Zabudowania miejscowości położone są na południe od drogi krajowej nr 94[4].
Historia
Przed 1945 r.
Podczas badania archeologicznych w trakcie budowy obwodnicy zachodniej dla Legnicy archeolodzy odnaleźli cmentarzysko ciałopalne kultury łużyckiej[8]. Odkryto 13 jam grobowych rozległej nekropolii pochodzącej z okresu 1700–1300 lat do 500 lat p.n.e.[8]. W grobach znaleziono fragmenty ceramiki i naczynia[8]. Szacowano, że Łużyczanie używali cmentarzyska przez kilkaset lat[8].
Lipce zostały wybudowane przy jednej z odnóg tzw. Wysokiej Drogi (Via Regia), transeuropejskiego szlaku handlowego[9].
Miejscowość była wzmiankowana w średniowieczu jako Lynden posch (1424)[4].
Od 1812 roku w Lipcach istniał zajazd, który zyskał popularność wśród mieszkańców Legnicy[4]. Właściciel zajazdu zorganizował w 1864 roku połączenie omnibusowe z Legnicą[12]. Mieszkańcy Lipiec, podobnie jak zamieszkujący inne podlegnickie wsie: Piekary Wielkie i Przybków domagali się na początku XX wieku doprowadzenia linii legnickich tramwajów[13]. Żądania mieszkańców Lipiec, inaczej niż w przypadku Piekar i Przybkowa, nie zostały jednak spełnione[13].
W południowo-wschodniej części wsi istniała cegielnia, funkcjonująca do XX wieku[14]. Pozostałości po dawnej cegielni - budynek mieszkalny, zabudowania gospodarskie i staw - rozebrano w trakcie budowy drogi ekspresowej[15].
W połowie lat 60. XX wieku wzgórze Wąwelno zostało wytypowane przez Wojewódzką Radę Narodową we Wrocławiu jako jedna z najkorzystniejszych (względem szkodliwego oddziaływania huty miedzi) lokalizacji dla nowego szpitala zespolonego Legnicy[22]. Ostatecznie, na skutek sprzeciwu dowództwa radzieckiego wojewódzki szpital specjalistyczny zbudowano po przeciwnej, wschodniej stronie Legnicy[22].
Od 1964 roku Lipce posiadały połączenie autobusowe MPK z Legnicą i Ulesiem[12].
W latach 80. XX wieku obszar obejmujący obręby wsi Lipce (na północ od drogi Legnica – Chojnów) i Ulesie był planowany do zagospodarowania na nowe osiedla mieszkaniowe Legnicy – wielki zespół mieszkaniowyUlesie[24][25][26]. W marcu 1990 roku opracowana została dokumentacja urbanistyczna dla pierwszych jednostek A2 i A4 wzdłuż późniejszej obwodnicy zachodniej[25]. Realizacji pierwszego etapu, a w konsekwencji całego osiedla zaniechano wobec pogorszenia się warunków kredytowania inwestycji spółdzielczych[26]. Wobec zmiany sytuacji geopolitycznej, skutkującej wyjściem z Polski w 1993 roku Północnej Grupy Wojsk Federacji Rosyjskiej nastąpiło zwolnienie znacznej liczby mieszkań w Legnicy; budowa osiedla stała się zbędna.
Po roku 1990
Wraz z opuszczeniem Polski przez wojska radzieckie, w 1993 roku poradziecki poligon na Wąwelnie stał się własnością miasta Legnicy[20]. W 1997 roku zarząd miasta zdecydował o przeznaczeniu terenu na cmentarz[20]. Pierwszy etap nekropolii wzniesiono w latach 2009-2013[27].
Po likwidacji Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Legnicy w lipcu 1996 roku gmina Miłkowice zrezygnowała z autobusów miejskich[28]. Połączenie do Lipiec i Ulesia obsługiwał od tego czasu mikrobusami prywatny przewoźnik drogowy[28]. Wobec problemów z działalnością przewoźnika na linii Legnica - Lipce - Ulesie, w sierpniu 2012 roku ponownie uruchomiono połączenia autobusowe MPK[28].
Garnizon Wojska Polskiego „Legnica” rozformowano w 2008 roku[21]. Teren byłych poligonów w rejonie wzgórza Sikornik między Lipcami a Goślinowem został przeznaczony na osiedle domów jednorodzinnych. Na przyszłym osiedlu w obrębie Lipiec wyznaczono kilkadziesiąt regularnych działek ewidencyjnych[6].
↑Liegnitz 2761 [Neue Nr 4762 - 1936]. [w:] Biblioteka Cyfrowa Uniwersytetu Wrocławskiego [on-line]. Reichsamt für Landesaufnahme, 1936. [dostęp 2018-11-28].
↑ abUchwała Nr 18/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 2 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu legnickiego; w ramach Zarządzenia nr 13 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 20 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 2 października 1954 r. dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 1954 r., Nr. 9, Poz. 71)
↑Uchwała Nr XXI/110/68 Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 30 maja 1968 r. w sprawie zniesienia, łączenia i utworzenia niektórych gromad w województwie wrocławskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 15 sierpnia 1968 r., Nr. 6, Poz. 33)
↑Wykaz miast, osiedli i gromad. Stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1, Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, Warszawa 1971.
↑Polska. Zarys encyklopedyczny, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.
↑Tadeusz Rollauer: Legnica w 40-leciu Polski Ludowej. Legnica: Wojewódzki Urząd Statystyczny w Legnicy, 1984, s. 65. [dostęp 2018-11-24].
↑ abJózef Kordas: Opis do części architektoniczno-urbanistycznej jednostek A2,A4 dzielnicy Ulesie w Legnicy. Legnica: Zakład Projektowania i Usług Inwestycyjnych „Inwestprojekt”, marzec 1990, s. 1-9, seria: (maszynopis w zbiorach Legnickiej Spółdzielni Mieszkaniowej).