Kultura brązu katalońskiego – kultura archeologiczna epoki brązu z północno-wschodniej części Półwyspu Iberyjskiego. Jej stanowiska znane są z Prowincji Lleida i Prowincji Tarragona oraz ze wschodniej części Pirenejów. Kultura ta rozwijała się równolegle z kulturą El Argar i kulturą brązu walencjańskiego. Występują w niej silne jeszcze tradycje megalityczne i wpływy kultury pucharów dzwonowatych.

Jej obrządek pogrzebowy to przede wszystkim szkieletowe pochówki w jaskiniach oraz grobach skrzynkowych w typie megalitycznym, otoczone kręgiem kamiennym i nakryte nasypem. Z kolei w ceramice widzimy silne nawiązania do ceramiki z terenów wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego.

• Marek Gedl, Archeologia pierwotna i wczesnośredniowieczna, część III Epoka brązu i wczesna epoka żelaza w Europie, Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1985.
• Jan Machnik, Kultury z początku epoki brązu w strefie śródziemnomorskiej Półwyspu Iberyjskiego i ich wschodnie nawiązanie, Acta Archaeologica Carpathica, t.22, 1983, s.97-136