Kaplica św. Anny na Grabowcu

Kaplica św. Anny na Grabowcu
Zabytek: nr rej. A/775/658/J z dnia 9 września 1980[1]
kaplica
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Sosnówka

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Ostrobramskiej w Sosnówce

Wezwanie

św. Anny

Położenie na mapie gminy Podgórzyn
Mapa konturowa gminy Podgórzyn, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kaplica św. Anny na Grabowcu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kaplica św. Anny na Grabowcu”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kaplica św. Anny na Grabowcu”
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego
Mapa konturowa powiatu karkonoskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kaplica św. Anny na Grabowcu”
Ziemia50°48′04,3″N 15°43′47,7″E/50,801194 15,729917
Multimedia w Wikimedia Commons

Kaplica św. Anny na Grabowcu (niem. St. Anna Kapelle) – zabytkowa kaplica na Grabowcu w Sosnówce w powiecie karkonoskim, w województwie dolnośląskim. Wpisana do rejestru zabytków pod poz. A/775/658/J z dn. 9.09.1980 r.

Wnętrze kaplicy

Położenie

Kaplica pod wezwaniem św. Anny, znajduje się w południowo-zachodniej Polsce w Sudetach Zachodnich, w północno-wschodniej części Pogórza Karkonoskiego, na zachodnim stoku Grabowca, około 3,3 km na północny zachód od centrum miejscowości Karpacz[2].

Historia

Kaplica drewniana (XIII-XVII w.)

Pierwszą drewnianą kaplicę postawiono na początku XIII wieku[2] przy źródle obok drogi prowadzącej od Pogańskiej Doliny do Dobrego Źródła zwanej Babią Ścieżką lub Ścieżką Czarownic w miejscu istnienia ośrodka prasłowiańskiego kultu pogańskiego, sięgającego czasów neolitu. Pierwsza wzmianka o kaplicy na Grabowcu została odnotowana w 1212 w kronice parafii Sobieszów. Kaplicą początkowo opiekowali się joannici, rycerze zakonnicy. Kaplicę utrzymywano dzięki funduszom księcia świdnicko-jaworskiego Bolka II. Średniowieczna budowla została zniszczona podczas wojen husyckich[2]. Odbudowana w XV wieku przez Friedricha Liebenthala z Sosnówki, braci Melke oraz Konrada von Schaffgotscha z Podgórzyna, doznała ponownie zniszczeń w czasie wojny trzydziestoletniej[2].

Kaplica murowana pw. św. Anny z XVIII wieku

Kaplica na stalorycie z 1852

Obecna murowana kaplica pw. św. Anny, postawiona w stylu barokowym została ufundowana przez hrabiego Hansa Antona von Schaffgotscha z Cieplic[2]. Budowę kaplicy rozpoczęto w 1718 a zakończono w 1719 roku[2]. Projektantem i budowniczym był Casper Anton Joseph Jentsch (1699–1757)[2]. W 1812 do kaplicy sprowadzono z kaplicy św. Wawrzyńca na Śnieżce barokowy ołtarz z rzeźbą świętego Wawrzyńca oraz część wyposażenia.

Po II wojnie światowej kaplica popadła w zapomnienie. Zaginął barokowy obraz z ołtarza głównego, namalowany na miedzianej blasze przez ucznia Michaela Leopolda Willmanna. Odnalazł się po wielu latach i powrócił na swoje miejsce w 2006. Okazało się, że w pierwszej połowie XX wieku, w celu konserwacji obraz zabrano do Torunia. Ogólny wygląd kaplicy św. Anny, od XVIII wieku przez ponad 350 lat nie uległ większym zmianom.

Architektura

Budowla typu rotundowego zbudowana jest na planie elipsy o wymiarach 14x10 metrów, w stylu barokowym, murowana, posadowiona na kamiennym fundamencie grubość muru ok. 1,7 metra[2]. Wnętrze sklepione spłaszczoną kopułą[2]. Na zewnątrz rotunda zwieńczona jest sklepieniem kolebkowym o konstrukcji drewnianej z dachem pokrytym gontem[2]. Okna owalne od dołu ścięte, wypełnione szkłem.

Wyposażenie

Wyposażenie kaplicy stylowe z początków XVIII wieku zawiera ołtarz główny z obrazem przedstawiającym patronkę św. Annę z Jezusem, Marią i stojącym za nimi Józefem, ambonę i dwa ołtarze boczne oraz figura św. Wawrzyńca[2]. Ołtarz stoi bezpośrednio nad źródłem, a lekko mineralizowana woda o słabej radoczynności (o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i moczopędnym), odprowadzana jest na zewnątrz kapliczki kanałem. Obrazy do kaplicy malowano na miedzianej blasze ze względu na znajdujący się w źródlanej wodzie gaz szlachetny radon, który powodował zanikanie farb na płóciennych obrazach.

Otoczenie

Przy kaplicy rośnie najgrubszy w Karkonoszach jawor, o obwodzie pnia ok. 4,5 metra. Tutejsza gospoda słynęła z wybornych pstrągów, a jej specjalnością była pieczeń z zająca ze smażonymi rydzami i nalewką z derenia.

Ujęcie wody ze źródła posiada rzeźbiony wizerunek jelenia, pod którym znajduje się napis Der gute Born (Dobre Źródło), a po jego obydwu stronach widnieją napisy 1212 wurde diese heilkraftige Quelle erwahnt[3] (w 1212 było wspomniane święte i lecznicze źródło) oraz 1920 neu gefasst durch Reichsgrafen Schaffgotsch (w 1920 odnowił je hrabia Schaffgotsch).

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 87, 88. ISBN 83-7005-168-5.
  3. ↑ Z ikonografii okresu międzywojennego wynika, że napis kończył się wyrazem erwähnt (przegłos uległ zatarciu).

Bibliografia

  • Anna Kurek-Perzyńska, Marek Perzyński, Kaplica św. Anny i inne atrakcje Sosnówki. Przewodnik historyczny, Wrocław: Wrocławski Dom Wydawniczy, 2002, ISBN 83-913531-5-X, OCLC 749312900.
  • Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 3 Karkonosze, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa – Kraków 1993, ISBN 83-7005-168-5.
  • Mapa turystyczna Karkonosze polskie i czeskie 1:25 000, Wydawnictwo „Plan”, Jelenia Góra, ISBN 83-88049-26-7.
  • Krzysztof Spałek, Izabela Trzewikowska Dobre Źródło na Grabowcu, „Sudety” nr 7/2012.

Linki zewnętrzne

Parafie dekanatu Karpacz

na