd 4 lipca o godzinie 7:00 do Reykjavíku, po czym z powodu zmęczenia podróżą udał się na odpoczynek z lotniska do luksusowej willi otoczonej kordonem policji na przedmieściu Reykjavíku, a na losowanie kolorów bierek wyznaczone na godzinę 12:00 w „Hótelu Loftleiðir”, oddelegował swojego sekundanta i adwokata, ale zostało ono przesunięte[33][35][40]. Co skłoniło Fischera do przyjazdu na Islandię? Wspomniani wcześniej autorzy Edmonds i Eidinow odpowiadając na to pytanie, twierdzą, że najwyraźniej trzy elementy: duma, pieniądze i patriotyzm[34][35].
Na żądanie Fischera po jego interwencji zmieniono oświetlenie sali, skrócono stół szachowy, a zamiast szachownicy o polach czarno-białych dano szachownicę o polach zielono-białych, zlikwidowano również dwa pierwsze rzędy, choć on domagał się dziesięciu[36]. Termin I partii wyznaczono na 11 lipca. Spasski przybył na rozpoczęcie I partii o godzinie 16:40 przywitany przez publiczność[36]. Zaczęła się ona pod nieobecność Fischera. Spasski wykonał pierwsze posunięcie pionem (1.d4) i nacisnął zegar, po czym po około 9 minutach zjawił się Fischer i po uściśnięciu jego dłoni, wykonał swoje pierwsze posunięcie skoczkiem (1...Sf6)[41]. W I partii Fischer łatwo wyrównawszy czarnymi albo przecenił nieco pozycję, albo w remisowej końcówce dał się złapać w pułapkę, a w rezultacie stracił gońca (29...G:h2??)[42][43] za dwa piony i mimo wytężonej obrony przegrał tę partię w końcówce[33][35] (→ diagram).
Już podczas dogrywki tej partii Fischer zażądał kategorycznie usunięcia z sali kamer telewizyjnych, mimo wcześniejszej zgody, ponieważ – jak twierdził – przeszkadzają mu w koncentracji[33][44]. Organizatorzy zobowiązani kontraktem na prawo transmisji i filmowania meczu z amerykańską firmą „Chester Fox”, na podstawie umowy amsterdamskiej, którą podpisali przedstawiciele FIDE, federacji szachowych Stanów Zjednoczonych i ZSRR oraz organizatora meczu Islandzkiej Federacji Szachowej, kamery pozostawili, czyniąc je ukrytymi i niesłyszalnymi[33][44]. Mimo to Fischer stwierdził, że przeszkadza mu samo „poczucie ich obecności” i oświadczył sędziemu Schmidowi, że nie stawi się do II partii[45]. Tak się też stało, co było wydarzeniem w meczach o mistrzostwo świata dotychczas nieoglądanym – II partia, po godzinnym oczekiwaniu na Fischera zgodnie z międzynarodowymi przepisami szachowymi zakończyła się walkowerem[33][44]. Złożony protest Fischera, Komisja Arbitrów większością głosów odrzuciła[46]. Groziło zerwanie meczu, posypały się depesze zachęcające Fischera do kontynuowania meczu oraz groźba dyskwalifikacji nadesłana przez Maxa Euwego[46]. Schmid, próbował ułatwić porozumienie szachistów, twierdząc, że może przenieść pojedynek do innej sali[35]. Spasski, wbrew jednogłośnej rekomendacji swoich doradców, zgodził się grać III partię bez kamer[35]. Sytuacja została rozwiązana tylko dzięki jego dobrej woli[35]. Gdyby nie zgodził się na rozegranie III partii w tych warunkach, jego odmowa zostałaby uznana za uzasadnioną i jest prawie pewne, że mecz by się zakończył, a Spasski zachowałby tytuł mistrza świata[35]. Ponadto szachista i psychologNikołaj Krogius, twierdził, że Spasski czuł się moralnie zobowiązany do kontynuowania gry po wygraniu II partii walkowerem[35]. Natomiast Larry Evans, szachista i dziennikarz, powiedział z kolei[35]:
Fischer głęboko w sercu zakorzenił irracjonalny strach przed porażką. W Reykjavíku mógł przezwyciężyć ten strach tylko wtedy, gdy zdał sobie sprawę, że zakłócił równowagę emocjonalną Spasskiego.
