Oficjalnie Mech (pierwotnie jako Zjednoczone Siły Natury „Mech”) powstał w 1977 roku w Warszawie z inicjatywy Macieja Januszki i Roberta Milewskiego, którzy poznali się na początku lat 70., będąc uczniami VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie[2]. Lecz tak naprawdę początki działalności zespołu sięgają roku 1974 i wówczas do grona założycieli Mechu należałoby dodać kolejnego ucznia LO im. T. Reytana – Janusza Łakomca, który wraz z Januszką (w tym czasie obydwaj byli już studentami) dał mu początek, a do których we wrześniu 1974 r. dołączył Milewski[2]. Do 1977 roku zespół Mech, początkowo używający nazwy WHB United – związany był z klubem Politechniki Warszawskiej – „Mechanik” (od którego wziął swoją nazwę), w latach 1977–1979 – z klubem Hybrydy, a od 1979 – z klubem Riviera-Remont[2]. W listopadzie 1975 roku grupa wzięła udział w Mokotowskiej Młodzieżowej Jesieni Muzycznej, gdzie zdobyła główną nagrodę i wystąpiła podczas rozdania nagród w warszawskim Teatrze Rozmaitości[2].
Początkowo zespół działał w składzie: Maciej Januszko – śpiew, gitara; Robert Milewski vel Millord – śpiew, instrumenty klawiszowe; Janusz Łakomiec – gitara; Krzysztof Fijałkowski – gitara basowa; Adam Lewandowski – perkusja (później m.in. Air Condition)[2].
Debiut Mechu na dużej scenie miał miejsce w 1979 roku, podczas Pop Session w Sopocie i zakończył się sukcesem[2]. Był to przełom, dzięki któremu kwintet zaistniał w świadomości słuchaczy, jak również organizatorów imprez muzycznych[2]. Od tego momentu formacja regularnie koncertowała na najważniejszych imprezach rockowych w kraju, takich jak m.in.: Rock w Roku Dziecka (1979)[3], Międzynarodowa Wiosna Estradowa w Poznaniu (1980), Festiwal Muzyki Młodej Generacji w Jarocinie (1980), kolejna edycja festiwalu Pop Session (1980)[2], czy Rock na Wyspie we Wrocławiu (1981)[3]. W sierpniu 1980 roku z nową sekcją rytmiczną, którą tworzyli: Andrzej Nowicki – gitara basowa (w zespole 1979-04.1981; później Perfect) i Janusz Domański – perkusja (w zespole 07.1979-02.1981; później ZOO[4]), zespół zarejestrował swojego pierwszego singla dla Tonpressu na którym znalazły się kompozycje Ogród snów i Romantic Blues, a także sesję nagraniową w Programie III P. R., w wyniku której powstał ok. 40-minutowy materiał[2], który został wydany na płycie dopiero w 2016 roku – nakładem wytwórni GAD Records[2][5]. Mech grał wówczas muzykę, którą można sklasyfikować jako rock symfoniczny, zaś sztandarowym utworem formacji w tym okresie była kompozycja pt. Atlantis Suite[2]. W pierwszych dniach stycznia następnego roku został nagrany drugi singiel formacji, zawierający utwory Królewski Poker / TV Super Star (Tonpress, 1981)[2].
Również w styczniu 1981 roku, muzycy z gościnnym udziałem czołowego polskiego trębacza jazzowegoTomasza Stańki, zrealizowali program telewizyjny pt. Atlantis Suite, gdzie zaprezentowali utwory: Atlantis Suite, Romantic Blues, Przemiana materii i TV Super Star[2]. W lutym 1981 r. w Teatrze Małym w Warszawie z ponownym udziałem Stańki, zespół zaprezentował spektakl pt. Podróże Guliwera, gdzie jako pierwszy krajowy wykonawca wykorzystał w nim lasery i kompletną kwadrofoniczną aparaturę nagłaśniającą[2]. Widowisko sfilmowano i wyemitowano w Telewizji Polskiej[2].
Od lutego 1981 roku w skład grupy wchodzili: Januszko (od tego momentu zaczął grać na basie)[5], Łakomiec, Milewski i Andrzej Dylewski – perkusja, instrumenty perkusyjne[2]. W tym składzie Mech nagrał premierowe kompozycje na swój trzeci singiel Kaskader / Tir (PolJazz, 1982)[6], a także dwa longplaye: Bluffmania (Pronit; nagrano: czerwiec-lipiec 1982) i Tasmania (Polton; nagrano: grudzień 1982-styczeń 1983) – obydwa ukazały się w roku 1983[2].
W lutym 1982 roku Mech wystąpił razem z Kombi i Exodusem na prestiżowym koncercie w Sali Kongresowej[2]. Czasy oraz sytuacja w kraju zmieniały się – stan wojenny i boom rockowy w Polsce, wymusiły zmianę stylu formacji, która odeszła od grania rocka progresywnego, podążając teraz w kierunku cięższej i łatwiejszej w odbiorze muzyki rockowej[2]. Skrócono także nazwę zespołu do jednego, podstawowego wyrażenia „Mech”[2]. Z nowym materiałem, w efektownej oprawie świetlnej i pirotechnicznej, zespół zaprezentował się jako gwiazda na festiwalu jarocińskim w roku 1983[2]. W 1984 roku zaś, pojawił się w filmie Pawła Karpińskiego pt. To tylko rock, wykonując utwór Brudna muzyka[2]. Mech nadal sporo koncertował – jednym ze stałych miejsc jego występów był Berlin Zachodni[2]. W tym samym roku odszedł jeden z liderów grupy – Robert Milewski, zaś do Januszki i Łakomca dołączyli – gitarzysta Marcin „Samba” Otrębski i perkusista Wiesław Gola[2]. W 1985 roku Mech przekazał do prezentacji radiowej utwór pt. Samosierra, który miał być zapowiedzią nowego albumu zatytułowanego Mechmania[2].
Jesienią 2005 ukazała się pierwsza po reaktywacji płyta, na której usłyszeć można kilka starych utworów w nowych aranżacjach oraz nowe, utrzymane w konwencji hard i heavy rocka. Na płycie znalazły się także teledyski do utworów „Painkiller” i „Nie widzieć nic”.
W latach 2012–2014 grupa wydała kolejno trzy albumy: ZWO (album studyjny z premierowymi kompozycjami i nową wersją utworu „Popłoch”)[9][10], Mechmania (album koncertowy DVD)[11] i kompilację X podsumowującą 10 lat działalności zespołu po reaktywacji. Na albumie kompilacyjnym znalazł się również nowy utwór pt. „To on, to on, to on”[12][13].
W 2019 miała miejsce premiera reedycji drugiej płyty zespołu – Tasmania. Płyta po raz pierwszy ukazała się na nośniku CD i została wzbogacona o utwór „Samosierra” (nagrany w 1984 roku) i kilka na nowo zmiksowanych piosenek z podstawowej wersji albumu[15].
Choć zespół nigdy nie ogłosił zawieszenia ani zakończenia swojej działalności, obecnie nie koncertuje, ani nie wydaje nowych albumów.