William James Lombardy (ur. 4 grudnia 1937 w Nowym Jorku, zm. 13 października 2017 w Martinez[1]) – amerykański szachista, były ksiądz katolicki.
Kariera szachowa
W 1957 jako pierwszy Amerykanin zdobył w Toronto tytuł mistrza świata juniorów, uzyskując niecodzienny rezultat 11 pkt w 11 partiach[2]. Trzy lata później Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł arcymistrza. W latach 1958–1978 reprezentował Stany Zjednoczone na siedmiu olimpiadach szachowych, zdobywając złoty, srebrny i dwa brązowe medale drużynowo oraz złoty (1970) i brązowy (1976) medal indywidualnie[3]. W 1960 zdobył srebrny medal indywidualnych mistrzostw Stanów Zjednoczonych, w 1963 zwyciężył w otwartych mistrzostwach USA, a w 1965 w turnieju tym podzielił I-II m. W 1972 był sekundantem Bobby'ego Fischera w jego meczu o mistrzostwo świata przeciwko Borisowi Spasskiemu.
Do sukcesów Williama Lombardy'ego w międzynarodowych turniejach należą m.in.:
Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1978, z wynikiem 2540 punktów dzielił wówczas 44. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 4. miejsce (za Lubomirem Kavalkiem, Walterem Browne'em i Robertem Byrne'em) wśród szachistów amerykańskich[4]. W zestawieniach systemu Chessmetrics najwyższy ranking osiągnął w lutym 1961, z wynikiem 2669 punktów zajmował wówczas 20 m. na świecie[5].
Od pierwszych lat 90. XX wieku praktycznie nie występował w turniejach klasyfikowanych przez FIDE[6].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
.jpg)
