Ostra (Tatry Wysokie)

Ostra
Ostrá
Ilustracja
Ostra na pierwszym planie, w tle Krywań
Państwo

 Słowacja

Położenie

Kraj preszowski

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2351 m n.p.m.

Wybitność

89 m

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Ostra”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Ostra”
Ziemia49°09′49″N 20°01′18″E/49,163611 20,021667
Ostra, widok z Furkotnej Przełęczy

Ostra (słow. Ostrá, niem. Ostra, Scharfkammspitze, węg. Osztra[1]) – obszerny i piarżysty szczyt o wysokości 2351[2], 2350[3][4] lub 2349[5] m n.p.m. w bocznej grani Tatr Wysokich, w tzw. głównej grani odnogi Krywania. Położony jest pomiędzy Furkotem (Furkotský štít), od którego oddziela go Furkotna Przełęcz (Furkotské sedlo), a Krótką (Krátka), od której oddziela go Niewcyrska Przełęcz (Nefcerské sedlo)[5].

Od Ostrej odchodzi w kierunku południowym długa, boczna grań, która oddziela Dolinę Furkotną od Doliny Suchej Ważeckiej. W grani tej można wyróżnić m.in. następujące obiekty (w kolejności od Ostrej)[6]:

Pierwsze odnotowane przejście całej południowej grani – Alfred Martin i Johann Franz (senior) 19 września 1907 r.[5]

W północno-wschodniej grani (w kierunku do Furkotu) wyróżniają się kolejno:

Na szczyt Ostrej nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny. Drogi prowadzące na wierzchołek znane były od dawna. Najprawdopodobniej z wierzchołka prowadzono pomiary kartograficzne. Pierwsze odnotowane wejścia:

Przypisy

  1. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  2. a b c d e f g Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 138. ISBN 83-909352-2-8.
  3. a b c Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 336. ISBN 83-01-13184-5.
  4. Ivan Bohuš: Od A po Z o názvoch Vysokých Tatier. Tatranska Lomnica: Štátne lesy TANAPu, 1996. ISBN 80-96-75227-8.
  5. a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956, s. 119–126.
  6. Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-06-24].