Rodzeństwo Duchesnay rozpoczynało swoją karierę od konkurencji par sportowych i reprezentowania Kanady. Jednak później z powodu poważnego wypadku Isabelle, podczas którego mocno uderzyła się w głowę, zdecydowali się na zmianę konkurencji na pary taneczne[1].
Podjęli współpracę z mistrzem olimpijskim 1984 z Sarajewa Christopherem Deanem, a ich styl jazdy stał się bardziej unikalny przez co wywoływał skrajne emocje[2]. Kanadyjska federacja Skate Canada oficjalnie skrytykowała ich styl, dlatego zdecydowali się na opuszczenie Kanady i reprezentowanie od 1985 roku ojczyzny ich matki, czyli Francji. Wystąpili na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988 w Calgary, gdzie zajęli 8. miejsce[3], głównie za sprawą niezbyt przychylnego przyjęcia przez sędziów ich tańca dowolnego inspirowanego dżunglą i wykonanego jedynie do dźwięków bębnów[4]. Nie zraziło to pary Duchesnay do dalszego prezentowania innowacyjnego stylu. W kolejnych trzech latach zdobyli kolejno brązowy, srebrny i złoty medal mistrzostw świata[1].
W czasie kariery ich głównymi rywalami była radziecka para Marina Klimowa / Siergiej Ponomarienko, z którą przegrali złoty medal olimpijski na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1992 w Albertville[5]. Style obu par rywalizujących o złoto były bardzo odmienne. Rodzeństwo Duchesnay przygotowało z Deanem bardziej konserwatywne tańce niż Klimowa / Ponomarienko, w których, jak przyznali później, zabrakło ryzykownych elementów[6]. W czasie konkursu olimpijskiego para radziecka otrzymała także rażąco niską, odbiegającą od oceny reszty sędziów notę od sędziego z Francji, co zostało uznane za próbę faworyzowania francuskiej pary tanecznej w ich rodzinnym kraju[7].
Kariera profesjonalna
Rodzeństwo Duchesnay zakończyło karierę amatorską w 1992 roku, zaś występy profesjonalne w 1996 roku po wypadku Paula podczas jazdy na rolkach[1].
Życie prywatne
Isabelle urodziła się w Kanadzie, ojczyźnie ojca, zaś Paul we Francji, ojczyźnie matki. Oboje mieli podwójne obywatelstwo[1]. W latach 1991–1993 mężem Isabelle był utytułowany łyżwiarz figurowy Christopher Dean, m.in. mistrz olimpijski 1984 z Sarajewa[1]. W 1992 roku Isabelle napisała książkę Notre passion (Sports pour tous)[8].