36. Mistrzostwa Świata Juniorów w Hokeju na Lodzie – turniej hokejowy, który odbył się od 26 grudnia 2011 do 5 stycznia 2012 w dwóch największych miastach kanadyjskiej prowincji Alberta, czyli Calgary i Edmonton. Mecze rozgrywane były w dwóch halach: Scotiabank Saddledome oraz Rexall Place. Były to pierwsze w historii mistrzostwa w tych miastach, zaś po raz dziesiąty zawodnicy tej kategorii wiekowej rozegrali turniej o mistrzostwo świata w Kanadzie. Poprzednio to państwo organizowało czempionat w 2010 roku.
Obrońcą tytułu mistrzowskiego była reprezentacja Rosji, którzy w 2011 roku w Buffalo pokonali reprezentację Kanady 5:3 .
Złoty medal zdobyli reprezentanci Szwecji pokonując w finale Rosjan 1:0 po dogrywce[1]. Było to pierwsze zwycięstwo Małych koron w mistrzostwach świata od 31 lat.
W tej części mistrzostw uczestniczyło 10 najlepszych drużyn na świecie. System rozgrywania meczów był inny niż w niższych dywizjach. Najpierw drużyny grały w dwóch grupach, każda po 5 drużyn. Z niej najlepsza bezpośrednio awansowała do półfinałów, a z miejsc drugich i trzecich, walczyły na krzyż między sobą o awans do finałowej czwórki. Najgorsze dwie drużyny każdej z grup walczyły w meczach między sobą o utrzymanie w elicie. Najgorsza drużyna spadła do pierwszej dywizji.
Meczem otwarcia w turnieju juniorów było spotkanie Finlandia - Kanada odbyło się ono 26 grudnia 2011 roku w Rexall Place. Mistrzostwo Świata Juniorów wywalczyła reprezentacja Szwecji, która pokonała 1:0 po dogrywce w finale zespół Rosji. Trzecie miejsce zajęła drużyna narodowa Kanady, która pokonała Finlandię 4:0.
Meczem otwarcia w turnieju juniorów było spotkanie Niemcy - Szwajcaria odbyło się ono 26 grudnia2010 roku w HSBC Arena. Podczas mistrzostw strzelono 230 bramek. Najwięcej bo osiem strzelonych bramek zdobył Max Friberg, który został królem strzelców[2]. W punktacji kanadyjskiej zwyciężył reprezentant Rosji Jewgienij Kuzniecow, który zdobył 13 punktów (6 bramki i 7 asyst). Zawodnik ten zdobył również tytuł MVP turnieju. Do piątki gwiazd zaliczono: na pozycji bramkarza reprezentant Czech - Mrázek, obrońców: Kanadyjczyka Gormleya i Szweda Klefboma, zaś wśród napastników: Rosjanin Kuzniecow, Szwed Friberg oraz Fin Mikael Granlund[3].
W mistrzostwach drugiej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turnieju grupy A awansował do mistrzostw świata elity w 2013 roku, zaś najsłabsza drużyna grupy B spadła do drugiej dywizji.
W mistrzostwach drugiej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turnieju grupy A awansował do mistrzostw świata pierwszej dywizji w 2013 roku, zaś najsłabsza drużyna grupy B spadła do trzeciej dywizji.
W mistrzostwach trzeciej dywizji uczestniczyło 5 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzca turnieju awansowali do mistrzostw świata drugiej dywizji w 2013 roku.
