Północno-zachodnie stoki czub i przełączek opadają do Doliny Hlińskiej, południowo-zachodnie do Doliny Hińczowej lub Dolinki Szataniej. Z przełączek między czubami na obydwie strony opadają łatwe do przejścia, trawiaste żleby, nie prowadzi przez nie szlak turystyczny, ale rejon ten udostępniony jest do uprawiania taternictwa. Przejście granią Koprowych Czub z północnego wschodu na południowy zachód to 0+ w skali tatrzańskiej, czas przejścia 25 min[1].
Pierwsze odnotowane wejście: Gyula Hefty i Gyula Komarnicki zimą, 21 kwietnia 1912 r.[3]. Wcześniej bywali na Koprowych Czubach koziarze, a być może także turyści[1].