PROFILPELAJAR.COM

Jewgienij Bariejew
	; Jewgienij Bariejew, Baku 2016
Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1966 ; Jemanżelinsk
Obywatelstwo	ZSRR; Rosja; Kanada
Tytuł szachowy	arcymistrz (1989)
Ranking FIDE	2611 (01.09.2022)
Ranking krajowy FIDE	1
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jewgienij Bariejew, ros. Евгений Ильгизович Бареев (ur. 21 listopada 1966 w Jemanżelinsku) – rosyjski szachista, arcymistrz od 1989 roku. Aktualnie reprezentuje Kanadę^[2].

Kariera szachowa

Międzynarodową karierę rozpoczął w roku 1982, zdobywając w Guyaquil (Ekwador) tytuł mistrza świata juniorów do lat 16. W roku 1986 po raz pierwszy wystąpił w finale mistrzostw Związku Radzieckiego w Kijowie, w których podzielił miejsca III-VII. W kolejnych latach odniósł szereg sukcesów:

1987 – Vrnjačka Banja (I miejsce)
1989 – Trnawa (I), Moskwa (I), Aosta (I)
1990 – Dortmund (I), Moskwa (I), Leningrad (I-IV, mistrzostwa ZSRR)
1991 – Hastings (I)
1992 – Hastings (I)
1993 – Hastings (I-II, wraz z Judit Polgar)
1994 – Pardubice (I), Tilburg (II)
1995 – León (turniej szachowy) (I-II, wraz z Aleksiejem Szyrowem), Wijk aan Zee (II), Elista (II, mistrzostwa Rosji)
1999 – Sarajewo (II)
2000 – Montecatini-Terme (II), Shenyang (II, Puchar Świata FIDE), był sekundantem Władimira Kramnika podczas jego meczu o mistrzostwo świata z Garrim Kasparowem w Londynie
2001 – Cannes (II)
2002 – Wijk aan Zee Corus A (I), Warszawa (I, memoriał Stanisława Gawlikowskiego), uzyskał najlepszy rezultat (wraz z Aleksandrem Morozewiczem) w drużynie narodowej w meczu Rosja – Reszta świata w Moskwie
2003 – Enghien-les-Bains (I)
2005 – Chanty-Mansijsk (V, Puchar świata FIDE; awans do meczów pretendentów w roku 2007)
2006 – Hawana (II, memoriał Jose Raula Capablanki)
2007 – występ w rozegranych w Eliście meczach pretendentów^[3] (porażka w II rundzie z Peterem Leko).

Czterokrotnie wystąpił w mistrzostwach świata FIDE, rozgrywanych systemem pucharowym:

1997 – Groningen – awans do III rundy, w której przegrał z Michałem Krasenkowem
1999 – Las Vegas – awans do III rundy, w której przegrał z Władimirem Akopianem
2000 – New Delhi – awans do V rundy (najlepszej ósemki świata), w której przegrał z Aleksiejem Szyrowem
2001 – Moskwa – awans do V rundy (najlepszej ósemki świata), w której przegrał z Rusłanem Ponomariowem

Wielokrotnie reprezentował swój kraj w najważniejszych drużynowych rozgrywkach szachowych, zdobywając wiele medali:

pięciokrotnie (w latach 1990–2006) na olimpiadach szachowych, zdobywając drużynowo 4 złote (1990, 1994, 1996, 1998) oraz indywidualnie 1 srebrny medal (1996 – na V szachownicy)
trzykrotnie (w latach 1993–2005) w drużynowych mistrzostwach świata, zdobywając drużynowo 2 złote (1997, 2005) i 1 brązowy (1993) oraz indywidualnie 2 złote (1993 – na III szachownicy, 2005 – na V szachownicy) i 1 srebrny medal (1997 – na I szachownicy)
czterokrotnie (w latach 1992–2005) w drużynowych mistrzostwach Europy, zdobywając drużynowo 2 złote (1992, 2003) i 1 srebrny (1997) oraz indywidualnie 1 brązowy medal (1997 – na I szachownicy)^[4].

Najwyższy ranking w karierze (stan na wrzesień 2017) osiągnął 1 października 2003 r., z wynikiem 2739 zajmował wówczas czwarte miejsce (za Garrim Kasparowem, Władimirem Kramnikiem i Viswanathanem Anandem) na światowej liście FIDE^[5].

Przypisy

↑ Period: September 2023. Rank Canada. Międzynarodowa Federacja Szachowa, 1 września 2023. [dostęp 2023-09-22]. (ang.).
↑ Evgeny Bareev [online], Chess.com [dostęp 2023-09-22] (ang.).
↑ The Week in Chess 658 [online], theweekinchess.com [dostęp 2023-09-22] (ang.).
↑ Individual tournament finally available – a long expected feature is ON [online], olimpbase.org [dostęp 2023-09-22] (ang.).
↑ Bareev, Evgeny CAN FIDE Top Chess Player [online], ratings.fide.com [dostęp 2023-09-22] (ang.).