Kryzys udało się w końcu opanować. III partię rozegrano w małej sali, bez kamer i widzów[46]. Spasski po biciu i wymianie bierek na polu e4 (posunięcia 32–34) stracił piona, a następnie popełnił duży błąd (41.Hd4??)[47][48] i pretendent odniósł pierwsze w życiu zwycięstwo nad Spasskim (→ diagram)[46].
IV partię na żądanie Spasskiego znów rozegrano w dużej sali, ale bez kamer[46]. Spasski grając czarnymi poświęcił piona, przejął inicjatywę i osiągnął przewagę, ale zakończyła się ona remisem po burzliwym przebiegu (obie strony z gońcem i czterema pionami) i nawet dużym błędzie Spasskiego w końcówce (29...Wh8??)[49][46][35].
W V partii Spasski wyszedł również nieco lepiej z debiutu, nie znalazł jednak sposobu na powiększenie przewagi, inicjatywę przejął Fischer i popełniony w niedoczasie błąd Spasskiego doprowadził do przegranej już w 27 posunięciu (27.Hc2??), w którym stracił piona (27...G:a4!)[50][51][46] (→ diagram).
Kluczowym momentem całego meczu okazały się decyzje podjęte wówczas przez pretendenta[46]. Doszedłszy do wniosku, że przedmeczowe teoretyczne studium Spasskiego dotyczące analizy grywanych debiutów i jego wariantów przez Fischera działa bez zarzutu, Fischer postanowił zmienić prawie cały repertuar debiutowy[46]. Już w VI partii zaskoczył on dwukrotnie mistrza świata, po raz pierwszy ruchem pionem (1.c4!), a następnie w jednym z koronnych wariantów Spasskiego pewną nowością i Fischer wygrał w dobrym stylu – zdaniem Spasskiego – najlepszą swą partię w całym meczu, a Spasski zdaniem komentatorów (Svetozar Gligorić, Samuel Reshevsky) popełnił w niej kilka błędów (16...Wa7??,...18...Hf8?)[52][53][46] (→ diagram).
VII partia skończyła się remisem po długiej, zaciętej walce[46]. Początkowo nie licząc się z ofiarami atakował Spasski, potem Fischer wypuścił z rąk prawie już pewną wygraną, popełniając kilka błędów (31...Wc8?,...43...Kf5?)[54][55] i ostatecznie Spasski uratował pozornie już straconą partię, pomimo tego że Fischer miał dwa piony przewagi po posunięciach (8...H:b2,...12...S:e4)[46].
W VIII partii (najsłabszej w meczu), Spasski nad jednym ruchem w debiucie zastanawiał się prawie godzinę, potem nastąpił niedoczas, pomyłka (15...b5??)[56][57], potem wymiana w 17 posunięciu białego gońca za czarną wieżę (17.G:b8 W:b8) i wreszcie przegrywający błąd (19...Sd7??)[56][57][46] (→ diagram).
Następna – X partia zakończyła się zwycięstwem pretendenta, który w ostrej grze środkowej, uzyskał przewagę materialną, a Spasski popełnił w niej kilka błędów (25...H:a5?,...27...Wd7?,...40...Kf7?)[58][59][46] (→ diagram).
W XI partii Fischer powtórzył debiut i wariant z VII partii, ale wpadł na przygotowaną przez Spasskiego kontrę i ostatecznie ją przegrał, popełniając w niej kilka błędów (18...h4?, 19...Sd6?, 20...f5?,...22...Hb5?), potem w 25 posunięciu stracił hetmana (25.a:b5)[60][61][46] (→ diagram).
XII partia zakończyła się praktycznie bez emocji – remisem po dłuższej walce o charakterze kombinacyjnym, pomimo że Spasski uzyskał po 52 posunięciu (52...W:f2+) przewagę piona[46].
Bardzo ważna, a zarazem najdłuższa, trwająca 9,5 godziny okazała się XIII partia[46][35]. Fischer w debiucie ofiarował piona, po wcześniejszym błędzie Spasskiego (9.a4?)[62][63], a Spasski miał inicjatywę, której nie wykorzystał[46]. Wytworzyła się ostra końcówka z lepszymi szansami dla Fischera, pretendent wypuścił jednak przewagę, a w dogrywce Spasski mógł parokrotnie zremisować, ale jednak popełnił błąd (69.Wd1+??)[64][65] i Fischer odniósł kolejne zwycięstwo[66][35] (→ diagram). Po rozegraniu całego meczu wspomniany wcześniej Krogius stwierdził[35]:
Po meczu Fischer powiedział mi, że jeszcze zanim Spasski popełnił ten fatalny błąd, wiedział, patrząc na twarz Spasskiego, że mistrz był już zrezygnowany z przegranej gry.
Partie od XIV do XX to seria remisów[67]. W XIV partii Fischer niepewnie rozegrał debiut, popełniwszy błąd (18.Ge5?)[68][69], potem stracił piona, a w końcówce to Spasski podstawił mu piona (27...f6??)[70][71] w dwuruchowej kombinacji, a partia zakończyła się remisem (obie strony wieża i trzy piony)[67].
W XV partii Spasski zdobył piona (14.H:g7), potem „lekkomyślnie” wziął drugiego (29.H:h5?!), został zaatakowany, ale Fischer wypuścił w końcu wygraną[67].
Partie XVI i XVII to względnie, spokojna wyrównana walka[67]. W partii XVI Spasski uzyskał po 33 posunięciu (33...W:h2) przewagę piona, ale zakończyła się ona remisem.
Przed rozpoczęciem XVII partii, sekundant Spasskiego – Geller sugerował o możliwym wpływie na Spasskiego elementów elektronicznych lub substancji chemicznych, które mogą znajdować się na sali gry[35]. Podejrzany był m.in. fotel Fischera[35]. Organizatorzy potraktowali sprawę poważnie i prześwietlili fotel promieniami rentgenowskimi, ale podejrzenia się nie potwierdziły[35].
Partia XVIII z błędem Spasskiego (34...H:d5?)[72][73] i uzyskaną przewagą Fischera w postaci jednego piona po 36 posunięciu (36.W:h5) zakończyła się kolejnym remisem.
Partia XIX zakończyła się remisem (obie strony wieża i trzy piony), a partia XX to z kolei ostra kombinacyjna gra obu rywali, bez zdecydowanej przewagi którejś ze stron[67].
Partia XXI okazała się ostatnią. Spasski wyraźnie grał słabo, popełniwszy błąd (30.g4?)[74][75], kilkakrotnie wypuścił remis i Fischer wygrał w końcówce[67] (→ diagram).
Wynik meczu 12½ : 8½. Nowym, jedenastym w historii oficjalnym mistrzem świata proklamowano 1 września 1972 Amerykanina Roberta Fischera[67]. Fischera przyjęto w Stanach Zjednoczonych jak bohatera narodowego – prezydentRichard Nixon wysłał mu telegram gratulacyjny, zapraszając go do Białego Domu[35].
↑Barażowa rozgrywka w celu wyłonienia dwóch kandydatów z drugiego miejsca, którzy awansowali do turnieju międzystrefowego zakończyła się następująco: 1. Portisch 4 pkt; 2. Ivkov 3½ pkt; 3. Smejkal 2½ pkt; 4. Andersson 2 pkt[5].
↑Dodatkowy baraż w celu wyłonienia zwycięzcy turnieju Suttles – Vranesic 2½ : 1½[9].
↑Dodatkowy baraż w celu wyłonienia zwycięzcy turnieju Jímenez – Yépez 2½ : ½[10].
↑Dodatkowy baraż w celu wyłonienia trzeciego szachisty, który awansował do turnieju międzystrefowego Mecking – García 2½ : ½[11].
↑Dodatkowy baraż w celu wyłonienia zwycięzcy turnieju Üjtümen – Kagan 3 : 0[12].
↑Dodatkowy baraż w celu wyłonienia zwycięzcy turnieju Naranja – Browne 1 : 1. W tej sytuacji zastosowano system Sonneborna-Bergera, w którym lepszą punktację turniejową miał Naranja (38,25) : (36,75)[13].
↑Fischer, który nie startował w turnieju 5 strefy w Nowym Jorku, nie mógł wystartować w turnieju międzystrefowym, ale na skutek odstąpienia miejsca przez Pála Benkő oraz interwencji działaczy amerykańskich w FIDE, został dopuszczony poza regulaminem, uchwałą Kongresu FIDE w Siegen 1970 do rozgrywek (→ Frey i Witkowski 1978 ↓, s. 24).
↑Hübner po zakończeniu siódmej partii wycofał się z meczu, na skutek odrzucenia jego protestu, spowodowanego problematycznymi warunkami przebiegu partii (rzekomy hałas)[18].
↑Niektóre źródła określają wysokość funduszu nagrodowego na 250 000 $ (→ Gligorić 1972 ↓, s. 36).
↑A.S.A.S.LifšicA.S.A.S., BorisB.SpasskijBorisB., EduardE.WildhagenEduardE., Weltgeschichte des Schachs. Lfg. 27, Boris Spassky. 355 Partien, Berlin, Hamburg: Wildhagen, 1972, OCLC698912155(niem.). Brak numerów stron w książce
DavidD.EdmondsDavidD., JohnJ.EidinowJohnJ., Bobby Fischer goes to war. The true story of how the Soviets lost the most extraordinary chess match of all time, London: Faber & Faber, 2011, ISBN 978-0-571-28294-4, OCLC978256530(ang.).
Greek mythological figure For other uses, see Phaon (disambiguation). Sappho, Phaon, and Cupid. Jacques-Louis David, 1809 In Greek mythology, Phaon (Ancient Greek: Φάων; gen.: Φάωνος) was a mythical boatman of Mytilene in Lesbos. He was old and ugly when Aphrodite came to his boat. She put on the guise of a crone. Phaon ferried her over to Asia Minor and accepted no payment for doing so. In return, she gave him a box of ointment. When he rubbed it on himself, he became young and bea...
This article is about road signs used in the Soviet Union before its dissolution in 1991. For the road signs used in today's post-Soviet states, see Traffic signs in post-Soviet states. A Soviet-era road sign in Lithuania during the Baltic Way in 1989. The names of settlements are written in large font size in Lithuanian (Latin script), and in smaller font size in Russian (Cyrillic script). Road signs in the Soviet Union were regulated in the ГОСТ 10807-78 standard which was introduced o...
Iride Altara Iride Altara (Sassari, 1899 – Sassari, 1981) è stata un'artista italiana. Indice 1 Biografia 2 Opere 3 Bibliografia 4 Altri progetti 5 Collegamenti esterni Biografia Ultima di quattro sorelle. Dopo avere collaborato con la sorella Edina dagli Anni 30, nella realizzazione delle celebri mattonelle sarde (con la tecnica dello spolvero trasferiva su ceramica i bozzetti di Edina, utilizzando smalti alla nitro), ha cominciato a dedicarsi all'arte applicata dopo la metà degli anni C...
The WitnessPosterNama lainTionghoa我是证人 SutradaraAhn Sang-hoonPemeranYang MiLu HanWang JingchunPerusahaanproduksiXinxiansuo (Beijing) Entertainment CapitalJaywalk MediaHan Guo Wang Ru Ren[1]DistributorBeijing Enlight Pictures[1]Tanggal rilis 30 Oktober 2015 (2015-10-30) (China) Durasi112 menitNegaraTiongkokKorea SelatanBahasaMandarinPendapatankotor¥214 juta The Witness (Hanzi: 我是证人) adalah film drama kriminal ketegangan tahun 2015 yang disutr...
