Marek Gedl
Data i miejsce urodzenia
|
30 czerwca 1934 Bielsko
|
Data śmierci
|
26 września 2014
|
Profesor nauk humanistycznych
|
Specjalność: archeologia
|
Alma Mater
|
Uniwersytet Jagielloński
|
Doktorat
|
1960
|
Habilitacja
|
1966
|
Profesura
|
1976
|
Polska Akademia Umiejętności
|
Status
|
członek korespondent
|
|
Doktor honoris causa Uniwersytet Rzeszowski – 7 czerwca 2008
|
|
Uczelnia
|
Uniwersytet Jagielloński
|
Odznaczenia
|
|
|
Marek Gedl (ur. 30 czerwca 1934 w Bielsku[a], zm. 26 września 2014) – polski archeolog, profesor zwyczajny dr hab., badacz epoki brązu i wczesnej epoki żelaza.
Życiorys
Był synem Tytusa i Janiny Gedlów oraz wnukiem lekarza dr. Mieczysława Gedla i Marii z domu Schwarz (córka Rudolfa i Ludmiły oraz siostra Stanisławy)[1].
W 1955 ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1960 uzyskał stopień doktora, a w 1966 doktora habilitowanego. W 1976 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1983 profesora zwyczajnego. W latach 1971–1985 kierownik Zakładu Archeologii Polski (1971-1985), 1973-1984 kierownik podyplomowego Studium Muzeologicznego UJ, 1981-1987 zastępca dyrektora Instytutu Archeologii UJ, od 1985 kierownik Zakładu Archeologii Epoki Brązu Instytutu Archeologii UJ[2].
Był członkiem i wiceprzewodniczącym Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych PAN oraz członkiem Wydziału II Historyczno-Filozoficznego PAU, członkiem korespondentem PAU (od 1992 r.), członkiem Niemieckiego Instytutu Archeologicznego[2][3].
Zmarł 26 września 2014[4]. Pochowany został 2 października na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[3].
Wybrane publikacje
Był autorem ponad 500 prac naukowych, w tym 37 książek[3], m.in.:
- Uwagi o gospodarce i strukturze społecznej ludności kultury łużyckiej w południowej Polsce, Kraków 1961
- Kultura łużycka na Górnym Śląsku, Wrocław-Warszawa 1962
- Szkieletowy obrządek pogrzebowy w kulturze łużyckiej, Kraków 1964
- Kultura łużycka, Kraków 1975
- Schyłek kultury łużyckiej w południowo-zachodniej Polsce, Warszawa-Kraków 1985
Wyróżnienia
Odznaczenia
Uwagi
- ↑ Wg współczesnego stanu podziału terytorialnego. W 1934 r. funkcjonowały dwie odrębne miejscowości, Bielsko i Biała.
Przypisy
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne: