Jozef Ferenczi[1][2][3] lub Jozef Ferenz, Jozef Ferencz[4], Józef Ferencz[5] (ur. ?, zm. w 1943[6]) – trener pochodzenia niemiecko-czeskiego, w trakcie II wojny światowej współpracownik gestapo.
Życiorys
Był Niemcem pochodzenia czeskiego[5], albo Czechem pochodzenia niemieckiego[7] (lub zniemczonym Czechem[4]).
Na przełomie 1922 i 1923 był trenerem w Wojskowym Klubie Sportowym Legia Warszawa jako pierwszy profesjonalny trener tego klubu w historii. W czasie kiedy piastował funkcję trenera w Legii, klub odniósł pierwsze, historyczne zwycięstwo w meczu derbowym z wyżej notowaną Polonią Warszawa i ostatecznie uplasował się na trzecim miejscu w rozgrywkach o mistrzostwo klasy A i awans do centralnych rozgrywek krajowych.
Później Ferenczi był jeszcze trenerem i instruktorem w Toruńskim KS, Warszawiance, Polonii Warszawa oraz Orkanie Sochaczew.
W trakcie okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej, Ferenczi był współpracownikiem gestapo[7]. Ze względu na fakt, iż dobrze znał sportowe środowisko Warszawy był szczególnie niebezpieczny. Prześladował między innymi Józefa Ciszewskiego oskarżając go o działalność konspiracyjną i doprowadzając do jego pobicia[4]. Ferenczi przerwał również jeden z meczów konspiracyjnej ligi warszawskiej na Polu Mokotowskim i bezskutecznie próbował zatrzymać sędziego spotkania Stanisława Masznera. Przypisywano mu również udział w zatrzymaniu Janusza Kusocińskiego[5][7]. Niekiedy podaje się, że w 1943 roku został zastrzelony z wyroku polskiego podziemia[6]. Jednak jak wskazuje Juliusz Kulesza, informacja ta nie jest udokumentowana[4].
Przypisy
↑ abRobert Gawkowski – Encyklopedia klubów sportowych Warszawy i jej najbliższych okolic w latach 1918-39 (Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, cop. 2007., ISBN 978-83-235-0382-8) str. 32-33
↑Robert Gawkowski – Encyklopedia klubów sportowych Warszawy i jej najbliższych okolic w latach 1918-39 (Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, cop. 2007., ISBN 978-83-235-0382-8) str. 116-118