PROFILPELAJAR.COM

Marina Klimowa
Марина Климова
	; Marina Klimowa i Siergiej Ponomarienko (1989)
Reprezentacja	ZSRR; / WNP
Data i miejsce urodzenia	28 lipca 1966 ; Swierdłowsk
Wzrost	165 cm
Konkurencja	Pary taneczne
Partner sportowy	Siergiej Ponomarienko; Oleg Wołkow
Klub	Spartak Moskwa
Zakończenie kariery	1992
Dorobek medalowy
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa Europy
Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Marina Władimirowna Klimowa, ros. Марина Владимировна Климова (ur. 28 lipca 1966 w Swierdłowsku) – radziecka łyżwiarka figurowa, startująca w parach tanecznych z mężem Siergiejem Ponomarienko. Mistrzyni olimpijska z Albertville (1992)^[1], wicemistrzyni olimpijska z Calgary (1988)^[2], brązowa medalistka olimpijska z Sarajewa (1984)^[3], trzykrotna mistrzyni świata (1989, 1990, 1992), czterokrotna mistrzyni Europy (1989–1992) oraz pięciokrotna mistrzyni Związku Radzieckiego (1985, 1986, 1988–1990). Karierę amatorską zakończyła w 1992 roku, zaś profesjonalną w 1996 roku i wraz z mężem zostali trenerami młodych łyżwiarzy w San Jose.

W 1987 roku Klimowa i Ponomarienko po raz pierwszy wykonali Golden Waltz, który później Międzynarodowa Unia Łyżwiarska (ISU) przyjęła jako jeden ze wzorów tańca obowiązkowego tzw. pattern dance wykonywany przez pary taneczne^[4].

Życiorys

Kariera sportowa

Klimowa rozpoczynała swoją karierę łyżwiarską w klubie Spartak Moskwa z partnerem Olegiem Wołkowem.

W 1980 roku jej partnerem sportowym został Siergiej Ponomarienko. Podczas debiutu olimpijskiego na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1984 w Sarajewie Ponomarienko miał 24 lata, zaś Klimowa niespełna 18 i tuż przed igrzyskami zostali brązowymi medalistami mistrzostw Europy. Klimowa i Ponomarienko wywalczyli brązowy medal również na igrzyskach ustępując na podium Brytyjczykom Jayne Torvill i Christopherowi Deanowi oraz swoim rodakom Natalji Biestiemjanowej i Andriejowi Bukinowi. W kolejnym sezonie 1984/1985, już jako małżeństwo, nie zajęli miejsca poniżej drugiego stopnia podium przez kolejne osiem sezonów, czyli aż do zakończenia kariery amatorskiej w 1992 roku. W latach 1985–1988 zdobyli osiem srebrnych medali na zawodach mistrzowskich: trzykrotnie zostali wicemistrzami Europy, czterokrotnie zdobyli wicemistrzostwo świata i zostali wicemistrzami olimpijskimi na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988 w Calgary ustępując jedynie Biestiemjanowej i Bukinowi.

Od sezonu 1988/1989 Klimowa i Ponomarienko byli utrzymywali się w czołówce par tanecznych przegrywając jedynie na mistrzostwach świata w 1991 roku z francuską parą, rodzeństwem Isabelle Duchesnay i Paulem Duchesnay. To właśnie w 1991 roku Klimowa i Ponomarienko stali się uczestnikami skandalu dopingowego. Po wygraniu mistrzostw Europy w styczniu 1991 roku w Sofii ogłoszono, że test antydopingowy Klimowej okazał się być pozytywny^[5]. Ta informacja była szokiem dla całego środowiska sportowego, jednak Klimowa i Ponomarienko konsekwentnie odpierali zarzuty. Z kolei radziecki wiceminister sportu zasugerował sabotaż, gdyż wynik pozytywny dotyczył jedynie próbki „A”, a wiadomość o pozytywnym wyniku testu została ogłoszona przed badaniem próbki „B”. Przez kolejne 30 dni Klimowa i Ponomarienko zaprzestali treningów i czekali na ogłoszenie wyników próbki „B”, która okazała się być negatywna. Klimową oczyszczono z zarzutów przyjmowania substancji niedozwolonych, jednak odbyło się to dopiero na dwa tygodnie przed mistrzostwami świata. Po wyjaśnieniu zajścia podkreślono, że jednostka kontroli antydopingowej w Sofii, która była odpowiedzialna za badanie próbki „A” nie miała odpowiedniej akredytacji^[5].

