London Bridge

Most Londyński
London Bridge
{{{alt zdjęcia}}}
Most Londyński widziany z wieżowca The Shard
Długość całkowita

269 m

Państwo

 Wielka Brytania

Miejscowość

Londyn
(City of London i Southwark)

Podstawowe dane
Przeszkoda

Tamiza

Długość

269 m

Szerokość:
• całkowita


32 m

Wysokość

8,9

Data budowy

ok. 50 r.
1973 (obecny most)

Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Most Londyński”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Most Londyński”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Most Londyński”
Ziemia51°30′29″N 0°05′16″W/51,508056 -0,087778

Most Londyński[1][2][3] (ang. London Bridge) – most nad Tamizą, w centralnym Londynie, łączący City of London na północnym brzegu rzeki z dzielnicą Southwark na południu. Obecna stalowo-betonowa konstrukcja wzniesiona została w 1973 roku i zastąpiła XIX-wieczny kamienny most łukowy, który z kolei zbudowano w miejscu średniowiecznego mostu, stojącego w tym miejscu przez ponad sześćset lat. Wcześniej istniało tu kilka innych konstrukcji, najwcześniejsza wzniesiona w I wieku przez Rzymian.

Do otwarcia Westminster Bridge w 1738 roku była to jedyna stała przeprawa przez rzekę na terenie Londynu[4].

Historia

Lokalizacja

Przyczółki współczesnego londyńskiego mostu spoczywają kilka metrów nad naturalnymi nasypami żwiru, piasku i gliny. Od późnej ery neolitu południowy nasyp stanowił naturalną groblę nad otaczającym bagnem i bagnami ujścia rzeki; północny wzniósł się na wyższy poziom w obecnym miejscu Cornhill. Pomiędzy nabrzeżami Tamizę można było przeprawić brodem, gdy fala była niska, lub promem, gdy była wysoka. Oba nasypy, szczególnie północny, oferowały stabilne miejsca do ruchu łodzi w górę i w dół rzeki. Oba stanowiły ważny szlak handlowy śródlądowy i kontynentalny od co najmniej IX wieku p.n.e.[5]

Istnieją dowody archeologiczne na rozproszone osady neolityczne, epoki brązu i epoki żelaza w pobliżu, ale dopiero po zbudowaniu w tym miejscu mostu powstała pierwsza osada, która rozwinęła się w dzisiejszy Londyn[6][7].

Rzymskie mosty

Pierwsze mosty na Tamizie zostały zbudowane przez Rzymian w formie mostów pontonowych[8], które stanowiły znaczny skrót w drodze w stronę Szkocji. Wojska mogły używać ich, zamiast Watling Street[7]. W okolicach 55 roku naszej ery na północnym brzegu rzeki zaczęła powstawać rzymska osada Londinium[5].

Mosty wczesnego średniowiecza

Po zakończeniu władzy Rzymian na Wyspach Brytyjskich we wczesnym V wieku n.e., Londinium zostało opuszczone, a znajdujący się w nim most popadł w ruinę[9]. Do zdobycia Brytanii przez Normanów w 1066 roku pod wodzą króla Wilhelma Zdobywcy, przez rzekę nie przebiegał żaden most, Tamiza stanowiła granicę między królestwami Mercji i Wesseksu[10][11].

Po podbojach Normanów most został odbudowany, został zniszczony przez tornado w 1091 roku[12]. Kolejny most został zbudowany przez króla Wilhelma II Rudego, spalił on się jednak w 1136 roku podczas jednego z pożarów Londynu. W 1164 roku biskup Colechurch wybudował ostatni most, wybudowany w całości z drewna, przez Tamizę[13].

„Stary” Most Londyński (1176–1831)

Po morderstwie swego dawnego przyjaciela, a później przeciwnika – Thomasa Becketa, arcybiskupa Canterbury, pokutujący król Henryk II zlecił nowy kamienny most zamiast starego, z kaplicą pośrodku poświęconą Becketowi jako męczennikowi. Arcybiskup był rodowitym londyńczykiem i popularną postacią. Kaplica św. Tomasza na moście stała się oficjalnym początkiem pielgrzymki do jego świątyni w Canterbury; była wspanialsza niż niektóre miejskie kościoły parafialne i miała dodatkowe wejście z poziomu rzeki dla rybaków i żeglarzy. Prace budowlane rozpoczęto w 1176 r. pod nadzorem Piotra z Colechurch[13]. Koszty budowy mostu, poprzez wybudowanie kaplicy, były olbrzymie, a próba króla Henryka, który próbował pokryć je podatkiem na wełnę, zrodziła legendę, że most zbudowano na paczkach wełny[13][14]. Budowa zakończyła się w 1209 roku, za panowania króla Jana Bez Ziemi, wykonanie mostu zajęło 33 lata. Jan próbował zwrócić część kosztów, wynajmując pozwolenia na prowadzenie sklepów na moście, nigdy nie pokryło to jednak nawet części kosztów budowy. W 1284 roku w zamian za pożyczkę dla Edwarda I, miasto Londyn uzyskało wieczną kontrolę nad mostem[14].