Mayor of Chicago from 1955 to 1976 This article is about the mayor of Chicago from 1955 to 1976. For his son, the mayor of Chicago from 1989 to 2011, see Richard M. Daley. Richard J. DaleyDaley in 196248th Mayor of ChicagoIn officeApril 20, 1955 – December 20, 1976Preceded byMartin H. KennellySucceeded byMichael BilandicChairman of the Cook County Democratic PartyIn office1953–1976Preceded byJoseph L. GillSucceeded byGeorge Dunne16th President of the United States Conference of M...
British short-range jet airliner One Eleven and 1-11 redirect here. For the record label, see One Eleven Records. For other uses, see 1/11. One-Eleven A TAROM One-Eleven Role Short-range jet airlinerType of aircraft National origin United Kingdom Manufacturer British Aircraft CorporationRomaero First flight 20 August 1963[1] Introduction 1965 with British United Airways Retired 7 May 2019 Status Retired[2] Primary users British AirwaysAmerican AirlinesBraniff AirwaysBriti...
For the town in Afghanistan, see Shahran, Afghanistan. For the villages in Iran, see Shahran, Iran. You can help expand this article with text translated from the corresponding article in Arabic. (August 2021) Click [show] for important translation instructions. View a machine-translated version of the Arabic article. Machine translation, like DeepL or Google Translate, is a useful starting point for translations, but translators must revise errors as necessary and confirm that the trans...
Artikel ini bukan mengenai Jacob Frye. Jacob Frey Walikota Minneapolis Ke-48PetahanaMulai menjabat 2 Januari, 2018PendahuluBetsy HodgesPenggantiPetahanaAnggota dari Dewan Kota Minneapolisdari daerah ke-3Masa jabatan2 Januari, 2014 – 2 Januari, 2018PendahuluDiane HofstedePenggantiSteve Fletcher Informasi pribadiLahir23 Juli 1981 (umur 43)Oakton, Virginia, A.S.Partai politikDemocratic–Farmer–Labor PartySuami/istriMichelle Lilienthal (m. 2010&#...
Australian cricketer For other people named Shane Watson, see Shane Watson (disambiguation). Shane WatsonWatson in 2016Personal informationFull nameShane Robert WatsonBorn (1981-06-17) 17 June 1981 (age 43)Ipswich, Queensland, AustraliaNicknameWattoHeight1.83[1] m (6 ft 0 in)BattingRight-handedBowlingRight-arm fast-mediumRoleAll-rounderInternational information National sideAustralia (2002–2016)Test debut (cap 391)2 January 2005 v Pakistan...
Voce principale: Unione Sportiva Sassuolo Calcio. US Sassuolo CalcioStagione 2009-2010Sport calcio Squadra Sassuolo Allenatore Stefano Pioli All. in seconda Giacomo Murelli Presidente Carlo Rossi Serie B4º Coppa ItaliaQuarto turno Maggiori presenzeCampionato: Minelli (40)Totale: Minelli (40) Miglior marcatoreCampionato: Noselli (18)Totale: Noselli (18) StadioAlberto Braglia Maggior numero di spettatori10 319 2008-2009 2010-2011 Si invita a seguire il modello di voce Questa voce ra...
Wildland-ocean interface Coastal gannet colony Marine habitats Coastal habitats Littoral zone Intertidal zone Estuaries Mangrove forests Seagrass meadows Kelp forests Coral reefs Continental shelf Neritic zone Ocean surface Surface microlayer Epipelagic zone Open ocean Pelagic zone Oceanic zone Sea floor Seamounts Hydrothermal vents Cold seeps Demersal zone Benthic zone Marine sediment vte A marine coastal ecosystem is a marine ecosystem which occurs where the land meets the ocean. Marine coa...