W latach 1988–1992 Klimowa i Ponomarienko zdobyli cztery tytułu mistrzów Europy, trzy tytuły mistrzów świata, a zwieńczeniem ich kariery był udział w trzecich i ostatnich w ich karierze Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1992 w Albertville. Wystąpili na nich pod flagą Wspólnoty Niepodległych Państw i zostali mistrzami olimpijskimi pokonując rodzeństwo Duchesnay oraz rodaków, Majię Usową i Aleksandra Żulina^[6]. Ich taniec dowolny do kompozycji Bacha i Chopina, który dał im złoty medal jest uważany jako jeden z najbardziej romantycznych występów olimpijskich wśród par tanecznych^[7]. Wszystkich dziewięciu sędziów przyznało im porównywalne wyniki za prezentację: 5,8, 5,9 lub perfekcyjną notę 6,0. W zakresie umiejętności technicznych ośmiu sędziów przyznało im notę 5,7 lub 5,8, sędzia z ich kraju przyznał im 5,9, zaś od sędziego z Francji otrzymali jedynie notę 5,5. Ten sposób oceniania sędziego z Francji był uznany później jako rażąca próba wsparcia rodzeństwa Duchesnay z Francji^[8]. Ostatecznie Klimowa i Ponomarienko zdobyli złoto olimpijskie i zostali pierwszą parą taneczną, która w swoim dorobku medalowym ma wszystkie trzy kolory medalu olimpijskiego. Para zakończyła karierę amatorską w 1992 roku.

Do 1996 roku Klimowa i Ponomarienko występowali jako łyżwiarze profesjonalni dwukrotnie zdobywając srebrne medale na mistrzostwach świata profesjonalistów w 1995 i 1996 roku. Następnie obydwoje zajęli się pracą trenerską ucząc łyżwiarstwa figurowego dzieci i młodzież w San Jose. Ponadto byli również pierwszymi trenerami ich syna Anthony'ego^[9].

Życie prywatne

We wrześniu 1984 roku Klimowa wyszła za mąż za swojego partnera sportowego Siergieja Ponomarienko^[10]. Po zakończeniu kariery sportowej osiedlili się w Morgan Hill w stanie Kalifornia^[11]. Mają dwóch synów, Timothy'ego (ur. 1998) i Anthony'ego (ur. 2001), który jest łyżwiarzem figurowym i reprezentuje Stany Zjednoczone w konkurencji par tanecznych z Christiną Carreirą^[9].

Osiągnięcia

Z Siergiejem Ponomarienko

Zawody	80–81	81–82	82–83	83–84	84–85	85–86	86–87	87–88	88–89	89–90	90–91	91–92
	ZSRR											WNP WNP
Międzynarodowe^[10]^[12]^[13]^[14]
Igrzyska olimpijskie				3				2				1
Mistrzostwa świata				4	2	2	2	2	1	1	2	1
Mistrzostwa Europy			4	3	2	2	2		1	1	1	1
Golden Spin of Zagreb		2
Prize of Moscow News			3		1	2	1	1	1
Nebelhorn Trophy			1	1
Grand Prix International St. Gervais			1	1
Fujifilm Trophy								1
Ennia Challenge Cup			2	1	1
Igrzyska dobrej woli											1
Krajowe^[14]
Mistrzostwa ZSRR	8	6	5		1	1		1	1	1
Spartakiada		3

Z Olegiem Wołkowem

Zawody	77–78	78–79
Krajowe
Spartakiada	3 J
Puchar Związku Radzieckiego	1 J	1 J

Nagrody i odznaczenia

Światowa Galeria Sławy Łyżwiarstwa Figurowego – 2000^[15]
Zasłużony Mistrz Sportu – 1988
Medal „Za pracowniczą wybitność”