Most był szeroki na 8 metrów i długi ok. 240–270 metrów, a wspierało go 19 podstaw opartych na dnie Tamizy. Na środku mostu znajdowała się podnoszona część pozwalająca na przepłynięcie statków wyższych od mostu. Na obu końcach znajdowały się również bramy, które mogły być używane jako wieżyczki obronne[15][14].

Budynki oraz sklepy znajdujące się na moście przez długi czas były uważane za potencjalne źródła pożarów, a zwiększona masa na filarach mostu groziła jego zawaleniem. W 1312 roku pożar wybuchł i oba początki mostów zostały zniszczone, co doprowadziło do uwięzienia na moście wielu mieszkańców Londynu. W 1381 roku Wat Tyler, razem z wieloma niezadowolonymi rolnikami doprowadził do zajęcia mostu przez swoją rebelię, to samo stało się w 1450 roku, gdy Jack Cade przeprowadził swój bunt. Zawalenie się północnej części mostu na początku 1663 roku sprawiło, że most nie ucierpiał podczas Wielkiego Pożaru Londynu z września 1666 roku[13].

Panorama mostu wykonana w 1632 roku olejem przez Claude de Jongha

Za czasów Tudorów na moście znajdowało się ponad 200 budynków. Niektóre z nich miały ponad 7 pięter lub wychodziły ponad 2 metry nad drogę, co powodowało, że most stawał się też tunelem[16]. Sprawiło to, że most zaczął się korkować, droga szeroka już tylko na 4 metry musiała być w stanie pomieścić stragany, pieszych, konie oraz wózki handlarzy. Pod koniec XVII wieku most był zakorkowany do tego stopnia, że pokonanie 300 metrów zajmowało ponad godzinę, a niektórzy wybierali prom jako środek transportu przez rzekę[17][14].

Strażnica na południowym końcu mostu stała się świadkiem wielu egzekucji w historii Londynu. Stała się również znana z wieszania głów zdrajców na pikach, żeby każdy mieszkaniec Londynu wiedział, co czeka go za przestępstwa[18]. Głowa William Wallace’a zawisła jako pierwsza w 1305 roku, co rozpoczęło ponad 355 letnią tradycję, przez którą dołączyło do niej wiele głów innych sławnych postaci Jack Cade w 1450, Tomasz More i biskup John Fisher w 1535, oraz Thomas Cromwell w 1540. W 1598 roku niemiecki pisarz Paul Hentzner naliczył ponad 30 głów wiszących nad strażnicą[19].

Do 1710 roku większość domów została przebudowana w stylu restauracji[20], co pozwoliło poszerzyć drogę do 6 metrów[21]. Nie poprawiło to jednak sytuacji w ruchu na moście, więc w 1722 roku Burmistrz Londynu wydał dekret stanowiący: „Wszystkie wozy, wózki i inne wagony jadące z Southwark do tego miasta trzymają się wzdłuż zachodniej strony wspomnianego mostu, a wszystkie wychodzące z miasta trzymają się wzdłuż wschodniej strony wspomnianego mostu”. Jest to uważane za jeden z możliwych powodów powstania ruchu lewostronnego w Wielkiej Brytanii[22].

Ostatni dom na moście został zbudowany w 1745 roku[23]. Od roku 1756 miasto zaczęło wykupywać wszystkie pozwolenia na działki na moście[24], niektóre wydane jeszcze w 1176 roku przez Henryka II Plantageneta, który kazał wybudować most. Wykup wszystkich posesji na moście pozwolił miastu na powolną rozbiórkę budynków, co było niezbędne do rozbudowy mostu[25][14]. W czasie trwania rozbiórki w 1757 roku otworzono mniejszy drewniany most przez Tamizę, jednak już parę dni po otwarciu zajął on się ogniem, co doprowadziło do naporu publicznego na budowę nowego technologicznie współczesnego mostu[26][14]. Stary most był używany jako pomocniczy do czasu zakończenia budowy nowego mostu w 1831 roku. Został wyburzony w 1836 roku[14][27].

„Nowy” Most Londyński (1831–1967)

Wyburzenie Starego Mostu Londyńskiego. 1832, Guildhall Gallery, Londyn
Nowy Most Londyński widziany pod koniec XIX wieku

W 1799 roku City of London wspólnie z Londynem rozpisały konkurs na zaprojektowanie nowego mostu. Wśród propozycji był między innymi pomysł Thomasa Telforda, który zaproponował pojedyncze żelazne przęsło długie na 600 stóp (180 m) i szerokie na 65 stóp (20 m), które zawisłoby na 20 metrach wysokości, co umożliwiłoby transport po rzece nawet największym rzecznym statkom[28]. Eksperci faworyzowali ten pomysł, jednak wymagałby on przebudowy nabrzeża z obu stron, został też uznany za zbyt drogi w związku z wymaganymi wykupami działek i wstrzymaniem ruchu na rzece[29]. Ostatecznie został wybrany projekt składający się z 5 kamiennych łuków, który zaprojektował John Rennie. Prace nad mostem zaczęły się w 1824 roku, a kamień węgielny położył syn John Rennie Młodszy, syn architekta 15 czerwca 1825 roku.

Stary most był używany jako most pomocniczy oraz zastępczy dla nowego, nie był na nim jednak prowadzony już handel. Jego wyburzenie rozpoczęło się w 1821 roku. Przygotowanie nabrzeża kosztowało ponad 3 razy więcej niż sam most, a koszt 2.5 milionów £ (223 miliony funtów w 2018)[30] został podzielony między Rządem Wielkiej Brytanii, władzami Londynu oraz władzami City of London

Pozostałe konsole po budowie mostu leżące koło kamieniołomu w Dartmoor, Devon

Ukończony most był długi na 928 stóp (283 m) i szeroki na 49 stóp (15 m). Oficjalne otwarcie mostu nastąpiło o północy 1 sierpnia 1831 roku, a w otwarciu brał udział król Wilhelm IV Hanowerski z żoną królową Adelaidą, którzy urządzili piknik w namiocie postawionym na moście.

W 1896 roku most był najczęściej odwiedzanym punktem w Londynie, ponad 8.000 pieszych i 900 pojazdów przekraczało most każdej godziny[18]. W 1924 przeprowadzono badanie, które dowiodło, że most pod ciężarem pojazdów zapadał się w rzece, co oznaczało, że będzie trzeba go usunąć i wybudować nowy.

Sprzedaż mostu Robertowi McCullochowi

W 1967 roku Rada Londynu podjęła decyzję o sprzedaży mostu i rozpoczęła szukanie kupca. Radny Ivan Luckin, który zaproponował sprzedaż był krytykowany przez media, ale 18 kwietnia 1968 roku most został zakupiony przez kupca z Missouri, Roberta McCullocha, który kupił most za 2,460,000 dolarów amerykańskich. Początkowe plotki, że McCulloch pomylił się i chciał zakupić most Tower Bridge były wielokrotnie zaprzeczane przez Luckina w wielu wywiadach[31]. Podczas rozbiórki mostu każdy z kawałków został ponumerowany, a bloki zostały za pomocą statku przewiezione z Londynu przez Kanał Panamski do Los Angeles, skąd w ciężarówkach zostały wysłane przez Long Beach do Lake Havasu City w Arizonie, gdzie most został złożony z powrotem. Ponowne otwarcie nastąpiło 10 października 1971 roku[32][33].

Współczesny Most Londyński

Widok na współczesny most z mostu kolejowego Cannon Street

Obecnie istniejący most został zaprojektowany przez Williama Holforda, barona Holford, a zbudowany przez grupę budowniczą Mott, Hay and Anderson[34]. Budowa trwała od 1967 roku do 1972[34], a most otworzyła królowa Elżbieta II 17 marca 1973 roku. Koszt mostu wyniósł 4 mln funtów (55,5 mln funtów w 2018)[30]. Most został wybudowany w tym samym miejscu, w którym stał Nowy Most Londyński, ponieważ cena wykupienia innych działek nie była możliwa do ekonomicznego uzasadnienia.

Współczesny Most Londyński sfotografowany w styczniu 1987 roku, Widoczny w tle drapacz chmur to National Westminster Tower (Tower 42), otwarty 6 lat wcześniej

W 1984 roku okręt HMS „Jupiter” uderzył w most, powodując znaczne uszkodzenia zarówno dla statku, jak i mostu.

11 lipca 2009 roku, w 800. rocznicę oddania do użytku Starego Mostu Londyńskiego, Lord major Londynu przeprowadził przez most stado owiec, powołując się na antyczne prawo z czasów króla Jana bez Ziemi[35]. Rozpoczęło to coroczną tradycję przeprowadzania owiec przez most, podczas którego zbierane są datki na cele charytatywne[36][37].

Widok z mostu na The Shard
Most z zainstalowanymi w 2017 roku barierami

3 czerwca 2017 roku most padł ofiarą ataku terrorystycznego. Trzech islamistów wjechało vanem w przechodniów, zabijając dwóch i raniąc trzech. Następnie na terenie Borough Market, dźgnęli śmiertelnie pięć osób i raniąc 48. Policja w pościgu zastrzeliła terrorystów[38]. W odpowiedzi na atak, na moście zostały wzniesione bariery.

29 listopada 2019 roku doszło do ataku z użyciem ostrego narzędzia. W odpowiedzi na atak policja zastrzeliła napastnika[39].

Transport

Najbliższe stacje metra w Londynie to Monument, u północnego końca mostu, oraz London Bridge na południowym końcu. Przy tej ostatniej zlokalizowana jest także stacja kolejowa London Bridge.

Most w kulturze

  • Most jest przedmiotem rymowanki London Bridge is falling down (Most Londyński wali się).
  • Most często pojawia się w filmach, wiadomościach i programach dokumentalnych pokazujących Londyn. Bardzo często pokazywana jest scena pracowników City idących do pracy z London Bridge Station, z południa na północ. Przykładem tego jest film Był sobie chłopiec, w którym Hugh Grant przechodzi przez most w godzinach szczytu.
  • Operacja London Bridge oznacza działania, które zostały podjęte w przypadku śmierci królowej Elżbiety II. Jej śmierć została oznajmiona poprzez hasło „London Bridge is down” (Most Londyński zawalił się), podobnie jak śmierć jej ojca została oznajmiona frazą „Hyde Park Corner”[40].

Przypisy

  1. Zbigniew Boniecki, Londyn: Biblioteka - Kraje, Ludzie, Obyczaje, Wiedza Powszechna, 1980, s. 110.
  2. Adriana Rosset, Drogi i mosty w średniowieczu i w czasach odrodzenia, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1974, s. 96.
  3. Anna Jamróz, Magdalena Olkuśnik, Elżbieta Wójcik, Popularna encyklopedia powszechna, Oficyna Wydawnicza Fogra, 2002, s. 559.
  4. Edward Jones, Christopher Woodward: A guide to the architecture of London. Phoenix Illustrated, 1997, s. 14. ISBN 978-0-7538-0162-8. (ang.).
  5. a b Ralph Merrifield, London: City of the Romans. Berkeley and Los Angeles: University of California Press. 1983. Pp. xi, 288. $30.00, „The American Historical Review”, 1985, DOI10.1086/ahr/90.2.396, ISSN 1937-5239 [dostęp 2019-09-03].
  6. A.W.P. Coutts, H.R. Davies, Planning and design of tunnels for the Jubilee Line extension, London, Boston, MA: Springer US, 1994, s. 53–67, DOI10.1007/978-1-4615-2646-9_4, ISBN 978-1-4613-6136-7 [dostęp 2019-09-03].
  7. a b I.A. Richmond, Ivan D. Margary, Roman Roads in Britain. I. South of the Foss Way–Bristol Channel. London: Phoenix Press, Ltd., 1955. Pp. 1–255, frontispiece, 16 plates, 11 figs., and a folding map. 42s., „Journal of Roman Studies”, 46 (1–2), 1956, s. 198–199, DOI10.2307/297998, ISSN 0075-4358, JSTOR297998 [dostęp 2019-09-03].
  8. S.S. Frere, B. Jones, D. Mattingly, An Atlas of Roman Britain, „Britannia”, 23, 1992, s. 366, DOI10.2307/526141, ISSN 0068-113X, JSTOR526141 [dostęp 2019-09-03].
  9. H. B., Transactions of the London and Middlesex Archæological Society–vol. xix, part a, „Notes and Queries”, 6 (9), 1959, s. 345–345, DOI10.1093/nq/6.9.345, ISSN 1471-6941 [dostęp 2019-09-03].
  10. Snorri Sturluson, „Encyclopedia of the Medieval Chronicle”, DOI10.1163/9789004184640_emc_sim_02328 [dostęp 2019-09-03].
  11. dum [online], ac.uk [dostęp 2024-04-24].
  12. TORRO – History of TORRO [online], torro.org.uk [dostęp 2019-09-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-05].
  13. a b c d Walter Thornbury, London street sayings, „Notes and Queries”, s4-IX (232), 1872, s. 463–463, DOI10.1093/nq/s4-ix.232.463b, ISSN 1471-6941 [dostęp 2019-09-03].
  14. a b c d e f g Pierce, Patricia, 1943-, Old London Bridge. The story of the longest inhabited bridge in Europe, London: Review, 2002, ISBN 0-7472-3493-0, OCLC 49395547 [dostęp 2019-09-03].
  15. Ernest L. Sabine, Latrines and Cesspools of Mediaeval London, „Speculum”, 9 (3), 1934, s. 303–321, DOI10.2307/2853898, ISSN 0038-7134, JSTOR2853898 [dostęp 2019-09-03].
  16. McCollister, John, 1935-, „--so help me, God”. The faith of America’s presidents, Landmark Books, 1982, ISBN 0-934400-25-3, OCLC 7774295 [dostęp 2019-09-03].
  17. Riad Aziz Kassis, Index of Modern Authors Cited, BRILL, 1999, DOI10.1163/9789004275997_010, ISBN 978-90-04-27599-7 [dostęp 2019-09-03].
  18. a b W.F. Dunton, Some New Chromatic Harmonies, „The Musical Times and Singing Class Circular”, 37 (639), 1896, s. 338, DOI10.2307/3368243, ISSN 0958-8434, JSTOR3368243 [dostęp 2019-09-03].
  19. Vision of Britain | Paul Hentzner | Arrival and London [online], visionofbritain.org.uk [dostęp 2019-09-03].
  20. Digital Media Victoria and Albert Museum, Content no longer available [online], vam.ac.uk, 29 lipca 2015 [dostęp 2019-09-03] (ang.).
  21. Michael. Sattinger, Income distribution. An Edward Elgar Research Review, Edward Elgar Publishing Limited, [ok. 2016], ISBN 978-1-78536-083-1, OCLC 988120817 [dostęp 2019-09-03].
  22. Rudi Volti, Maxwell G. Lay, Ways of the World: A History of the World’s Roads and of the Vehicles That Used Them, „Technology and Culture”, 35 (3), 1994, s. 608, DOI10.2307/3106271, ISSN 0040-165X, JSTOR3106271 [dostęp 2019-09-03].
  23. Jennifer L. Pierce, „Qualitative Sociology”, 24 (4), 2001, s. 533–536, DOI10.1023/a:1012249331692, ISSN 0162-0436 [dostęp 2019-09-03].
  24. Wm. Pierce, Authors of quotations wanted, „Notes and Queries”, s12-XI (232), 1922, s. 252–252, DOI10.1093/nq/s12-xi.232.252a, ISSN 1471-6941 [dostęp 2019-09-03].
  25. Splicing a forecast to a time series, Elsevier, 2001, s. 252–256, DOI10.1016/b978-0-7506-5170-7.50017-9, ISBN 978-0-7506-5170-7 [dostęp 2019-09-03].
  26. Reader’s Page, „Literary Imagination”, 3 (2), 2001, s. 278–279, DOI10.1093/litimag/3.2.278, ISSN 1523-9012 [dostęp 2019-09-03].
  27. Fragment starego mostu znajduje się na wieży Kościoła Świętej Katarzyny w dzielnicy Merstham.
  28. Encyclopedia, „Journal of the American Medical Association”, 279 (17), 1998, s. 1409, DOI10.1001/jama.279.17.1409-jbk0506-6-1, ISSN 0098-7484 [dostęp 2019-09-03].
  29. Samuel Smiles, The Life of Thomas Telford, ISBN 1-4043-1485-7.
  30. a b Comparing official CPI and Internet-based consumer price inflation estimates, 2008–15, 11 marca 2019, DOI10.1787/172403cf-en [dostęp 2019-09-03].
  31. How London Bridge was sold to the States (From This Is Local London) [online], web.archive.org, 16 stycznia 2012 [dostęp 2019-09-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-16].
  32. Merrivale Quarry, Whitchurch, West Devon, Devon, England, UK [online], mindat.org [dostęp 2019-09-03].
  33. London Bridge is still here! - 21/12/1995 – Contract Journal [online], web.archive.org, 6 maja 2008 [dostęp 2019-09-03] [zarchiwizowane z adresu 2008-05-06].
  34. a b Carillion accepts award for London Bridge project: News from Carillion [online], web.archive.org, 20 kwietnia 2012 [dostęp 2019-09-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-20].
  35. Sheep march over bridge for money [online], 19 września 2008 [dostęp 2019-09-03] (ang.).
  36. The Lord Mayor’s Appeal | A Better City for All | The Lord Mayor’s Appeal 2018/2019 [online], thelordmayorsappeal.org [dostęp 2019-09-03].
  37. Driving sheep across London Bridge [online], London Live, 30 września 2009 [dostęp 2019-09-03] (ang.).
  38. Seven killed in London terror attack [online], 4 czerwca 2017 [dostęp 2019-09-03] (ang.).
  39. Wielka Brytania. Atak nożownika na London Bridge. Co najmniej kilka osób rannych [online], gazetapl [dostęp 2019-11-29] (pol.).
  40. Sam Knight, 'London Bridge is down’: the secret plan for the days after the Queen’s death, „The Guardian”, 17 marca 2017, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-09-03] (ang.).

Bibliografia

  • Jackson, Peter, London Bridge – A Visual History, Historical Publications, revised edition, 2002, ISBN 0-948667-82-6.
  • Murray, Peter & Stevens, Mary Anne, Living Bridges – The inhabited bridge, past, present and future, Royal Academy of Arts, London, 1996, ISBN 3-7913-1734-2.
  • Pierce, Patricia, Old London Bridge – The Story of the Longest Inhabited Bridge in Europe, Headline Books, 2001, ISBN 0-7472-3493-0.
  • Watson, Bruce, Brigham, Trevor and Dyson, Tony, London Bridge: 2000 years of a river crossing, Museum of London Archaeology Service, ISBN 1-901992-18-7.
  • Yee, Albert, London Bridge – Progress Drawings, no publisher, 1974, ISBN 978-0-904742-04-6.

Linki zewnętrzne

Read other articles:

Sebuah itasha yang ditemui di parkiran Pluit Village, 27 Oktober 2013. sebuah itasha di Tokyo, Japan menampilkan Sakura dari Cardcaptor Sakura Itasha (痛車code: ja is deprecated ), secara harfiah mobil yang tersakiti, adalah sebuah istilah dalam bahasa Jepang untuk sebuah kegemaran otaku di mana seseorang menghiasi badan mobil mereka dengan tokoh fiktif dari anime, manga, maupun permainan video (khususnya permainan bishōjo atau eroge). Tokoh-tokoh ini didominasi oleh wanita moe. Hiasan yan...

 

Universitas Dirgantara Marsekal SuryadarmaLambang UNSURYANama lainUNSURYAMotoUniversitas Dirgantara Marsekal Suryadarma di bawah bimbingan TNI Angkatan Udara siap mengabdikan diri secara nyata bagi kemajuan / kejayaan bangsa dan negara di bidang ilmu pengetahuan dan teknologi kedirgantaraanJenisPerguruan Tinggi SwastaDidirikan24 Juni 1999 (umur 24)RektorMarsekal Muda TNI (Purn.) Dr. Sungkono, S.E., M.Si.AlamatJl. Protokol Halim Perdana Kusuma, Komp. Bandara Halim Perdana Kusuma, DKI Jakarta,...

 

Football match2012 UEFA Super CupMatch programme cover Chelsea Atlético Madrid 1 4 Date31 August 2012VenueStade Louis II, MonacoMan of the MatchRadamel Falcao (Atlético Madrid)[1]RefereeDamir Skomina (Slovenia)[2]Attendance14,312[3]WeatherCloudy night19 °C (66 °F)60% humidity[4]← 2011 2013 → The 2012 UEFA Super Cup was the 37th UEFA Super Cup, an annual football match organised by UEFA and contested by the reigning champions of the two...

Focke-Wulf 1000x1000x1000 Fw 1000x1000x1000 B Role BomberType of aircraft Manufacturer Focke-Wulf Designer H. von Halem and D. Küchemann Status Terminated by end of war Number built None The Focke-Wulf 1000x1000x1000, also known as Focke-Wulf Fw 239,[1] was a twinjet bomber project for the Luftwaffe, designed by the Focke-Wulf aircraft manufacturing company during the last years of the Third Reich. Their designation meant that these bombers would be able to carry a bomb that weighed...

 

Questa voce o sezione sull'argomento guerra ha un'ottica geograficamente limitata. Motivo: la voce tratta prevalentemente dell'oggetto dal punto di vista degli Stati Uniti, essendo traduzione acritica dalla voce in EN Wiki Contribuisci ad ampliarla o proponi le modifiche in discussione. Se la voce è approfondita, valuta se sia preferibile renderla una voce secondaria, dipendente da una più generale. Segui i suggerimenti del progetto di riferimento. Schema di una bomba a mano La bomba ...

 

1980 Labour Party Deputy Leader Election This article relies largely or entirely on a single source. Relevant discussion may be found on the talk page. Please help improve this article by introducing citations to additional sources.Find sources: 1980 Labour Party deputy leadership election – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (November 2021) 1980 Labour Party deputy leadership election ← 1976 13 November 1980 (1980-11...

Chronologies Données clés 370 371 372 373 374375 376 377 378 379Décennies :340 350 360  370  380 390 400Siècles :IIe IIIe  IVe  Ve VIeMillénaires :-IIe -Ier  Ier  IIe IIIe Calendriers Romain Chinois Grégorien Julien Hébraïque Hindou Hégirien Persan Républicain modifier Les années 370 couvrent la période de 370 à 379. Événements 370 : incursion des Saxons au nord de la Gaule mentionnée par Ammien Marcellin[1]. 370-371 : re...

 

Ayam mentegaNama lainMurgh makhaniTempat asalSubbenua IndiaDaerahDelhi[1][2][3][4][5][6]Dibuat olehKundan Lal GujralBahan utamaMentega, tomat, ayamSunting kotak info • L • BBantuan penggunaan templat ini Buku resep: Ayam mentega  Media: Ayam mentega Ayam mentega atau Makhan murg (Hindi: मुर्ग़ मक्खनी )adalah hidangan, yang berasal dari subbenua India, dari ayam dalam saus tomat. Hidangan ini dik...

 

Long continuous length of interlocked fibres For other uses, see Yarn (disambiguation). This article's lead section may be too short to adequately summarize the key points. Please consider expanding the lead to provide an accessible overview of all important aspects of the article. (May 2022) YarnBalls of yarn A visual of twisted yarn Yarn is a long continuous length of interlocked fibres, used in sewing, crocheting, knitting, weaving, embroidery, ropemaking, and the production of textiles.&#...

У этого термина существуют и другие значения, см. Казино «Рояль» (значения). Казино «Рояль»англ. Casino Royale Жанры боевикприключенческий фильм Режиссёр Мартин Кэмпбелл Продюсеры Майкл Г. УилсонБарбара Брокколи На основе Казино «Рояль» Авторысценария Нил ПёрвисРоберт Уэй...

 

此條目需要补充更多来源。 (2021年7月4日)请协助補充多方面可靠来源以改善这篇条目,无法查证的内容可能會因為异议提出而被移除。致使用者:请搜索一下条目的标题(来源搜索:美国众议院 — 网页、新闻、书籍、学术、图像),以检查网络上是否存在该主题的更多可靠来源(判定指引)。 美國眾議院 United States House of Representatives第118届美国国会众议院徽章 众议院旗...

 

Artikel ini tidak memiliki referensi atau sumber tepercaya sehingga isinya tidak bisa dipastikan. Tolong bantu perbaiki artikel ini dengan menambahkan referensi yang layak. Tulisan tanpa sumber dapat dipertanyakan dan dihapus sewaktu-waktu.Cari sumber: Unit Percepatan Pembangunan Provinsi Papua dan Papua Barat – berita · surat kabar · buku · cendekiawan · JSTOR artikel ini perlu dirapikan agar memenuhi standar Wikipedia. Tidak ada alasan yang diberikan...

Bài viết này cần thêm chú thích nguồn gốc để kiểm chứng thông tin. Mời bạn giúp hoàn thiện bài viết này bằng cách bổ sung chú thích tới các nguồn đáng tin cậy. Các nội dung không có nguồn có thể bị nghi ngờ và xóa bỏ. Belfast Nước: Vương quốc Liên hiệp Anh và Bắc Ireland Vùng: Bắc Ireland Tỉnh: Ulster Hạt: Antrim Vị trí: 54°36' N, 5°55' W Diện tích: 115 km² Dân số: 277.000 (2003) Mật đ�...

 

Suspsnsi tepung di air, sebuah campuran heterogen. Dalam kimia, campuran adalah sebuah zat yang dibuat dengan menggabungkan dua zat atau lebih yang berbeda tanpa reaksi kimia yang terjadi (objek tidak menempel satu sama lain). Sementara tak ada perubahan fisik dalam suatu campuran, properti kimia suatu campuran dapat menyimpang dari komponennya seperti titik lelehnya. Campuran dapat dipisahkan menjadi komponen aslinya secara mekanis. Campuran dapat bersifat homogen atau heterogen. Campuran ad...

 

Mazmur 33Naskah Gulungan Mazmur 11Q5 di antara Naskah Laut Mati memuat salinan sejumlah besar mazmur Alkitab yang diperkirakan dibuat pada abad ke-2 SM.KitabKitab MazmurKategoriKetuvimBagian Alkitab KristenPerjanjian LamaUrutan dalamKitab Kristen19← Mazmur 32 Mazmur 34 → Mazmur 33 (disingkat Maz 33 atau Mz 33; penomoran Septuaginta: Mazmur 32) adalah sebuah mazmur dalam bagian pertama Kitab Mazmur di Alkitab Ibrani dan Perjanjian Lama dalam Alkitab Kristen. Mazmur ini tidak dituli...

Stadio del Partito Nazionale FascistaStadio TorinoStadio Nazionale LokasiLokasiRoma ItaliaKonstruksiMulai pembangunan1911Dibuka1911Ditutup1953Dihancurkan1957Data teknisKapasitas47.300Ukuran lapangan105 x 68 m.PemakaiS.S. Lazio (1931-1953) A.S. Roma (1940-1953)Sunting kotak info • L • BBantuan penggunaan templat ini Stadion Nazionale adalah stadion multifungsi yang berlokasi di Roma, Italia. Stadion ini dibangun pada tahun 1911 dan berkapasitas 50.000 orang. Stadion ini...

 

Square matrix symmetric about both its diagonal and anti-diagonal Symmetry pattern of a bisymmetric 5 × 5 matrix In mathematics, a bisymmetric matrix is a square matrix that is symmetric about both of its main diagonals. More precisely, an n × n matrix A is bisymmetric if it satisfies both A = AT (it is its own transpose), and AJ = JA, where J is the n × n exchange matrix. For example, any matrix of the form [ a b c d e b f g h d c g i g c d h g f b e d c b a ] = [ a 11 a 12 a ...

 

Stephanskirchen. Stephanskirchen adalah sebuah kota yang terletak di Distrik Rosenheim, Bayern, Jerman. Kota Stephanskirchen memiliki wilayah seluas 26,51 km2. Pada tahun 2006, Kota Stephanskirchen memiliki penduduk sebanyak 9.800 jiwa. lbsKota dan kotamadya di Rosenheim Albaching Amerang Aschau im Chiemgau Babensham Bad Aibling Bad Endorf Bad Feilnbach Bernau am Chiemsee Brannenburg Breitbrunn am Chiemsee Bruckmühl Chiemsee Edling Eggstätt Eiselfing Feldkirchen-Westerham Flintsbach Frasdor...

ひらた りな平田 梨奈 2024年1月撮影プロフィール愛称 ひらりー生年月日 1998年7月16日現年齢 25歳出身地 日本・福岡県 アメリカ合衆国 アリゾナ州生まれ血液型 O型公称サイズ(2019年[1]時点)身長 / 体重 160 cm / ― kgスリーサイズ 87 - 62 - 95 cmカップサイズ F 単位系換算身長 / 体重5′ 3″ / ― lbスリーサイズ34 - 24 - 37 in活動デビュー 2011年ジャンル 水着備考 AKB48元メン�...

 

1965 single by the AnimalsIt's My LifeSingle by the Animalsfrom the album The Best of The Animals B-sideI'm Going to Change the World (Non-album track)Released22 October 1965Recorded10 September 1965[1]GenreRockLength3:09LabelColumbia (UK) MGM (US)Songwriter(s)Roger Atkins, Carl D'ErricoProducer(s)Mickie Most[2]The Animals singles chronology We Gotta Get Out of This Place (1965) It's My Life (1965) Inside-Looking Out (1966) It's My Life is a song written by New York City songw...