Położenie miasta w dolinie między górami Mount Malarayat i Mount Makulot pozwala ograniczyć narażenie na klęski żywiołowe (między innymi tajfuny). Mount Makulot jest także naturalną osłoną przed erupcją wulkanu Taal.
Pod koniec XIX wieku Lipa stała się znana jako światowe centrum handlu kawą. Z powodu tej branży szybko stało się najbogatszym miastem w kraju, z rocznym dochodem około 4 mln peso filipińskich. Bogaciła się w szczególności arystokracja pochodzenia hiszpańskiego. W tym czasie zbudowano wiele kamienic i pałaców w mieście.
Liść kawowca zarażony rdzą
Zamożność tej małej wówczas miejscowości została dostrzeżona przez królową Hiszpanii, Marię Krystynę (regentkę młodego króla Alfonsa XIII), która 21 października 1887 nadała miastu prawa miejskie wraz z herbem oraz przywilejem korzystania z niego. Jednak związane z kawą prosperity i bogactwo miasta przeminęły wraz z nagłym upadkiem upraw kawy, spowodowanym w 1889 przez grzybekHemileia vastatrix z rzędurdzowców powodujący rdzę liści kawowca[5][6].
II wojna światowa
Kompletny upadek Lipy nastąpił w czasie II wojny światowej. Miasto należało do najbardziej zniszczonych podczas działań wojennych w południowej części wyspy. Spośród wielu kamienic i pałaców wojnę przetrwało zaledwie kilka, między innymi dom Luz-Katigbak (Casa de Segunda) oraz dom Luz-Bautista[1].
Drewniana statuetka Matki Boskiej z Lipy, jaką podarowano Benedyktowi XVI
Objawienie Matki Boskiej, Maryi Pośredniczki Łask Wszelkich
Matka Boska objawiła się po raz pierwszy w dniach 12-14 września 1948 Teresicie Castillo, nowicjuszcekarmelitanek, córce byłego gubernatora prowincji Batangas[7]. Doszło wówczas do niewytłumaczalnych zjawisk nawróceń i uzdrowień fizycznych wraz ze spadającymi z nieba płatkami róż. Płatki zostały zbadane przez ekspertów, okazały się pochodzić z rosyjskich upraw, w związku z czym objawienie nie zostało poświadczone.
Dwa lata później miejscowy Kościół katolicki ogłosił domniemane objawienie oszustwem i nakazał karmelitankom zniszczyć wszystko, co z nim związane. W 1990, po 40 latach publicznego milczenia, arcybiskup Mariano Gaviola ponownie otworzył sprawę i zarządził, aby posąg Maryi Pośredniczki Łask Wszelkich znów wystawić do publicznej czci[7].
W 1991 płatki róż ponownie zaczęły spadać z nieba na terenie klasztoru karmelitów. Mówiono, że figura Matki Boskiej ożyła. Z tego powodu, w dniu 12 września 2005, ówczesny arcybiskup Ramón Argüelles oficjalnie przywrócił kult Matki Boskiej i ogłosił tę datę jako dzień dorocznej pielgrzymki narodowej. Od tego momentu co roku, 12 września, tysiące wiernych bierze udział w tym wydarzeniu[1]. W 2008 udział w niej wzięła prezydent FilipinGloria Macapagal-Arroyo[8].
Klimat
Klimat jest na ogół ciepły, z wyjątkiem okresów przejść tajfunów i lata. Średnia roczna temperatura wynosi 28 °C. Najwyższa zarejestrowana temperatura wynosiła 35,7 °C, a najniższa – 16,4 °C. Opady deszczu są sporadycznie w ciągu roku. Pora sucha trwa od stycznia do maja. Wzmożone opady mają miejsce od czerwca do grudnia.
katedra metropolitalna św. Sebastiana, budowana w latach 1779–1865, zabezpieczona też na wypadek trzęsień ziemi. Kościół stał się 10 kwietnia 1910 siedzibą diecezji Lipa i jej katedrą, a jej pierwszym biskupem był Joseph Petrelli. W czasie II wojny światowej kościół poniósł ogromne straty. Aby zapobiec dalszemu niszczeniu katedry, w 2000 przeprowadzono generalny remont. Kościół posiada również wielkie organy piszczałkowe zaprojektowane w stylu barokowym, jedyne takie w prowincji Batangas.
kaplica redemptorystówDivino Amor (miejsce kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy)
Dom Luz-Katigbak (Casa de Segunda) – zbudowany w 1880 z dramatycznymi aranżacjami przestrzeni. Był własnością wpływowego rodu Katigbak, związanego z José Rizalem. Budynek został częściowo zniszczony w 1942. Przebudowano go w 1956, a odrestaurowano w 1996 w jego pierwotnej formie i wielkości, wraz z fontanną, stawami i sadami. W tym samym roku otwarto go dla publiczności. Pełni formę repozytorium, wskazując bogaty styl życia mieszkańców miasta Lipa pod koniec XIX wieku.
Dom Luz-Bautista – zbudowany przez rodzinę Luz, ukończony w 1881, po dziesięciu latach budowy. Został wzniesiony w stylu architektury babilońskiej. Posiadał zasłony z Paryża, lustra z Austrii, meble z Wiednia, świeczniki i talerze z Niemiec oraz elegancką chińską porcelanę. Jest jednym z nielicznych domów z kamienia (Bahay na Bato), który przetrwał II wojnę światową. Choć nie jest udostępniony publiczności, nadal jest świadectwem dawnej świetności Lipy.
↑The Grandeur that was Lipa. [w:] The sudden demise [on-line]. lipatourism, 2011. [dostęp 2014-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-09)]. (ang.).