Przypisy

↑ Figure Skating at the 1992 Albertville Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-16)]. (ang.).
↑ Figure Skating at the 1988 Calgary Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-20)]. (ang.).
↑ Figure Skating at the 1984 Sarajevo Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-22)]. (ang.).
↑ Golden Waltz. ice-dance.com. [dostęp 2019-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-23)]. (ang.).
↑ ^a ^b Phil Hersh: Ice Dance`s Glow Slip-sliding Away. Chicago Tribune, 1991-03-13. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-13)]. (ang.).
↑ Figure Skating at the 1992 Albertville Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. (ang.).
↑ Ruth Dunley: Figure skating’s most romantic programs and couples. Figure skating’s most romantic programs and couples, 2014-02-14. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-13)]. (ang.).
↑ Michael Janofsky: Albertville; Klimova-Ponomarenko Dance to Gold. The New York Times, 1992-02-18. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-24)]. (ang.).
↑ ^a ^b Elvin Walker: Ponomarenko continues a family tradition. IFS Magazine, 2017-06-15. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-24)]. (ang.).
↑ ^a ^b Sports Reference – Marina Klimova. Sports Reference. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-31)]. (ang.).
↑ Elliott Almond: Son of famous Olympians ascends in ice dancing. The Mercury News, 2018-01-04. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-16)]. (ang.).
↑ Skate Canada Results Book – Volume 2 – 1974–current. skatecanada.ca. [dostęp 2020-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-20)]. (ang.).
↑ Skate Canada Results Book – Volume 1 – 1896–1973. skatecanada.ca. [dostęp 2020-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-22)]. (ang.).
↑ ^a ^b FSkate – Климова Марина Владимировна. fskate.ru. [dostęp 2021-01-23]. (ros.).
↑ World Hall of Fame Members. World Figure Skating Museum and Hall of Fame. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).

Bibliografia

Sports Reference – Marina Klimova. Sports Reference. [dostęp 2018-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-31)]. (ang.).
FSkate – Климова Марина Владимировна. fskate.ru. [dostęp 2021-01-23]. (ros.).

[1] Figure Skating at the 1992 Albertville Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-16)]. (ang.).

[2] Figure Skating at the 1988 Calgary Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-20)]. (ang.).

[3] Figure Skating at the 1984 Sarajevo Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2019-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-22)]. (ang.).

[4] Golden Waltz. ice-dance.com. [dostęp 2019-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-23)]. (ang.).

[sofia1991-5] Phil Hersh: Ice Dance`s Glow Slip-sliding Away. Chicago Tribune, 1991-03-13. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-13)]. (ang.).

[6] Figure Skating at the 1992 Albertville Winter Games: Mixed Ice Dancing. Sports Reference. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. (ang.).

[7] Ruth Dunley: Figure skating’s most romantic programs and couples. Figure skating’s most romantic programs and couples, 2014-02-14. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-13)]. (ang.).

[albertville-8] Michael Janofsky: Albertville; Klimova-Ponomarenko Dance to Gold. The New York Times, 1992-02-18. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-24)]. (ang.).

[anthony-9] Elvin Walker: Ponomarenko continues a family tradition. IFS Magazine, 2017-06-15. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-24)]. (ang.).

[sportsref-10] Sports Reference – Marina Klimova. Sports Reference. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-31)]. (ang.).

[11] Elliott Almond: Son of famous Olympians ascends in ice dancing. The Mercury News, 2018-01-04. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-16)]. (ang.).

[12] Skate Canada Results Book – Volume 2 – 1974–current. skatecanada.ca. [dostęp 2020-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-20)]. (ang.).

[13] Skate Canada Results Book – Volume 1 – 1896–1973. skatecanada.ca. [dostęp 2020-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-22)]. (ang.).

[fskate-14] FSkate – Климова Марина Владимировна. fskate.ru. [dostęp 2021-01-23]. (ros.).

[15] World Hall of Fame Members. World Figure Skating Museum and Hall of Fame. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

Marina Klimowa