Komunizm chrześcijański – pogląd teologiczny, głoszący że nauki Jezusa Chrystusa który był pierwszym komunistą, zmuszają chrześcijan do wspierania komunizmu religijnego jako idealnego systemu społecznego[1]. W swoich kazaniach Chrystus wielokrotnie ostrzegał przed niebezpieczeństwem bogactwa i kurczowym trzymaniem się majątku, dla czego czasami używał aramejskiego terminu mamona[2]. W Kazaniu na górze wspominał o ubóstwie[3] i groził nawet bogatym[4]. W rozmowach i przypowieściach radził rozdawać majątek ubogim[5].
Chociaż nie ma uniwersalnej zgody co do dokładnych dat powstania komunistycznych idei i praktyk w chrześcijaństwie, wielu chrześcijańskich komunistów twierdzi, że dowody z Biblii sugerują, że pierwsi chrześcijanie, w tym apostołowie, założyli własne małe komunistyczne społeczności w latach po ukrzyżowaniu Chrystusa i jego zmartwychwstaniu[6]. W związku z tym wielu zwolenników chrześcijańskiego komunizmu twierdzi, że był on nauczany przez Jezusa i praktykowany przez samych apostołów oraz że wczesny Kościół chrześcijański, taki jak ten opisany w Dziejach Apostolskich, był wczesną formą komunizmu i socjalizmu religijnego[1].
Ponieważ pierwsze gminy chrześcijańskie wprowadzały zasadę współposiadania (jest o tym mowa w Dziejach Apostolskich), w odniesieniu do wczesnego chrześcijaństwa mówi się czasem o „pierwotnym komunizmie chrześcijańskim”. W przeciwieństwie do komunistów pierwsi chrześcijanie nie kwestionowali jednak własności prywatnej[7].