Bednarzówka, Brzanówka, Brzegi, Chąsiówka, Cieże, Do Babiarza, Do Barana, Do Bartoszka, Do Bolsęgi, Do Bydłonie, Do Chowańca, Do Cyrka, Do Czarnoty, Do Daniela, Do Dyzmy, Do Filipiaka, Do Gawrona, Do Grochala, Do Grzesiaka, Do Jakubiaka, Do Jędrzkowca, Do Juszczaka, Do Kani, Do Karczmarczyka, Do Kopcia, Do Kotarby, Do Kowala, Do Krupy, Do Krzysztofka, Do Kuca, Do Kurzawy, Do Lacha, Do Lipienia, Do Michalaka, Do Młyna, Do Moczugi, Do Mrożka, Do Muchy, Do Nawary, Do Niedośpiała, Do Owsianiaka, Do Piotra, Do Płoskonki, Do Podleśniaka, Do Sełusa, Do Siekacza, Do Stożka, Do Szarka, Do Szczypki, Do Szewca, Do Widzisza, Do Woźniaka, Do Wróbla, Dwór, Dzirgonie, Gliniki, Gocałki, Górki, Górna Wieś, Górnie, Grzesiaki. Hyrb, Kalety, Kazamaty, Ksiki, Kulówka, Kuśnierze, Łabuzówka, Łabuzy, Łopuszne, Majeranówka, Miasto, Mirki, Muchówka, Podgrobla, Podgródek, Podlesie, Podświątkówka, Pokuta, Potok, Pulkówka, Pyrze, Rażne, Snoza, Świątkówka, Widzisze Niżne, Żabówka, Zadworze, Zagroda, Zagródcze, Zarabie, Żądłówka,
części wsi
Do Żądły
Historia
Początki istnienia wsi sięgają 1360 roku – była to wówczas własność zakonu Cystersów ze Szczyrzyca[9]. Pierwsza wzmianka o Kasince Małej pochodzi z 1448 roku. Wieś znana była wówczas jako osada Ogonówka, posiadała prężnie działający młyn i wchodziła w skład dóbr królewskich pod zarządem szlacheckim[10].
Wieś nie miała szczęścia do zarządców – kolejni szlachcice nakładali na chłopów dodatkowe powinności i opłaty, ograniczali handel zbożem, oraz oddawali się hulaszczym praktykom. Nic więc dziwnego, że wieś stała się ośrodkiem ruchu antyfeudalnego. Na czele buntu chłopskiego w latach 1649–1654 stanęli bracia Sebastian i Filip Bolisęgowie. Kolejny bunt przeciw pańszczyźnie wzniecili chłopi w 1812 roku, a w 1846 napadli na miejscowy dwór[10].
W miejscowości działa klub sportowy „LKS Zenit Kasinka Mała”. założony w 1974 roku. Drużyna ta znajduje się aktualnie w klasie A (Limanowski Podokręg PN). W Kasince działa także "MUKS Zenit" od 2021 roku
↑ abJózefaJ.KobylińskaJózefaJ., Słownik gwary gorczańskiej (zagórzanskiej), Kraków: Wydawn. Naukowe Akademii Pedagogicznej, 2001, s. 223, ISBN 83-7271-099-6, OCLC50183686 [dostęp 2024-12-11].p?, , url{{Cytuj}} Gołe linki: "opublikowany".
↑ abRozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).