Jerzy Artur Bahr (ur. 23 kwietnia 1944 w Krakowie[1], zm. 25 lipca 2016 tamże[2][3]) – polski dyplomata i urzędnik państwowy, w 2005 szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego, w latach 2006–2010 ambasador RP w Rosji.
Życiorys
Syn Andrzeja i Izabeli[2]. Absolwent V Liceum Ogólnokształcącego im. Augusta Witkowskiego w Krakowie[4]. W 1967[5] ukończył studia z zakresu socjologii na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracował najpierw jako asystent w krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej, skończył studia podyplomowe w Instytucie Nauk Politycznych UJ, a następnie kontynuował pracę naukowo-dydaktyczną w Instytucie Śląskim w Opolu[5].
W 1974 został zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w którym pełnił funkcje członka delegacji polskiej na etapie przygotowawczym Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Genewie, sekretarza ds. prasowych w Ambasadzie PRL w Bukareszcie i referenta ds. Rumunii[5]. W stanie wojennym odszedł z resortu, wystąpił też z PZPR. W 1982 zrezygnował ze służby zagranicznej i rozpoczął pracę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Zakładzie Prawa Publicznego i Stosunków Międzynarodowych[5].
Podczas wyjazdu szkoleniowego do Wiednia w 1983 uzyskał azyl polityczny. Współpracował z Radiem Wolna Europa, a ponadto z zachodnimi instytucjami badawczymi, m.in. był doradcą w Szwajcarskim Instytucie Wschodnim w Bernie (w latach 1986–1991).
W 1989 wrócił do Polski, a w 1991 do pracy w MSZ. Był kolejno radcą ds. politycznych Ambasady RP w Moskwie, konsulem generalnym RP w Królewcu (1992–1994), a od 1994 do 1996 zajmował stanowisko dyrektora Departamentu Europejskiego II. Od 1996 do 2001 był ambasadorem RP w Kijowie (z akredytacją także na Turkmenistan), a w latach 2001–2005 w Wilnie.
Od 21 stycznia 2005 do 22 grudnia 2005 był szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego. 19 maja 2006 został powołany na stanowisko ambasadora RP w Rosji. Odwołano go z dniem 30 września 2010[6]. Zasiadał również w Polsko-Rosyjskiej Grupie do Spraw Trudnych.
Zdał egzaminy państwowe z języków angielskiego, niemieckiego, rosyjskiego i rumuńskiego. Deklarował także znajomość języków ukraińskiego i litewskiego[7].
Pochowany w Imbramowicach.
Odznaczenia i wyróżnienia
Przypisy
- ↑ Decyzja nr 80 Ministra Spraw Zagranicznych z 23 listopada 2009 r. w sprawie nadania Odznaki Honorowej „Bene Merito”. infor.pl. [dostęp 2012-01-31].
- ↑ a b Jerzy Bahr. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-04-17].
- ↑ Nie żyje Jerzy Bahr. Dyplomata i były ambasador RP w Rosji miał 72 lata. tvn24.pl, 25 lipca 2016. [dostęp 2016-07-25].
- ↑ Spis absolwentów. v-lo.krakow.pl. [dostęp 2016-08-02].
- ↑ a b c d Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2005. Warszawa: 2006, s. 94.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 2010 r. nr 110-62-2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 91, poz. 1056).
- ↑ Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 587/V. sejm.gov.pl, 27 kwietnia 2006. [dostęp 2016-07-31].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 2010 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 19, poz. 198).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 grudnia 2005 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2006 r. nr 6, poz. 88).
- ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė. grybauskaite.is.lt. [dostęp 2011-03-28]. (lit.).
- ↑ Ar Triju Zvaigžņu ordeni apbalvotie, sākot no 2004. gada 1.oktobra. president.lv. s. 54. [dostęp 2016-09-27]. (łot.).
- ↑ Dz. Urz. MSZ Nr 6, poz. 99.
- ↑ Wręczenie odznaczeń „Bene Merito” przez Ministra Spraw Zagranicznych Radosława Sikorskiego. msz.gov.pl, 13 listopada 2009. [dostęp 2010-11-17].
- ↑ Bahr został odznaczony „Gwiazdą Dyplomacji Litwy”. pl.delfi.lt, 18 grudnia 2012. [dostęp 2013-05-08].
Bibliografia
kursywą – pełniący obowiązki Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego
