Lis srebrny

Ten artykuł od 2015-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Dorosły lis srebrny
Futra srebrnych lisów

Lisy srebrne (ang. silver fox) – to forma melanizmu u lisów rudych pożądana ze względu na walory kolorystyczne sierści w przemyśle odzieżowym.

Charakterystyka

Ich sierść jest całkowicie czarna (poza końcówką ogona-białą) lub srebrnoniebieska z możliwymi przebarwieniami na bokach. W zależności od stopnia posrebrzenia rozróżnia się cztery typy lisa srebrnego: pełnosrebrzysty, trzy czwarte srebrzysty, półsrebrzysty i ćwierćsrebrzysty[1]. Zakończenie ogona jest białe, głowa zaś czarna z rozjaśniającym posrebrzeniem i tzw. maską[2].

Na wolności srebrne lisy nie parzą się z innymi lisami srebrnymi, lecz z typowo ubarwionymi lisami rudymi, co jest przyczyną powstawania „krzyżaków”. Lisy srebrne są hodowane na futra; w hodowlach rozmnaża się je bez krzyżowania.

Występowanie

Lisy srebrne naturalnie występują w Pensylwanii i na półwyspie Labrador. Nastąpiła ich introdukcja w Europie, zwłaszcza w byłym Związku Radzieckim. Były hodowane ze względu na ich drogocenne futra, przede wszystkim w Ameryce Północnej oraz w ZSRR (konkretnie na terenach obecnej Rosji i Estonii), a także w Chinach.

Pierwsze próby chowu lisów w 1759 roku podjął Rosjanin Tołstych. Do Europy w 1913 sprowadzono lisy srebrzyste pochodzenia amerykańskiego i hodowano je w Norwegii. W Polsce pierwsze fermy lisów srebrzystych powstały w 1924[2].

Udomowienie

Srebrne lisy poddano procesowi udomowienia w byłym ZSRR. Projekt nadzorował Dmitrij Bielajew, a obecnie zajmuje się nimi dr Ludmiła Trut, por. Udomowienie.

Lisy srebrne w kulturze

  • Według wierzeń rdzennej ludności Kalifornii, srebrne lisy wyłoniły się z mgły i stworzyły ziemię, po czym zmieniły się w ludzi[3].
  • W drugim sezonie serialu animowanego Zwierzęta z Zielonego Lasu głównymi antagonistami są mieszkające w rezerwacie przyrody srebrne lisy pod wodzą Szramy (ang. Scarface)[4].

Przypisy

  1. ↑ Małgorzata Piórkowska. Lisy – perspektywy hodowli. „Wiadomości Zootechniczne”. XLVIII, 2010. Instytut Zootechniki Państwowy Instytut Badawczy. ISSN 1731-8068. 
  2. ↑ a b Ryszard Cholewa: Chów i hodowla lisów. Warszawa: PWRiL, 1988. ISBN 83-09-01075-3.
  3. ↑ David Adams Leeming: Creation Myths of the World: An Encyclopedia, Volume 1. Santa Barbara (Kalifornia): ABC-CLIO, 2010, s. 31-32. ISBN 978-1-59884-175-6.
  4. ↑ Steven Simpson: Steve Reviews: Animals of Farthing Wood (season 2). YouTube, 2018-05-29. [dostęp 2022-01-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne