Lorenz Koller w 2018 roku
|
| Data i miejsce urodzenia
|
26 września 1994
Innsbruck
|
| Klub
|
RV Swarovski Halltal[1]
|
| Wzrost
|
174 cm[2]
|
| Debiut w PŚ
|
16 listopada 2013, Lillehammer (6. miejsce)
|
| Pierwsze punkty w PŚ
|
16 listopada 2013, Lillehammer (6. miejsce)
|
| Pierwsze podium w PŚ
|
21 lutego 2016, Winterberg (3. miejsce)
|
| Pierwsze zwycięstwo w PŚ
|
24 listopada 2018, Igls
|
| Dorobek medalowy
|
|
|
|
|
Lorenz Koller (ur. 26 września 1994 w Innsbrucku[1]) – austriacki saneczkarz, zdobywca Pucharu Świata, dwukrotny złoty medalista mistrzostw świata juniorów w Igls, medalista mistrzostw Europy i mistrzostw świata.
Kariera
W 2010 roku rozpoczął występy w Pucharze Świata juniorów, a także wziął udział w mistrzostwach świata juniorów w Innsbrucku, na których zajął 14. miejsce w konkurencji jedynek[3][4]. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach Europy juniorów w Igls był ósmy w jedynkach[4]. W 2012 roku pojawił się na igrzyskach olimpijskich młodzieży w Innsbrucku, gdzie zajął 6. miejsce w konkurencji dwójek, w której startował z Thomasem Steuem, będącym odtąd jego stałym partnerem w tej konkurencji na zawodach każdej rangi[4][5]. W tym samym roku wystartował także w mistrzostwach Europy juniorów w Winterbergu, na których zdobył brązowy medal w sztafecie i zajął 16. miejsce w konkurencji jedynek oraz na mistrzostwach świata juniorów w Königssee, z których wrócił z 24. miejscem w jedynkach[4].
W 2013 roku pojawił się na mistrzostwach Europy juniorów w Oberhofie, które przyniosły mu jedynkowe 16. miejsce[4]. W tym samym roku, 16 listopada miał miejsce jego debiut i zarazem zdobycie pierwszych punktów w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Lillehammer zawodach sezonu 2013/2014 zajął 6. miejsce w konkurencji dwójek[4]. Rok później, na mistrzostwach Europy juniorów w Siguldzie zdobył srebrny medal w dwójkach, zaś na mistrzostwach świata juniorów w Igls wywalczył złoty medal zarówno w konkurencji dwójek, jak i w konkurencji sztafetowej[1][4]. W 2015 roku wziął udział w mistrzostwach świata w Siguldzie, na których zajął 16. miejsce w konkurencji dwójek, a także w mistrzostwach Europy w Soczi, z których wrócił z 15. miejscem w dwójkach[4]. W 2016 roku pojawił się na mistrzostwach świata w Königssee, na których zajął 6. miejsce w konkurencji sprintu dwójek i nie ukończył konkurencji dwójek oraz na mistrzostwach Europy w Altenbergu, z których wrócił z dwójkowym 8. miejscem[4][6]. W tym samym roku, 21 lutego zaliczył pierwsze podium w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Winterbergu zawodach sezonu 2013/2014 zajął 3. miejsce w konkurencji sztafetowej. Jego sztafeta, w której startował z Thomasem Steuem, Miriam Kastlunger i Wolfgangiem Kindlem przegrała tylko z ekipami z Kanady i Rosji[7].
W 2017 roku wziął udział w mistrzostwach Europy w Königssee, na których zdobył srebrny medal w sztafecie i był czwarty w dwójkach, w mistrzostwach świata w Igls, na których zajął 4. miejsce w konkurencji sprintu dwójek i 10. w konkurencji dwójek, a także w mistrzostwach świata do lat 23 w Igls, które przyniosły mu dwójkowy złoty medal[4]. W 2018 roku pojawił się na mistrzostwach Europy w Siguldzie, na których był dziesiąty w konkurencji dwójek oraz na igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, z których wrócił z 4. miejscem w dwójkach[4][8]. W tym samym roku, 24 listopada zaliczył pierwsze dwójkowe podium i zarazem odniósł pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata, pokonując na rozgrywanych w Igls zawodach sezonu 2018/2019 dwójkę niemiecką: Toni Eggert/Sascha Benecken i rosyjską: Władisław Jużakow/Jurij Prochorow[9].
W 2019 roku pojawił się na mistrzostwach świata w Winterbergu, na których zdobył brązowy medal w konkurencji sprintu dwójek oraz dwójek, w obu plasując się za dwójkami niemieckimi: Toni Eggert/Sascha Benecken i Tobias Wendl/Tobias Arlt, a także srebrny medal w konkurencji sztafetowej, w której jego sztafeta współtworzona przez Thomasa Steua, Hannę Prock i Reinharda Eggera rozdzieliła na podium ekipy z Rosji i Niemiec[10].
Po sezonie 2022/2023 zakończył sportową karierę[11].
Osiągnięcia
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zbiorcze zestawienie podium w zawodach Pucharu Świata
Stan na koniec sezonu 2022/2023 (koniec kariery)
| Lokata
|
Dwójki
|
Dwójki - sprint
|
Sztafeta
|
Razem
|
| 1. miejsce
|
8
|
2
|
3
|
13
|
| 2. miejsce
|
5
|
2
|
5
|
12
|
| 3. miejsce
|
7
|
1
|
5
|
13
|
| Razem
|
20
|
5
|
13
|
38
|
Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata - indywidualnie
Miejsca na podium w zawodach Pucharu Świata – drużynowo
Przypisy
Linki zewnętrzne