Questa voce sugli argomenti palazzi della Lombardia e Mantova è solo un abbozzo. Contribuisci a migliorarla secondo le convenzioni di Wikipedia. Pescherie di Giulio RomanoVedutaLocalizzazioneStato Italia RegioneLombardia LocalitàMantova IndirizzoVia Pescherie Coordinate45°09′22.18″N 10°47′34.34″E45°09′22.18″N, 10°47′34.34″E Informazioni generaliCondizioniIn uso Costruzione1536 RealizzazioneArchitettoGiulio Romano CommittenteGonzaga Modifica dati su Wikidata...
China Zheshang BankChina Zheshang Bank in ShenzhenNative name浙商银行股份有限公司Company typeJoint stock commercial bankTraded asSEHK: 2016IndustryBanking and FinancePredecessorZhejiang Commercial BankFounded26 July 2004; 20 years ago (2004-07-26)HeadquartersHangzhou, Zhejiang Province, ChinaKey peopleShen Renkang Chairman Liu Xiaochun President and DirectorProductsFinance and insurance Consumer Banking Corporate Banking Investment Banking Mortgages Credit Ca...
Voce principale: Sportverein Darmstadt 1898. Sportverein Darmstadt 1898Stagione 2018-2019Sport calcio Squadra Darmstadt Allenatore Dīmītrīs Grammozīs All. in seconda Sven Thur 2. Bundesliga10° Coppa di GermaniaSecondo turno Maggiori presenzeCampionato: Fernandes (34)Totale: Fernandes (36) Miglior marcatoreCampionato: Dursun (11)Totale: Dursun, Kempe (11) StadioMerck-Stadion am Böllenfalltor Maggior numero di spettatori17 400 vs Amburgo (5 ottobre 2018), Colonia (24 novembre 2...
Micrometeorite raccolta dalla neve antartica. Una micrometeorite è una particella extraplanetaria meteoroide, che è riuscita a raggiungere la superficie della Terra senza essere distrutto dall'impatto con l'atmosfera terrestre. L'Unione Astronomica Internazionale definisce come meteoriti i corpi con dimensioni comprese tra 30 µm e 1 m; le micrometeoriti si trovano all'estremo inferiore di questa scala, e sono comprese tra 50 µm a 2 mm.[1] Si differenziano dalle...
British diplomat SirJames BevanKCMGFormer Chief Executive of the Environment AgencyIn office2015–2023Preceded byPaul LeinsterSucceeded byPhilip DuffyHigh Commissioner of the United Kingdom to IndiaIn office2011–2015MonarchElizabeth IIPreceded byRichard StaggSucceeded byDominic Asquith Personal detailsBorn (1959-07-13) 13 July 1959 (age 65)NationalityBritishEducationRoyal Grammar School, High WycombeAlma materSussex UniversityOccupationDiplomat Sir James David Bevan KCMG (born 13 July...
Cloud-based spreadsheet software Google SheetsScreenshot of a Google Sheets spreadsheetDeveloper(s)Google LLCInitial releaseMarch 9, 2006; 18 years ago (2006-03-09)Stable release(s) [±]Android1.24.392.00 / 24 September 2024; 11 days ago (2024-09-24)[1][2]iOS1.2024.39201 / 30 September 2024; 5 days ago (2024-09-30)[3] Written inJavaScriptOperating systemAndroid, iOS, ChromeOSAvailable in83 languages[4 ...
Niệu đạoNiệu đạo chuyên chở nước tiểu từ bọng đái ra ngoài cơ thể. Trong hình là (a) niệu đạo nữ và (b) niệu đạo nam.Chi tiếtTiền thânUrogenital sinusĐộng mạchInferior vesical arteryMiddle rectal arteryInternal pudendal arteryTĩnh mạchInferior vesical veinMiddle rectal veinsInternal pudendal veinsDây thần kinhPudendal nervePelvic splanchnic nervesInferior hypogastric plexusBạch huyếtInternal iliac lymph nodesDeep inguinal lymph no...
